H επαίσχυντη πολιτική συμφωνία του Συμβουλίου των Υπουργών Απασχόλησης της ΕΕ στις 9 και 10 Ιούνη του 2008, για την «οργάνωση του χρόνου εργασίας» και για τους όρους δουλειάς των «απασχολούμενων μέσω εταιρειών προσωρινής απασχόλησης», τα γνωστά δουλεμπορικά γραφεία απασχόλησης, αποτελεί ένταση της ρεβανσιστικής επίθεσης του κεφαλαίου και των πολιτικών εκπροσώπων του, ενάντια στα θεμελιώδη, κατακτημένα με σκληρούς αγώνες, δικαιώματα της εργατικής τάξης, γενικότερα των εργαζομένων. Εντάσσεται στη γενικότερη αντεργατική πολιτική της ΕΕ, στη Στρατηγική της Λισαβόνας και έχει την πλήρη στήριξη της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των άλλων κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Η ψήφιση της σχετικής έκθεσης στο Ευρωκοινοβούλιο το 2007 για τις σαρωτικές αντιδραστικές αλλαγές στο Εργατικό Δίκαιο, με τη συμμετοχή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και η αποχή από το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και το ΛΑ.Ο.Σ. σηματοδότησε το δυνάμωμα της επίθεσης της ΕΕ των κεντροδεξιών και κεντροαριστερών κυβερνήσεων στα κράτη μέλη, για τη διασφάλιση και αύξηση των κερδών του κεφαλαίου, μέσα από την ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης.

Η ενεργός συμμετοχή και στήριξη της Στρατηγικής της Λισαβόνας, των επιλογών του κεφαλαίου, έχει τη σφραγίδα της εργατικής αριστοκρατίας των ευρωπαϊκών συνδικάτων ETUC/CES, της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, των παρατάξεων της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της «Αυτόνομης Παρέμβασης». Γι' αυτό και δεν μπορεί να συγκαλυφτεί μέσα από τις δημαγωγικές δηλώσεις τους στα ΜΜΕ.

Τόσο οι επαχθείς όροι για την αποδιοργάνωση του χρόνου εργασίας, όσο και για τους απασχολούμενους από τα δουλεμπορικά γραφεία, προηγήθηκαν ως συμφωνίες στα πλαίσια του «κοινωνικού εταιρισμού» μεταξύ της Ενωσης Ευρωπαίων Βιομηχάνων (UNISE/BUSINESSEUROPE) και των υποταγμένων ευρωπαϊκών συνδικάτων ETUC/CES, τους ρεφορμιστές και οπορτουνιστές και στη συνέχεια πήραν τη μορφή της οδηγίας στο Ευρωκοινοβούλιο από τη μεγάλη συμμαχία, λαϊκό κόμμα, σοσιαλδημοκράτες -ΝΔ, ΠΑΣΟΚ-, φιλελεύθεροι, πράσινοι και οι άλλες δυνάμεις του ευρωμονόδρομου.