ΜΙΑ ΤΑΞΗ, ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ: «Ουδείς, λόγου χάρη, πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία θα έκανε κάτι διαφορετικό από αυτά τα οποία, ούτως ή άλλως, προκύπτουν από συμφωνίες σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης (...) Η ποιότητα της διακυβέρνησης είναι θεμελιώδης. Διότι ο τόπος χρειάζεται μια κυβέρνηση η οποία θα προσπαθεί συνολικά να βγάλει τη χώρα από την κρίση επ' ωφελεία του κοινωνικού συνόλου» (ο Γ. Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ).

Ο ΠΑΛΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΙΩΣ: «Στις δημοκρατίες της Βαλτικής οι κυβερνήσεις αποδόμησαν τη βιομηχανία και τη γεωργία και παραχώρησαν μισοτιμής στο ξένο κεφάλαιο τις τράπεζες, τα εμπορικά δίκτυα και όποια άλλη βιομηχανική επιχείρηση διέθεταν (...) Ωφελήθηκε μια πολυπληθής τάξη μεσαζόντων (...) αλλά η πλειοψηφία των κατοίκων είδε το βιοτικό της επίπεδο να κρημνίζεται (...) Αντίθετα η παλαιά Ευρώπη με το κράτος να αποτελεί το επιτελείο της οικονομίας αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την κρίση» (ο Ν. Νικολάου στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ: «Στη μητρόπολη του καπιταλισμού ένας στους δέκα Νεοϋορκέζους ζει με συσσίτια και κουπόνια (...) Τα προγράμματα αρχικά είχαν σχεδιαστεί για τους άνεργους (...) Οικογένειες εργαζομένων έγιναν πρόσφατα οι πιο συχνοί πελάτες (...) Μόνο στην πολιτεία της Νέας Υόρκης υπάρχουν τουλάχιστον 1.200 κέντρα σίτισης τα οποία επισκέπτονται καθημερινά εκατομμύρια Αμερικανών (...) Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του Κέντρου Ερευνας Τροφίμων το 57% των Αμερικανών ανησυχεί για το κατά πόσο μπορεί να εξασφαλίσει τρόφιμα για την οικογένειά του (...) Αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο και οι δύο υποψήφιοι δεν έδωσαν ιδιαίτερη βαρύτητα παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των πεινασμένων Αμερικανών ξεπερνά τα 29 εκατομμύρια» (το ρεπορτάζ στο ΕΘΝΟΣ).