Στο σπίτι του κρεμασμένου...
Συνήθως «στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί», όμως είναι τέτοιος ο κυνισμός των εκπροσώπων των αστικών κομμάτων, τόσο εξοργιστικός, που όχι μόνο δε μένουν σιωπηλοί, αλλά και συναγωνίζονται σε φλυαρία. Μάλιστα, τοποθετούνται με τέτοιο προκλητικό τρόπο απέναντι στους εργαζόμενους, από τους οποίους ζητάνε να αποδεχτούν με ικανοποίηση τη λεηλασία της ζωής τους.
Ο λόγος γίνεται για τη στάση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ γύρω από την υπόθεση του σκανδάλου «Ζήμενς», όπως, βέβαια, και άλλων προηγούμενων και όσων θα ακολουθήσουν, όσο το σύστημα αυτό που γεννάει «Ζήμενς» μένει ακλόνητο. Η τακτική της διάχυσης ευθυνών και του τσουβαλιάσματος όλων στο ίδιο σακί είναι γνωστή. Βασικά, σε αυτό που στοχεύουν, είναι ο λαός να βλέπει τη δική τους σήψη, τη σήψη του εκμεταλλευτικού συστήματος το οποίο από μόνο του είναι ένα σκάνδαλο, αλλά και παράγει σκάνδαλα και διαφθορά, και να αποδέχεται αυτήν την κατάσταση σαν αναπόδραστη μοίρα του. Θέλουν τον εργαζόμενο σε θέση θεατή, που, στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί μόνο να μάθει για κάποιο διεφθαρμένο ξεχωριστό πρόσωπο, ίσως και υψηλά ιστάμενο, που η απομάκρυνσή του θα παίξει το ρόλο της κολυμβήθρας του Σιλωάμ για ολόκληρο το εκμεταλλευτικό σύστημα.
Ο ένας μετά τον άλλο, στελέχη των κομμάτων εξουσίας, σαν να είναι σε συντονισμό, βγαίνουν - στο πλαίσιο της λογικής του συμψηφισμού και της συγκάλυψης - να πουν στο λαό, κρίνοντας από τα τεκταινόμενα στα κόμματά τους, από τους ίδιους τους εαυτούς τους, πως «όλοι τα παίρνουνε, αλλά δεν είναι και τόσο ανησυχητικό»... Με περισσό θράσος, λοιπόν, ο πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ, Χρ. Βερελής, είπε σε κυριακάτικη συνέντευξή του πως, «απ' όσα γνωρίζουμε διαχρονικά, όλα τα ταμεία των κομμάτων κάπως έτσι γεμίζουν». Στον ίδιο χορό και κυβερνητικά στελέχη, που προσπαθούν να εμφανίσουν σαν απλή κοινωνική συναναστροφή, σαν ανθρώπινες σχέσεις, το συγχρωτισμό υπουργών και άλλων υψηλά ιστάμενων του κυβερνητικού κόμματος με εκπροσώπους μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων.
Αυτή είναι η σύμφυση κεφαλαίου και πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης. Ενα σώμα, μια ψυχή. Ομως, αφού δεν μπορούν πλέον να πείσουν, επιχειρούν τη διάχυση της δεδομένης διαφθοράς τους, ώστε να δίνεται η αίσθηση στο λαό ότι όλα τα κόμματα είναι ίδια. Ωστόσο, οι εργαζόμενοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα, που καθημερινά υποφέρουν από την πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, δεν πρέπει να έχουν καμιά αμφιβολία ότι τα αστικά κόμματα, ως θεραπαινίδες που είναι του κεφαλαίου, με αυτόν τον τρόπο λειτουργούν. Χρηματοδοτούνται από τους μεγάλους επιχειρηματίες, οι οποίοι δεν το κάνουν για να ...βρει καλό η ψυχή τους, αλλά για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων.
Μέσα από όλο αυτό το βορβορώδες τοπίο, μια καθαρή αλήθεια βγαίνει. Είναι το συμπέρασμα ότι η εργατική τάξη, ο λαός, είναι η μόνη δύναμη που μπορεί να φέρει την κάθαρση, γιατί την έχει ανάγκη. Αρκεί να κάνει την οργή του πολιτική δύναμη και πολιτική δράση, που θα ανατρέψει τις «Ζήμενς» και την εξουσία τους. Αυτό για το οποίο το ΚΚΕ καθημερινά παλεύει.
Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ
Feeds
Τιμωρήστε το δικομματισμό και τους βοηθούς του
