«Στη Γαλλία, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία της χώρας, πολίτες ηλικίας 20 έως 40 χρόνων έχουν κατά μέσο όρο μορφωθεί κατά τρία χρόνια περισσότερο από τους γονείς τους, εργάζονται με χειρότερες απολαβές και το αποτέλεσμα είναι ένα κατώτερο επίπεδο διαβίωσης (...) στην Ισπανία τα πράγματα είναι χειρότερα από τη Γαλλία (...) στη Γερμανία όπως και στην Ιταλία η κατάσταση είναι παρόμοια (...) σήμερα στην ΕΕ 16 εκατομμύρια άνθρωποι - κυρίως νέοι - βρίσκονται στα πρόθυρα της οικονομικής εξαθλίωσης» (το ρεπορτάζ στο ΕΘΝΟΣ).

«Οι επαγγελματίες οφείλουν να κατανοήσουν ότι σε περίοδο διεθνούς κρίσης, τα περιθώρια κέρδους μειώνονται για όλους, ότι δεν μπορεί και δεν πρέπει να κληθεί το κοινωνικό σύνολο να καλύψει τις δικές του απώλειες. Αυτό, εκτός από άδικο, θα πυροδοτήσει σειρά διεκδικήσεων άλλων παραγωγικών ομάδων. Η οικονομία θα εισέλθει σε ένα φαύλο κύκλο ανατροφοδοτούμενου πληθωρισμού, από τον οποίο ουδείς τελικά θα βγει αλώβητος» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

«Αμέσως μόλις παρατηρήθηκαν οι πρώτες ελλείψεις σε βενζίνη και πήραν φωτιά τα τηλεοπτικά κανάλια και οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, έσπευσαν όλοι να γεμίσουν τα ρεζερβουάρ. Σχηματίστηκαν τεράστιες ουρές, χιλιομέτρων και όπως ήταν αναμενόμενο "στέγνωσαν" το Σάββατο και την Κυριακή το πρωί οι αντλίες των πρατηρίων (...) έδειξε ο "πανικός του ρεζερβουάρ" ότι η Ελλάδα γενικώς δεν είναι σοβαρή χώρα σε όλα τα επίπεδα. Προπαντός δεν είναι σε κυβερνητικό επίπεδο, αφού δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μια απεργία, που προκαλεί τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα. Αφέθηκε ο τόπος στο χάος και η λύση στα χέρια των απεργών» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).