Σ' ένα γεμάτο αμφιθέατρο, στην ΑΣΟΕΕ, η κουβέντα για το σοσιαλισμό ανοίγει. Στο βήμα ο Μάκης Παπαδόπουλος, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, αναλύει τις θέσεις του Κόμματος για το σοσιαλισμό. Και δεκάδες φοιτητές καταθέτουν τις ερωτήσεις, τους προβληματισμούς τους για τις αιτίες ανατροπής, αλλά την αγωνία τους για το ποιες θα είναι οι μελλοντικές δικλείδες ασφαλείας ώστε να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη.

Αναπτύσσοντας τις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το σοσιαλισμό, ο Μ. Παπαδόπουλος ανέφερε μεταξύ άλλων: «Η προβολή της αναγκαιότητας και ιστορικής επικαιρότητας του σοσιαλισμού γίνεται σε μία προνομιακή συγκυρία, όπου η οικονομική κρίση αγκαλιάζει συγχρονισμένα τις ΗΠΑ, την ΕΕ και την Ιαπωνία και αποκαλύπτεται η αδυναμία της αστικής πολιτικής να ματαιώσει την εκδήλωσή της. Γίνεται σε μία συγκυρία που αναδεικνύονται τα ασφυκτικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος, όπου ο σκοπός και το κίνητρο της παραγωγής είναι το ίδιο το κεφάλαιο. Ενός σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος στο πλαίσιο του οποίου η απόφαση αν θα περιοριστεί ή θα επεκταθεί η παραγωγή, καθορίζεται κάθε φορά από το ποσοστό κέρδους. Στον αντίποδα βρίσκεται η απελευθερωτική διέξοδος της παραγωγής που στοχεύει στην ολοένα και μεγαλύτερη ικανοποίηση των αναγκών του λαού, η διέξοδος του σοσιαλισμού».

Απαντώντας σε ερώτηση και σχολιάζοντας τις οπορτουνιστικές ερμηνείες σχετικά με τις διώξεις και τις δίκες της περιόδου 1936-1938, ο Μ. Παπαδόπουλος τόνισε: «Πίσω από την οπορτουνιστική κριτική κρύβεται στην ουσία η άρνηση του κράτους της δικτατορίας του προλεταριάτου και του καθοδηγητικού ρόλου του Κομμουνιστικού Κόμματος στην πορεία σοσιαλιστικής οικοδόμησης. Οσοι θεωρούν αυθαίρετη την κατηγορία ότι είχε συγκροτηθεί παράνομο καθοδηγητικό κέντρο για την ανατροπή της σοβιετικής εξουσίας, αποσιωπούν συνειδητά ή ασυνείδητα συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα. Αγνοούν την υπονομευτική δράση όσων συγκρότησαν την πλατφόρμα της Ενωμένης Αντιπολίτευσης. Προσπερνούν το κάλεσμα του Τρότσκι για μία νέα επανάσταση που θα σαρώσει τη γραφειοκρατία. Ξεχνούν τη στάση των τροτσκιστών στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο».

Αναφερόμενος τέλος στην προοπτική της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, είπε: «Η σοσιαλιστική οικοδόμηση δεν είναι μονόπρακτο έργο, ούτε περίπατος. Είναι βασανιστική πορεία ταξικής πάλης που ξεκινά με την κατάληψη της εξουσίας απ' την εργατική τάξη και προχωρά μέχρι να καταργηθούν οι τάξεις και οι κοινωνικές διαφορές. Είναι πορεία συνειδητής συντριβής κάθε υπολείμματος της αγοράς και των εμπορευματικών σχέσεων, που λαμβάνει κάθε φορά υπόψη την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Οδηγεί σε μία κοινωνία όπου η εργατική δύναμη, τα τρόφιμα, η γη, το νερό, η ενέργεια δεν αποτελούν εμπορεύματα. Αυτή η λύση της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο είναι η μόνη ελπιδοφόρα διέξοδος για τις λαϊκές ανάγκες».