Φόροι, κι άλλοι φόροι, νέοι φόροι! Οχι για όλους. Ο κ. Αλογοσκούφης ξέρει να κάνει το διαχωρισμό μεταξύ των «εχόντων» και των «μη κατεχόντων». Ως εκ τούτου μετά το 0% (!) στη φορολογία της Εκκλησίας πάμε και για περαιτέρω μείωση των φορολογικών συντελεστών για επιχειρήσεις, ανώνυμες εταιρείες και λοιπές «οφσοροειδείς» καταστάσεις (κάνε και συ μια «οφ σορ» - μπορείς! που θα 'λεγε και ο κ. Βουλγαράκης).

*

Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν και εκείνοι που σκέφτονται το λαό. Το ΠΑΣΟΚ, ντε! Με πρώτο τον κ. Παπανδρέου: «Κοινωνική αναδιανομή» έταξε, «ανθρώπινη κοινωνία» εξήγγειλε και - κυρίως - υποσχέθηκε «φορολογική δικαιοσύνη»...

Αυτή η τελευταία, η «φορολογική δικαιοσύνη», μάλλον θα είναι σαν αυτή που εφάρμοσε το κόμμα του κ. Παπανδρέου όσο ήταν κυβέρνηση. Να σας τη θυμίσουμε:

*

Το 1996 (πρώτη χρονιά πρωθυπουργίας Σημίτη) οι έμμεσοι φόροι αυξήθηκαν 12,1%.

Το 1997 αυξήθηκαν 12,4%.

Το 1998 αυξήθηκαν 8,6%.

Το 1999 αυξήθηκαν 11,5%.

Το 2000 αυξήθηκαν 8,4%.

Το 2001 αυξήθηκαν 4,7%.

Το 2002 αυξήθηκαν 7,6%.

Το 2003 αυξήθηκαν 2,4%.

Το 2004 αυξήθηκαν 11,1%.

*

Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ επί πρωθυπουργίας Σημίτη και υπουργίας Γιώργου Παπανδρέου πήρε ό,τι πιο αντιλαϊκό υπάρχει σε επίπεδο φορολογίας, τους έμμεσους φόρους, και από 11.254 εκατ. ευρώ (το 1995) τους υπερδιπλασίασε και τους πήγε - σύμφωνα με τους δικούς του προϋπολογισμούς - στα 23.870 εκατ. ευρώ (το 2004).

Τους αύξησε δηλαδή κατά 112%!

*

Με έναν τέτοιο «πρότερο βίο», λοιπόν, είναι πολύ λογικό να αποφαίνονται οι δημοσκόποι - αυτοί οι έντιμοι καταγραφείς των διαθέσεων της κοινής γνώμης - ότι ο κ. Παπανδρέου είναι ο «καταλληλότερος» να αντιμετωπίσει τα οικονομικά προβλήματα του λαού...