Στα λαϊκά στρώματα φορτώνουν όλες τις επιπτώσεις της κρίσης, στην οποία το τραπεζικό κεφάλαιο βρίσκει μια ακόμη χρυσή ευκαιρία να τροφοδοτήσει παραπέρα την κερδοφορία του για τα πολλά επόμενα χρόνια. Αποκαλυπτικές για τις διαθέσεις των τραπεζιτών είναι οι δηλώσεις του διοικητή της Εθνικής Τράπεζας και επικεφαλής της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών Τ. Αράπογλου. Ο - διορισμένος από την κυβέρνηση - στη θέση του διοικητή της ΕΤΕ, διαμήνυσε χτες ορθά κοφτά ότι τα «προ της κρίσης επιτόκια» απλά αποτελούν παρελθόν, ισχυριζόμενος, τάχα, ότι το εν λόγω κόστος δανεισμού ήταν ...ζημιογόνο για τις τράπεζες... Δίνοντας μάλιστα ένα ακόμη στίγμα της τακτικής που σκοπεύουν να ακολουθήσουν οι τραπεζίτες, σημείωσε πως σε αυτήν τη φάση οι τράπεζες «τιμολογούν» καλύτερα το «ρίσκο» και το κόστος του χρήματος.

Είναι απόλυτα φανερό για το ποιος είναι ο μοναδικός αποδέκτης και ταυτόχρονα μεγάλος ωφελημένος από το πακέτο (28 δισ. ευρώ) της κρατικής ενίσχυσης. Να σημειωθεί ότι οι τράπεζες στο τελευταίο διάστημα φεσώνουν παλιούς και νέους δανειολήπτες, ανεβάζοντας εκτός από τα ίδια τα επιτόκια και τα περιθώρια κέρδους τους. Η πρακτική αυτή, εκτός από τα νοικοκυριά στριμώχνει παραπέρα και τους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ που κατά το παρελθόν είχαν συνάψει «ανοιχτούς αλληλόχρεους λογαριασμούς», με βάση τα επιτόκια στη διατραπεζική αγορά. Πρόκειται για πρακτική απροκάλυπτης τοκογλυφίας: Τα επιτόκια στη διατραπεζική αγορά υποχωρούν μέρα με τη μέρα, έχοντας ήδη επανέλθει σε σχεδόν «φυσιολογικά επίπεδα». Οι τράπεζες ζητάνε και τα ρέστα, εκβιάζοντας ανοιχτά τους πελάτες τους, οι οποίοι σε περίπτωση μη αποδοχής των νέων περισσότερο δυσβάστακτων όρων καλούνται να καταβάλουν άμεσα το σύνολο της «οφειλής».

Η διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας, όπως και ο λοιπός ανταγωνισμός, συνεχίζουν στη ...λογική «ήξεις αφήξεις» σχετικά με το τι θα πράξουν με το πακέτο των κρατικών ενισχύσεων. Αλλωστε, η προθεσμία με βάση τη ρύθμιση της ΝΔ λήγει την 1η Φλεβάρη, διάστημα στο οποίο θα ξεδιπλώσουν την τακτική τους. Ο Τ. Αράπογλου, απαντώντας σε ερώτηση για τυχόν εξαγορές τραπεζών που βρίσκονται σε κίνδυνο, δήλωσε πως καμία μεγάλη τράπεζα δε χρειάζεται «ναυαγοσωστική επιχείρηση» και σε ό,τι αφορά τις μικρές θα «εξεταστούν κατά περίπτωση».

Είναι απόλυτα φανερό ότι στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης πολιτικής η σημερινή συγκυρία σε συνδυασμό με την απλόχερη κρατική στήριξη αποτελεί εφαλτήριο και για τη μελλοντική υπερσυσσώρευση κερδών από τη δράκα του τραπεζικού κεφαλαίου και για ένα νέο κύκλο συγκέντρωσης στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.