Οι επιχειρήσεις έχουν πατήσει για τα καλά πόδι στα πανεπιστήμια και τα πανεπιστήμια έχουν αναλάβει το ρόλο του πλασιέ προϊόντων και της συναλλαγής - αγοραπωλησίας προϊόντων και υπηρεσιών με πολυεθνικές και όχι μόνο. Ιδιαίτερα στον τομέα των ερευνητικών προγραμμάτων, η «παροχή υπηρεσιών» από τα πανεπιστήμια προς φορείς του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, με το ανάλογο κοστολόγιο, είναι καθημερινή κατάσταση. Η πολιτική υποχρηματοδότησης της ανώτατης εκπαίδευσης και η στρατηγική που θέλει τα πανεπιστήμια ακόμα πιο στενά δεμένα στο άρμα της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου, έχουν συγκεκριμένα αποτελέσματα.

Για παράδειγμα, τα 164 εργαστήρια του Πολυτεχνείου - τα οποία ονομάζονται Εργαστηριακές Μονάδες Παροχής Υπηρεσιών (ΕΜΠΥ) - παρουσιάζονται στην ιστοσελίδα του ιδρύματος σε λίστα, με όλες τις απαραίτητες - για τους πελάτες - πληροφορίες: Τους τομείς με τους οποίους ασχολείται ένα εργαστήριο, το «προφίλ» - αντικείμενο του εργαστηρίου, την υποδομή, τις παρεχόμενες υπηρεσίες, τα προϊόντα και τις ευρεσιτεχνίες (σε ορισμένα από αυτά αναφέρεται ότι έχουν λάβει πιστοποίηση ISO:9001), καθώς και οι «χρήστες των υπηρεσιών», δηλαδή οι πελάτες του εργαστηρίου. Το μόνο που δεν αναφέρεται είναι ο τιμοκατάλογος...

Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στην ΕΜΠΥ Υψηλών Τάσεων σημειώνεται ότι «όλες οι παρεχόμενες από το Εργαστήριο υπηρεσίες κοστολογούνται», λαμβάνοντας υπόψη μια σειρά παράγοντες, ενώ «για ορισμένες συνήθεις και τακτικά επαναλαμβανόμενες δοκιμές έχουν τυποποιηθεί τα κόστη, αποτελώντας, έτσι, τη βάση για τη διαμόρφωση ενός τιμολογίου παροχής υπηρεσιών από το Εργαστήριο».

Παρουσιάζοντας δε το έργο του Εργαστηρίου, ανάμεσα σε άλλα σημειώνεται ότι «στελέχη του εργαστηρίου προσφέρουν τις υπηρεσίες τους από τη θέση του τεχνικού συμβούλου σε θέματα ελέγχου ποιότητας σε πρωτοπόρες στον τομέα τους ελληνικές ιδιωτικές βιομηχανίες παραγωγής ηλεκτρολογικών και ηλεκτρονικών προϊόντων...». Μάλιστα, η συγκεκριμένη ΕΜΠΥ παραθέτει λίστα με τα ονόματα των εταιρειών - πελατών της. Ανάμεσα στις 206 ιδιωτικές επιχειρήσεις και δημόσιους φορείς που παραθέτει φιγουράρουν και ο Ελληνικός Στρατός και η ΕΥΠ, ενώ στις ιδιωτικές επιχειρήσεις συμπεριλαμβάνονται οι INTRACOM, SIEMENS, ALTEC, Κ-Ξ ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ κ.α. Αναλόγως, στην ΕΜΠΥ Κινητών Ραδιοεπικοινωνιών αναφέρονται οι παρεχόμενες υπηρεσίες, ενώ στους χρήστες των υπηρεσιών αυτών συμπεριλαμβάνονται οι μεγαλύτερες εταιρείες κινητής τηλεφωνίας... Το ίδιο συμβαίνει και στις υπόλοιπες ΕΜΠΥ...

Αλήθεια, αυτά τα άρτια εξοπλισμένα εργαστήρια που διαφημίζουν τις υπηρεσίες που μπορούν να παρέχουν με το κύρος του Πολυτεχνείου σε λογής λογής επιχειρήσεις, χρησιμοποιούνται και για την εκπαίδευση των φοιτητών, είναι ανοιχτά στους φοιτητές για πειράματα;

Στον κατάλογο των ΕΜΠΥ, που έχει επιμεληθεί το Γραφείο Διαμεσολάβησης και Μεταφοράς Τεχνολογίας του ΕΜΠ, αναφέρεται ότι το ΕΜΠ και το Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Συστημάτων Επικοινωνιών και Υπολογιστών (ΕΠΙΣΕΥ) που λειτουργεί σε αυτό, «έχει κάθε χρόνο εισροές από ερευνητικά και αναπτυξιακά έργα της τάξεως των 65 εκατ. ευρώ, ενώ η συνολική κρατική επιχορήγηση ανέρχεται επίσης σε περίπου 65 εκ. ευρώ», με άλλα λόγια όση χρηματοδότηση δίνει το κράτος άλλη τόση δίνει και ο ιδιωτικός τομέας! Ακόμα, αναφέρεται ότι οι εισροές από παροχή τεχνολογικών υπηρεσιών κατά τα τελευταία χρόνια «ανέρχονται σε 15 περίπου εκατ. ευρώ το χρόνο». Επικερδής υπόθεση λοιπόν τα «μαγαζιά» παροχής υπηρεσιών...

Είναι χαρακτηριστικό ότι στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν τον περασμένο Νοέμβρη οι πρυτανικές αρχές του Πολυτεχνείου με αφορμή τον εορτασμό των 170 χρόνων λειτουργίας του ιδρύματος, σημειώθηκε ότι το 1/4 της χρηματοδότησης των ερευνητικών προγραμμάτων του Πολυτεχνείου προέρχεται από ιδιωτικούς πόρους. Οι δε εισροές του ιδρύματος από την εμπορική αξιοποίηση των ερευνητικών του προγραμμάτων έφτασαν τα 66 εκατ. ευρώ το 2006!

«Το 25% περίπου των εισροών στο ΕΜΠ/ΕΠΙΣΕΥ προέρχεται από την παροχή τεχνολογικών υπηρεσιών», αναφέρεται στον κατάλογο για να καταδείξει ότι η κρατική χρηματοδότηση δε φτάνει ...«ούτε για ζήτω»... Και να υπογραμμίσει το σλόγκαν που αναγράφεται στον κατάλογο: «Η συνάντηση της Ερευνας και Ανάπτυξης με τη Βιομηχανία και την Κοινωνία στο δημόσιο Τεχνικό Πανεπιστήμιο». ΄Η, αλλιώς, οι επιχειρήσεις στα πανεπιστήμια και τα πανεπιστήμια σε ρόλο πλασιέ!