Η κλιμάκωση της πάλης είναι η απάντηση των ταξικών δυνάμεων στη λαίλαπα της ακρίβειας, αλλά και στη δεδομένη επιδίωξη των μεγαλοεργοδοτών να κρατήσουν όσο γίνεται πιο χαμηλά τους μισθούς και τα μεροκάματα, να κάνουν ακόμα πιο φτηνή την εργατική δύναμη, ενισχυμένοι μάλιστα από το επίπεδο των αυξήσεων που πέτυχε ο ΣΕΒ με την υπογραφή της διετούς Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ είναι ένα ισχυρό όπλο στα χέρια των ταξικών δυνάμεων για την πάλη που διεξάγουν. Γιατί αυτό το πλαίσιο είναι το μόνο που απαντά στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, είναι αυτό που χτυπά στην καρδιά του προβλήματος και της ακρίβειας.

Γιατί σήμερα γίνεται φανερό σε πλατύτερες λαϊκές μάζες ότι χωρίς να θιχτούν τα κέρδη των επιχειρήσεων, χωρίς μια σοβαρή και μεγάλη αύξηση των εργατικών μισθών, καμία προσωρινή συγκράτηση των τιμών, κανένα «βοήθημα» και κανένα «προσωρινό επίδομα» δεν μπορεί να ανακουφίσει, πολύ περισσότερο να βελτιώσει τη θέση των εργαζομένων.

Από τη μια η «γραμμή» της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, η οποία έχοντας αποδεχτεί τη στρατηγική της «ανταγωνιστικότητας» και της ενίσχυσης της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, κατέληξε να υπογράψει μια σύμβαση που οι αυξήσεις της είναι κάτω και από τον επίσημο πληθωρισμό. Μια «γραμμή» που καταδικάζει τους εργαζόμενους σε μισθούς πείνας. Αυτή η γραμμή σημαίνει άρνηση των αγώνων, άρνηση της σύγκρουσης με την εργοδοσία.

Να, γιατί η πλειοψηφία, αφού συνειδητά εξασφάλισε τα συμφέροντα του ΣΕΒ και των μεγαλοεργοδοτών, ανακαλύπτει τώρα νέα πεδία «δράσης» σαν αυτό του «καταναλωτικού κινήματος». Να, γιατί ο ίδιος ο ΣΕΒ ανοιχτά χαιρετίζει τις πρωτοβουλίες της πλειοψηφίας και της δίνει τα εύσημά του. Τίποτα το περίεργο. Γιατί ο ΣΕΒ γνωρίζει καλύτερα ότι όσο ο «καυγάς» γίνεται γενικά μεταξύ καταναλωτών και της ακρίβειας, αυτός και τα μέλη του, οι βιομήχανοι, αλλά και οι μεγαλέμποροι και οι τραπεζίτες μπορούν ανενόχλητα να αυξάνουν την κερδοφορία τους. Οσο η κουβέντα γίνεται γενικώς περί «ελέγχων», «μέτρων» και καλής ή όχι λειτουργίας διαφόρων «επιτροπών» και επιτροπάτων, το σίγουρο είναι ότι τίποτα δεν έχουν να φοβηθούν για τα κέρδη τους. Γι' αυτό οι εργαζόμενοι τους γύρισαν για μια ακόμη φορά την πλάτη την περασμένη Πέμπτη, αφήνοντας τους εργατοπατέρες μόνους τους να διοργανώνουν ανέξοδα «χάπενινγκ» για την ακρίβεια.

Κέρδη και μισθός είναι δυο μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα. Εργάτες και κεφάλαιο δεν μπορεί παρά να είναι σε διαρκή και ανειρήνευτη διαπάλη. Αυτή είναι σήμερα η «έξοδος κινδύνου» για όλους τους εργαζόμενους. Αυτό τον ελπιδοφόρο δρόμο δείχνουν και υπηρετούν με συγκεκριμένα έργα οι ταξικές δυνάμεις, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο. Σε αυτήν τη θέση και στην οργάνωση όλης της εργατικής τάξης στέκει και θα στέκει αταλάντευτα.