Αφιερωμένη στο 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που αρχίζει σήμερα το πρωί, ήταν η συνέντευξη που παραχώρησε χτες η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στο ραδιόφωνο του «902», στην εκπομπή «Ημεροδρόμος» και στους δημοσιογράφους Ν. Μπογιόπουλο και Δ. Παπαβασιλείου. Παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα:

-- Θα ήθελα να σας ρωτήσω, μια μέρα πριν το Συνέδριο, ποιος είναι ο στόχος και η επιδίωξη της ΚΕ; Σ' αυτή τη συγκεκριμένη συγκυρία ποιο είναι αυτό που θα θεωρηθεί επιτυχία του Συνεδρίου;

-- Α.Π.: «Καταρχήν, πρέπει να πούμε ότι προηγήθηκαν 4 μήνες προσυνεδριακής δουλειάς, επομένως μπορούμε να πούμε με ακρίβεια τι θα συμβεί στο Συνέδριο. Η προσυνεδριακή δουλειά, για πρώτη φορά, τουλάχιστον όσο εγώ θυμάμαι, συνδυάστηκε, έτσι το έφεραν τα πράγματα, με μεγάλα γεγονότα, μεγάλες κινητοποιήσεις, σοβαρές εξελίξεις. Δε θυμάμαι να έχει συμπέσει Συνέδριο του Κόμματος και να συμβαίνουν τόσα πράγματα. Και πρέπει να σας πω ότι είχαμε ένα φόβο στην αρχή, αλλά τελικά τα καταφέραμε να συνδυαστεί η εσωτερική ζωή, που πρέπει να αναπτύξει το Κόμμα στο Συνέδριο, με την ανοιχτή δράση του Κόμματος σε μεγάλες κινητοποιήσεις, εργατικές, νεολαιίστικες, αγροτικές, στο Παλαιστινιακό, στο ξέσπασμα της κρίσης. Επομένως, δείχνει ότι το Κόμμα μπορεί να τα βγάζει πέρα ταυτόχρονα σε πολλά μέτωπα.

Η προσυνεδριακή δουλειά είχε το εξής χαρακτηριστικό: Από τη μια, μια αισιόδοξη αλλά ταυτόχρονα πολύ σοβαρή αυτοκριτική εξέταση της δουλειάς μας. Εγιναν αρκετές κριτικές παρατηρήσεις αλλά μέσα σε ένα πνεύμα αισιοδοξίας και συμφωνίας ότι υπάρχει μια ανοδική πορεία του Κόμματος και ταυτόχρονα είχαμε το επίσης πρωτόγνωρο να συζητούνται προσυνεδριακά δύο κείμενα. Και το μεν ένα κείμενο - μπορώ να πω ότι ήταν το κλασικό, ο απολογισμός δράσης του Κόμματος. Το άλλο, όμως, ήταν τα συμπεράσματα από την οικοδόμηση του σοσιαλισμού τον 20ό αιώνα και ο εμπλουτισμός της προγραμματικής μας αντίληψης. Ενα δύσκολο κείμενο, γιατί δύσκολο είναι και το θέμα. Και αυτό, όπως και το πρώτο, συγκέντρωσε το ενδιαφέρον και βεβαίως οι Συνδιασκέψεις ακόμα πιο αναλυτικά στάθηκαν στο θέμα αυτό.

Επομένως, έχουμε την έγκριση σε πολύ μεγάλο βαθμό, συντριπτική πλειοψηφία, των δύο κειμένων, αλλά μια έγκριση που σε σύγκριση και με το παρελθόν δείχνει ότι είναι κατακτημένο ένα μεγαλύτερο εύρος και βάθος συμφωνίας σ' αυτά τα κείμενα. Οχι ότι τα προηγούμενα Συνέδρια δεν είχαν, αλλά εν πάση περιπτώσει είναι σε μεγαλύτερο εύρος και βάθος. Είναι πιο δυνατή η ιδεολογικοπολιτική ενότητα του Κόμματος, επομένως το σύνθημα για αντεπίθεση πιστεύουμε ότι θα πάρει σάρκα και οστά με τη λήξη των εργασιών του Συνεδρίου. Αυτό μας ενδιαφέρει, η αντεπίθεση, από δύο πλευρές: Αντεπίθεση προς τον εαυτό μας, να γλιτώσουμε θα έλεγα από τα τελευταία κουσούρια που έχουμε, να προσαρμοστούμε πολύ καλύτερα στις εξελίξεις και μάλιστα τώρα που είμαστε μπροστά στην κρίση. Και η αντεπίθεση είναι και το μήνυμα που στέλνουμε προς το κίνημα, την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, να ανασυνταχθεί το κίνημα και να αντεπιτεθεί, γιατί σε συνθήκες κρίσης δύο εκδοχές υπάρχουν ή να σε κολλήσουν στον τοίχο ή να τους κολλήσεις στον τοίχο».

-- Κάθε κόμμα λέει ότι το Συνέδριό του είναι ένα κορυφαίο πολιτικό γεγονός. Αυτό ισχύει και για εκείνα τα κόμματα που κάνουν συνέδρια της μιάμισης μέρας και με τους μισούς εκλεγμένους αντιπροσώπους. Εν πάση περιπτώσει γιατί το Συνέδριο του ΚΚΕ είναι κάτι διαφορετικό, όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται το ίδιο το ΚΚΕ; Γιατί, βεβαίως, είστε συνηθισμένοι, παραμονές του Συνεδρίου, να γράφονται και να λέγονται πάρα πολλά και ένα από αυτά που λέγονται είναι γιατί δεν είναι ανοιχτό το Συνέδριο του ΚΚΕ;

-- Α.Π.: «Δε θα σταθώ στο ότι οι αποφάσεις του είναι διαφορετικές. Ας πάρω τη διαδικασία. Εμείς, με βάση το Καταστατικό, είμαστε υποχρεωμένοι τουλάχιστον τρεις μήνες πριν να κοινοποιήσουμε το θέμα του Συνεδρίου και τις Θέσεις. Εμείς αυτό το κάναμε τέσσερις μήνες πριν, γιατί ήταν και τα δύο θέματα σημαντικά και θέλαμε να υπάρχει χρόνος για να συζητηθούν. Πρέπει να γίνουν συνελεύσεις παντού. Συνελεύσεις, συνδιασκέψεις, έχουμε μια πυραμίδα η οποία λειτουργεί από τα κάτω προς τα πάνω. Και αυτό είναι υποχρεωτικό. Δεύτερο, γίνεται συζήτηση σε όλο το Κόμμα, συγκεντρώνονται όλες οι παρατηρήσεις, οι απόψεις, ξαναδουλεύονται τα κείμενα. Είναι, δηλαδή, μια διαδικασία που έχει τη δυνατότητα να πάρει μέρος το κάθε μέλος του Κόμματος ψηφίζοντας, καταψηφίζοντας, κάνοντας τις προτάσεις του κλπ. Πρέπει να σας πω ότι οι αντιπρόσωποι στο Συνέδριο έχουν πάρει τουλάχιστον δέκα μέρες τις εισηγήσεις στα χέρια τους. Οχι την παραμονή. Δεν ακούν την εισήγηση στο Συνέδριο. Και να σας πω και κάτι άλλο. Η εισήγηση στο Συνέδριο δεν θα είναι μια εισήγηση η οποία απευθύνεται στα μέσα ενημέρωσης. Είναι μια εισήγηση που απευθύνεται στο Σώμα των αντιπροσώπων, οι οποίοι πρέπει με μεγάλη ευθύνη να σηκώσουν το χέρι τελικά και να εγκρίνουν δύο κείμενα, δύο εισηγήσεις. Το λέω αυτό γιατί πολλές φορές ακούω τις εισηγήσεις που γίνονται στα Συνέδρια και έχω την εντύπωση ότι είναι εισηγήσεις για τον Τύπο, δεν είναι για τους αντιπροσώπους. Εμείς, δηλαδή, αύριο δεν θα κάνουμε περιγραφές για την ανεργία, τι άσχημο πράγμα που είναι η ανεργία! Δηλαδή, απευθύνεσαι σε ένα Σώμα αντιπροσώπων που ξέρει τα ζητήματα και επομένως εισηγείσαι τι πρέπει να κάνεις εσύ για να γίνεις καλύτερος, περισσότερο μαχητικός και αποτελεσματικός. Απευθυνόμαστε στο Συνέδριο, βεβαίως με θέματα που αφορούν όλο το λαό, αλλά δεν απευθυνόμαστε στο λαό προπαγανδιστικά. Απευθυνόμαστε σε ένα Σώμα αντιπροσώπων. Το Σώμα των αντιπροσώπων με τις αποφάσεις του θα απευθυνθεί στο λαό».

«Για το ανοιχτό Συνέδριο. Καταρχήν, η προσυνεδριακή δουλειά είναι ανοιχτή. Δημοσιεύονται με τη θέληση του καθενός οι απόψεις. Επίσης, οι ομιλίες των συνέδρων, με δική του ευθύνη ο κάθε σύνεδρος θα επιλέξει ένα κομμάτι, και λέω θα επιλέξει ένα κομμάτι, γιατί ακριβώς την επόμενη ημέρα ο "Ριζοσπάστης" θα έχει τι συζητιέται. Και ο καθένας κάνει την επιλογή του. Θέλει να επιλέξει τη διαφωνία του, θα επιλέξει τη διαφωνία του, θέλει να επιλέξει τη συμφωνία του, θα επιλέξει τη συμφωνία του. Δηλαδή, δε θα παρέμβει κάποιος να αλλάξει το κείμενο, ή να του πει αυτό μην το βάζεις. Επομένως, μέχρι τη λήψη των αποφάσεων το Συνέδριο είναι ανοιχτό. Ο καθένας μπορεί να κοινοποιήσει την προσωπική του θέση.

Γιατί στη διάρκεια των εργασιών δεν έχουμε τηλεοράσεις; Δεν έχει να κάνει με την περιφρούρηση των εργασιών του Συνεδρίου, έχει να κάνει με την περιφρούρηση της σοβαρότητας των εργασιών του Συνεδρίου. Διότι μιλάς ελεύθερα. Διότι, άλλο πράγμα είναι να μιλάς μπροστά στην τηλεόραση. Θα κοιτάξεις πώς στέκεσαι, τι κάνεις, ενώ αλλιώς θα μιλήσεις πιο αυθόρμητα. Δε θα διαλέξεις τη λέξη. Θα πεις αυτό που αισθάνεσαι, δε θα κοιτάξεις να φτιάξεις τη λέξη. Ή κάποιος δε θα σκεφτεί να μιλήσω, ή να μη μιλήσω, γιατί είναι τα κανάλια. Να σας πω και κάτι άλλο. Μπορεί να θέλει να πει κάποιος κάτι, αλλά να μη θέλει να το πει δημόσια. Δεν έχει δικαίωμα; Δεν υπάρχουν προσωπικά δεδομένα; Μπορεί να θέλει να πει κάτι για κάποιον και να μη θέλει μπροστά στα κανάλια. Μπορεί να θέλει να κάνει μια παρατήρηση. Δεν έχει το δικαίωμα να μη θέλει να γίνει δημόσια γνωστό; Είναι διαφορετικό να γυρνάνε οι δημοσιογράφοι μες στη μέση. Η σοβαρότητα των εργασιών, κατά τη γνώμη μας, επιβάλλει να είναι κλειστό. Αλλά θα σας πω και μια άλλη πλευρά. Δεν μπορεί να ισχύει για κάποια στιγμή και για κάποιο Συνέδριο αυτό που λέμε και η περιφρούρηση των εργασιών του για κάποιο λόγο; Πού ζούμε, σε έναν αγγελικό κόσμο; Πάντως, οι αποφάσεις μας επί της ουσίας δεν είναι περιφρουρημένες, γιατί δρούμε ανοιχτά, μέσα στον κόσμο. Από τη στιγμή που δρας φαίνεται η δράση σου».