Το ΚΚΕ πιστεύοντας στην τέχνη, που μπορεί να είναι ένα ακόμη όπλο μάχης του λαού, διέδωσε στην ελληνική κοινωνία νέα πολιτιστικά πρότυπα, υπεράσπισε ό,τι καλύτερο έχει δώσει ο λαϊκός πολιτισμός, σε σύγκρουση με την αστική ιδεολογία για τις τέχνες και τον πολιτισμό. Πλειάδα κομμουνιστών εργατών της Τέχνης, σε όλους τους τομείς, κοσμεί την ιστορία του ΚΚΕ (λογοτεχνία, ποίηση, μουσική, θέατρο, κινηματογράφος, εικαστικές τέχνες). Ολο το 2008 για το ΚΚΕ, που γιορτάζει τα 90 χρόνια ακούραστης πορείας, θα είναι χρόνος πολιτικών εκδηλώσεων και δραστηριοτήτων, αλλά και πολιτιστικών εκδηλώσεων γι' αυτή τη βαρυσήμαντη ιστορική επέτειο.

Στο πλαίσιο των 90χρονων του ΚΚΕ, το Πολιτιστικό Τμήμα της ΚΕ του ΚΚΕ και η Κομματική Οργάνωση της Αθήνας, διοργανώνει συναυλία - αφιέρωμα με τίτλο «Γιάννης Ρίτσος - Μίκης Θεοδωράκης, η κοινή τους πορεία στους λαϊκούς αγώνες και την τέχνη».

«Επιτάφιος», «Ρωμιοσύνη», «Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας», «Οι γειτονιές του κόσμου», τα τέσσερα κορυφαία έργα του Γιάννη Ρίτσου, μελοποιημένα από τον Μίκη Θεοδωράκη, θα πλημμυρίσουν τον ιστορικό και αιματοβαμμένο χώρο του Σκοπευτηρίου στην Καισαριανή, τη Δευτέρα 19 Μάη. Αφηγητής ο Κώστας Καζάκος. Απαγγέλλουν η Βέρα Κρούσκα και ο Χρήστος Ασλανίδης. Παίζει η Ορχήστρα Νέας Ιωνίας με μαέστρο τον Στέφανο Ψαραδάκο και ερμηνεύουν: Καλλιόπη Βέττα, Βασίλης Λέκκας, Κώστας Μάντζιος, Γιάννης Λάρδης, Γ. Λάμπρη, Ε. Κυριαζοπούλου, Σ. Μυλόβας, Μ. Μποτονάκης.

Με το έργο του, ο Γιάννης Ρίτσος προσέδωσε ποιητικότητα στην καθημερινότητά μας και ανέδειξε σε «ήρωα» το λόγο που εμπνέει και εμπνέεται από τους ήρωες. Στις 9 Μάη του 1936, γίνεται η αιματηρή καταστολή της διαδήλωσης των απεργών καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη που θρηνεί τον πρώτο της νεκρό. Στις 10 Μάη ο «Ρ» δημοσιεύει τη φωτογραφία της μάνας που θρηνεί το σκοτωμένο γιο της. Ο Ρίτσος σε τρεις μέρες γράφει τα πρώτα 14 άσματα του «Επιταφίου». Το 1958 ο Μίκης Θεοδωράκης, στο Παρίσι, παίρνει στα χέρια του την επανέκδοση του «Επιταφίου». «Ευθύς μόλις τον διάβασα», λέει ο Μ. Θεοδωράκης, «άρχισα να γράφω τα τραγούδια, αυθόρμητα, δίχως καμιά ανάγκη, καμιά πρόθεση θα έλεγα. Και η μουσική βγήκε αυτή που βγήκε, λαϊκή».

Εξι χρόνια αργότερα, μέσα σε μια μόλις βραδιά του Γενάρη του 1966, μετά από έναν άγριο ξυλοδαρμό του από την αστυνομία, ο Μίκης Θεοδωράκης συνθέτει στο σπίτι του, στη Ν. Σμύρνη, τη «Ρωμιοσύνη». Η τρίτη δημιουργική συνάντηση Γ. Ρίτσου - Μ. Θεοδωράκη γίνεται σε μια άλλη αιμάτινη στιγμή της νεοελληνικής ιστορίας, την εποχή της δικτατορίας. «Τα δεκαοκτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας» άρχισαν να παίρνουν ζωή το 1968, όταν ποιητής και συνθέτης βρίσκονταν στην εξορία. Οι «Γειτονιές του κόσμου» γράφτηκαν από τον Γιάννη Ρίτσο τη χρονιά της ήττας, στα 1949. Ο Μ. Θεοδωράκης μελοποίησε εκτεταμένα αποσπάσματα της μεγάλης αυτής ποιητικής σύνθεσης το 1978.