Το ΚΚΕ βλέπει την όποια τουριστική ανάπτυξη στα πλαίσια μιας άλλου τύπου οικονομικής ανάπτυξης με επίκεντρο τις ανάγκες των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Ως λαϊκό δικαίωμα και όχι ως μια ανάγκη που προσφέρεται για εκμετάλλευση.

Στα πλαίσια αυτής της πρότασης, οι μεγάλες τουριστικές επιχειρήσεις και υποδομές θα πρέπει να γίνουν κρατική κοινωνική ιδιοκτησία, αναπόσπαστο στοιχείο της λαϊκής οικονομίας και της κοινωνικής ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης» όπου και οι άλλοι βασικοί τομείς της οικονομίας θα είναι κρατική κοινωνική ιδιοκτησία, όπως οι τηλεπικοινωνίες, οι μεταφορές, η ενέργεια, βασικοί κλάδοι της μεταποίησης, ο ορυκτός πλούτος, οι ακτές και τα δάση.

Παράλληλα και μέσα στα πλαίσια της πρότασής μας, είναι και η δημιουργία συνεταιρισμών στο χώρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που θα λειτουργεί συμπληρωματικά και όχι σε αντιπαράθεση με τον κοινωνικοποιημένο τομέα.

Βέβαια, προς μια τέτοια κατεύθυνση της οικονομίας και της τουριστικής πολιτικής, απαραίτητη προϋπόθεση είναι να αλλάξει χέρια η πολιτική εξουσία στη χώρα. Χρειάζεται λαϊκή εξουσία, η οποία θα σχεδιάσει και θα αναπτύξει τον τουρισμό:

1) Σε αναλογία προς τη βιομηχανική και αγροτική παραγωγή, τις ενεργειακές, υδροδοτικές, αποχετευτικές και μεταφορικές υποδομές των πόλεων και της υπαίθρου, γενικότερα με βάση τις ανάγκες του κέντρου και της περιφέρειας.

2) Σε αναλογία με τις ανάγκες εκπαίδευσης και ειδίκευσης του εργατικού δυναμικού και τις ανάγκες φροντίδας της υγείας σε όλες τις βαθμίδες της.

3) Σε ισορροπία με τη φύση. Το γενικό κίνητρο της οικονομίας, η κοινωνική ευημερία, γίνεται μέτρο για την παρέμβαση της ανθρώπινης ενέργειας στη φύση, για την αξιολόγηση των θετικών αποτελεσμάτων της και των αρνητικών συνεπειών της.

Μόνο κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί να εξασφαλιστεί η ικανοποίηση του καθολικού δικαιώματος στον τουρισμό, στην ξεκούραση, στις διακοπές και την αναψυχή.