Ευκαιρία για να δοθεί ώθηση στα σχέδια για την ολοκλήρωση της ΕΕ και για νέα επίθεση στους λαούς θεωρεί την καπιταλιστική κρίση ο Κ. Καραμανλής, επιχειρώντας με αυτό τον τρόπο να μπει στο «σκληρό πυρήνα» του ευρωοικοδομήματος των μονοπωλίων.

«Η κρίση που αντιμετωπίζουμε μπορεί να γίνει ο ισχυρός και αποτελεσματικός θετικός καταλύτης που χρειάζεται η Ευρώπη σήμερα για να κινηθεί προς τα εμπρός», είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός, μιλώντας χτες σε εκδήλωση του «Ιδρύματος Κ. Καραμανλής» στις Βρυξέλλες, επισημαίνοντας ότι συμφωνεί πλήρως με τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζ. Μπαρόζο ότι «θα πρέπει να δούμε αυτή τη συγκυρία ως μια ευκαιρία». Ο Κ. Καραμανλής παραδέχτηκε ότι «η κρίση αυτή δοκιμάζει το ισχύον μοντέλο οικονομικής διακυβέρνησης της ΕΕ», τασσόμενος όμως υπέρ μιας πιο «ευρωπαϊκής απάντησης», η οποία θα περιλαμβάνει «καλύτερο συντονισμό ανάμεσα στη νομισματική πολιτική, τη δημοσιονομική πολιτική και τη χρηματοπιστωτική εποπτεία», ισχυρότερο προϋπολογισμό της ΕΕ και ενιαία έκφραση της ΕΕ στους «διεθνείς χρηματοπιστωτικούς θεσμούς». «Η μόνη αξιόπιστη απάντηση σε αυτήν την κατάσταση - τόνισε - είναι η ευρωπαϊκή, αλλά και η διεθνής, συνεργασία, η συντονισμένη δράση, η αποφασιστικότητα και το όραμα, ώστε να ξεπεράσουμε την κρίση με το κατά το δυνατό μικρότερο οικονομικό και κοινωνικό κόστος». Δικαιολογώντας και στηρίζοντας τα μέτρα που έχουν λάβει μέχρι τώρα οι ηγέτες της ΕΕ για την αντιμετώπιση της κρίσης, είπε ότι «οφείλουμε να διαλύσουμε έμπρακτα την ανασφάλεια των συμπολιτών μας για την εργασία, τις ανησυχίες τους για την επιβίωση της επιχείρησής τους, το άγχος τους για τις καταθέσεις και τις δανειακές υποχρεώσεις τους».

Σύμφωνα με τον Κ. Καραμανλή, η κρίση μπορεί να επιδράσει ώστε να συσπειρωθούν οι λαοί γύρω από το ευρωοικοδόμημα επειδή τάχα θα συνειδητοποιήσουν την προστασία και τα οφέλη που τους προσφέρει η συμμετοχή τους σε αυτό(!). «Η σημερινή διεθνής κρίση αυτόν ακριβώς το ρόλο μπορεί να παίξει: Να καταδείξει ξανά στους Ευρωπαίους με τρόπο ξεκάθαρο τα οφέλη της συμμετοχής μας στην ευρωπαϊκή οικογένεια - οφέλη που συχνά θεωρούμε δεδομένα». Ακόμα χειρότερα «να αναλογιστούμε τις συνέπειες που θα υφίσταντο οι μεμονωμένες οικονομίες και κοινωνίες μας εκτός της ασφάλειας και της προοπτικής που παρέχει η Ενωση. Να φανταστούμε πώς θα ήταν τα πράγματα αν δεν υπήρχε σήμερα η Ενωση»... Στο πλαίσιο αυτό επανέλαβε την επιδίωξη της εγχώριας πλουτοκρατίας να βρίσκεται στον «σκληρό πυρήνα» της ΕΕ. «Δεν είναι αυτονόητο ότι θα είναι όλοι πρόθυμοι ή έτοιμοι να ακολουθήσουν με τον ίδιο ρυθμό», είπε, συμπληρώνοντας ότι «όσοι μπορούν και το επιθυμούν, όπως μπορώ με βεβαιότητα να το πω για την Ελλάδα, οφείλουν να τεθούν στην πρωτοπορία των εξελίξεων για την Ευρώπη που οραματιζόμαστε».