Στην ανάγκη να αντιμετωπιστούν οι αδυναμίες και οι δυσκολίες που προκύπτουν μέσα από την πρόοδο που έχει σημειωθεί στην αφομοίωση της στρατηγικής του Κόμματος, εστίασε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, που παρακολούθησε τις εργασίες της 7ης Πανθεσσαλικής Συνδιάσκεψης.

Παίρνοντας το λόγο στο κλείσιμο της συζήτησης, σημείωσε:

«Στο 15ο Συνέδριο, που είναι ένα πολύ σημαντικό Συνέδριο, γιατί διαμορφώσαμε το Πρόγραμμα του Κόμματος, μιλήσαμε για τους δύο δρόμους ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας. Βεβαίως, δεν ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσαμε αυτό τον όρο, υπάρχει και πριν το 15ο Συνέδριο και στη δεκαετία του '80. Αλλά προσδιορίσαμε αυτούς τους 2 δρόμους ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας, παίρνοντας υπόψη εξελίξεις - διεθνείς και στην Ελλάδα - την ανάπτυξη του καπιταλισμού και τα προγραμματικά μας στοιχεία.

Στο 16ο Συνέδριο αναπτύξαμε παραπέρα στοιχεία της στρατηγικής μας με την εξής έννοια: Δουλέψαμε καλύτερα και την αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, παίρνοντας υπόψη ότι το 2000 είχαν αρχίσει να φαίνονται οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις με τις ιδιωτικοποιήσεις. Αφού λοιπόν προσδιορίζουμε καλύτερα - με βάση τις εξελίξεις δεν αλλάξαμε τίποτα - την κατεύθυνση της πάλης, αυτό που λέμε την πάλη με αντιμονοπωλιακούς, αντιιμπεριαλιστικούς στόχους και την κατεύθυνση, δουλέψαμε καλύτερα αυτό το θέμα. Προσδιορίσαμε τη Λαϊκή Εξουσία, τη Λαϊκή Οικονομία.

Και στο 17ο Συνέδριο μπήκε το ζήτημα: Πώς θα αφομοιώσουμε αυτή τη στρατηγική όχι μόνο σαν θέμα γνώσης. Εμείς όταν λέμε αφομοίωση, εννοούμε σε σχέση με την ανάπτυξη της ικανότητας να δράσεις.

Οπως ξέρετε, στις Θέσεις λέμε ότι έχει γίνει σημαντική πρόοδος στο πεδίο της αφομοίωσης της στρατηγικής μας. Και δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Δεν είναι θέμα να διαβάσω, να κάνω ένα ιδεολογικό μάθημα. Είναι αυτό που λέμε συνδυασμός θεωρίας και πράξης. Ακριβώς μέσα από αυτό το θετικό προχώρημα που έχουμε στη δουλειά τώρα, φαίνεται καλύτερα και πιο ανάγλυφα το πού κολλάμε.

Πολλές φορές η ίδια η πρόοδος στη δουλειά σε κάνει πιο ικανό να βλέπεις τις αδυναμίες. Ωστόσο, αυτές τις αδυναμίες που έχουμε, πρέπει να τις προσέξουμε. Γιατί η αντιμετώπισή τους θα δώσει οπωσδήποτε μια δυναμική στο Κόμμα. Θέλει δηλαδή να δουλέψουμε σ' αυτό που λέμε εξειδίκευση, προσαρμογή της στρατηγικής μας σε κάθε χώρο, χωρίς να χάνεται ο ενιαίος άξονας, χωρίς να αδυνατίζει.

Για να δούμε συγκεκριμένα: Ενώ η στρατηγική μας είναι μια ευθεία γραμμή, όταν πας να την εφαρμόσεις, έχεις ανηφόρες, κατηφόρες, στροφές. Γιατί από εκεί και πέρα παρεμβαίνει ο αντίπαλος, παρεμβαίνουν οι εξελίξεις, παρεμβαίνει το επίπεδο συνείδησης των μαζών. Βλέπετε τώρα στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Δε θα πούμε ότι ξέρεις στη Νίκαια είναι η ΠΑΣΥ και στις Μικροθήβες και στο Κάστρο είναι άλλοι. Εδώ πρέπει να δούμε τι ιδιοκτησία αντιπροσωπεύουν. Πρέπει να δεις και στην κοινωνική διαστρωμάτωση τι αντιπροσωπεύουν.

Αυτοί που δεν είναι μαζί μας, κάποτε πρέπει είτε να έρθουν σε μερικά ζητήματα, είτε να έρθουν στην πορεία εφ' όλης της ύλης. Αλλά πώς θα γίνει πιο ολοκληρωμένη η δουλειά; Αν γνωρίζω πολύ καλά τη θέση του μέσα στη διαστρωμάτωση. Εχει όμως σημασία η δουλειά μας να είναι στοχοπροσηλωμένη έτσι. Να μη μας επηρεάζει τόσο η πολιτική του τοποθέτηση. Γιατί έτσι κι αλλιώς ούτε το σύνολο της εργατικής τάξης μπορείς να κερδίσεις σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα, ούτε το σύνολο της αγροτιάς. Οταν λέμε να προσαρμόσω τη στρατηγική μου, σημαίνει ακριβώς το πού συγκεντρώνω την προσοχή με κοινωνικοταξικά κριτήρια.

Ενα παράδειγμα: Σ' αυτόν τον αγώνα τον αγροτικό, που γίνεται αυτές τις μέρες, εμφανίζονται καινούρια στοιχεία. Εδώ πέρα μπαίνουν και αγρότες που ψηφίζουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ κλπ. Και αυτό δείχνει οπωσδήποτε την οξύτητα του προβλήματος. Και έχουμε την Ελλάδα κομμένη στα δύο - καλό λέμε εμείς - και έχεις ταυτόχρονα ένα κίνημα διασπασμένο. Δεν είναι τραγικό αυτό. Αντανακλά κάτι. Και πρέπει να το δούμε, γιατί τα επόμενα χρόνια μπορεί να έχουμε τέτοια πράγματα μπροστά μας, και στο εργατικό κίνημα. Αυτό είναι σχετικά καινούριο. Αυτό ανεβάζει τα καθήκοντά μας. Θέλει δουλειά σε όλα τα μπλόκα.

Να δούμε κάτι άλλο: Βγαίνει ο Παπανδρέου στη Βουλή προχτές και λέει έχει ευθύνη η κυβέρνηση διότι κακοποίησε την ΚΑΠ. Εδώ είναι τομή. Επομένως, είναι κρίσιμο ζήτημα. Ας διαφωνούν για το σοσιαλισμό. Δε θα τους πείσουμε τώρα για το σοσιαλισμό. Ούτε για τη λαϊκή εξουσία μπορούμε να τους πείσουμε εδώ και τώρα. Αλλά εδώ είναι σημείο τομής. Δεν μπορείς να πας πίσω από αυτό.

Και όχι μόνο αυτό. Μου έλεγαν χτες στα μπλόκα: "Οχι στα κόμματα, εναντίον των κομμάτων". Και οπωσδήποτε εκφράζουν δυσαρέσκεια και απέναντι στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ. Αλλά δε διαχωρίζουν. Βάζουν όλα τα κόμματα στο ίδιο τσουβάλι. Και λέγανε πάμε και κόντρα στις ηγεσίες. Θέλει μελέτη αυτό, ιδιαίτερα στους νέους ανθρώπους. Εκφράζει αυτό που λέμε μια θολή και στρεβλή δυσαρέσκεια. Εχει αυτό μέσα του κάποιο πυρήνα, έστω μικρό, του "να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας"; Κάτω από την αγανάκτησή τους εκφράζουν κάποια διάθεση;

Εμείς από τη μια μεριά πρέπει να πολιτικοποιήσουμε σωστά το θέμα και μάλιστα να θυμίσουμε τι λέγαμε από τη δεκαετία του '80 για τις επιδοτήσεις, για την ΕΟΚ. Από την άλλη, πρέπει να πιάσουμε αυτή τη διάθεση, που δεν πρέπει να μετατραπεί σε απογοήτευση. Αυτό θα πει δουλεύουμε τη στρατηγική.

΄Η, ένα ζήτημα που είναι πολύ σοβαρό, όταν τους το είπαμε (σ.σ. στους αγρότες στα μπλόκα). Δε δεχόμαστε αυτό που λέει η κυβέρνηση, ότι οι αποζημιώσεις θα μοιραστούν σε λιγότερους για να το πάρουν αυτοί που έχουν γεωργικό εισόδημα, κατά κύριο επάγγελμα αγρότες. Και τους εξηγούσαμε: Αύριο, αν δεν είσαι αποκλειστικά αγρότης και είσαι και ολίγον εργάτης, πρέπει να πάρεις την αποζημίωση. Καταλαβαίνετε τώρα τι δουλειά χρειάζεται; Το συγκεκριμένο θέμα το έχουν πιάσει στρεβλά. Και πρέπει να κάνουμε δουλειά για να καταλάβει το πώς βλέπουμε τον εργατοαγρότη. ΄Η αυτόν που δουλεύει σε τρεις μεριές για να βγάλει ένα μεροκάματο.

Αλλη πλευρά, Εθνική Στρατηγική και το "καθίστε όλα τα κόμματα να τα βρείτε". Υπάρχει Εθνική Στρατηγική και είναι η ΚΑΠ. Βεβαίως, δεν μπορείς να τα λύσεις όλα στα μπλόκα. Μια δουλειά που κάναμε πριν, αυγάτισε ακόμα και στη Λάρισα που δεν έχει μεγάλη συμμετοχή και εδώ πρέπει να δούμε το ιδιοκτησιακό, να δούμε και πλευρές που δεν τις πιάσαμε. Αρα έχουμε ένα αποτέλεσμα δουλειάς, αλλά τώρα θέλει πολλή δουλειά.

Κοιτάξτε τώρα: Είχαμε τέτοιες πλευρές στο μαθητικό κίνημα: "Εμείς δεν κατεβαίνουμε με κόμματα". Πέρα απ' το ότι υπάρχει κατεύθυνση να εμφανιστεί έτσι στη νεολαία, μπορεί να συνυπάρξουν σε αυτό και δύο τρία ζητήματα που πρέπει να τα πιάσουμε εμείς και να τα αξιοποιήσουμε. Επομένως, όταν λέμε δούλεμα της στρατηγικής, είναι: Πολλές φορές μπορείς να δεις πλευρές χειρισμών, επιμέρους ζητήματα, τα οποία μπορεί να βοηθήσουν να προχωρήσει η στρατηγική χωρίς να αλλοιώνεται. Οταν λέμε προσαρμογή και εξειδίκευση, ο άξονας πρέπει να περνά μέσα στη δουλειά μας όλο και πιο ίσιος, αλλά ταυτόχρονα ακριβώς και μέσα από χειρισμούς.

Αντίστοιχα παραδείγματα έχουμε και στην εργατική τάξη. Εχουμε νέους κλάδους, νέες ηλικίες. Και να μη βλέπουμε μόνο την ποσότητα σε έναν κλάδο, δηλαδή πόσοι είναι εργάτες. Η βάση της δουλειάς μας είναι η εργατική τάξη. Επιβεβαιώσατε κι εσείς ότι δεν αρκεί μια διοίκηση ενός σωματείου, ενός εργατικού κέντρου να έχει ταξική κατεύθυνση. Είναι ένα το κρατούμενο. Αλλά για να αποκτήσεις ταξική συνείδηση, αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική, αντικαπιταλιστική, δε φτάνει να είμαστε στο εργατικό κέντρο πλειοψηφία, ούτε σε σωματεία.

Το ζητούμενο είναι εμείς ως Κόμμα και σε κάθε χώρο να έχουμε συνείδηση ότι ένα είναι κριτήριο: Η γραμμή μας. Ο επαναστατικός χαρακτήρας του Κόμματος, η επαναστατική στρατηγική, η οποία πρέπει να υπάρχει και σε συνθήκες μη διαμόρφωσης επαναστατικής κατάστασης.

Να δούμε και μια άλλη πλευρά. Πώς η εργατική τάξη θα πάρει στα χέρια της την υπόθεση και θα κάνει το κίνημα και θα διεκδικήσει την εξουσία - γιατί δε θα διεκδικήσει την εξουσία το Κόμμα, το Κόμμα είναι η εμπροσθοφυλακή, η πρωτοπορία - αν δεν εξοικειώνεται σήμερα με την οργάνωση της πάλης; Θα πεις: "Μα, δεν έρχονται οι εργάτες". Δε θα πάμε έτσι. Το έχουμε καθαρό στο κεφάλι μας ότι κριτήριο αποτελεσματικότητας δεν είναι μόνο πόσες συγκεντρώσεις κάνουμε, περιοδείες και πόσους λόγους βγάλαμε, αλλά είναι και κριτήριο η συσπείρωση κατά κίνημα και φυσικά η κοινωνική συμμαχία».