Την Παρασκευή 6/10/2000 έγινε από το Γ` Νεκροταφείο Αθηνών η κηδεία του παλαίμαχου Αιγαλιώτη κομμουνιστή Νίκου Κυριαζόπουλου.

«Εφυγε», συνοδευόμενος από τη σημαία του ΚΚΕ, μέσα από τις γραμμές του οποίου υπηρέτησε τα ιδανικά της εργατικής τάξης.

«Εφυγε», ενώ ακουγόταν η λέξη «αθάνατος» από τα χείλη όλων.

Από παιδί ακόμη, μπήκε στον αγώνα ενάντια στη ναζιστική κατοχή της πατρίδας μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ που η δράση του τον ανέδειξε σε περιφερειακό καθοδηγητή στο Νομό Μεσσηνίας. Δε λύγισε ακόμα και όταν σύρθηκε στις φυλακές, στις εξορίες. Μέλος του ΚΚΕ από το 1944, έμεινε πιστός στις αξίες και τα ιδανικά του ως το τέλος.

Από το 1952, ο σ. Νίκος είχε την πολιτική ευθύνη της Αυτοδιοίκησης για το Δήμο Αιγάλεω. Εκλέχθηκε πρώτη φορά δημοτικός σύμβουλος το 1959 και συνέχεια μέχρι το 1967. 1964-1967: Εκλέγεται πρόεδρος του Δημοτ. Συμβουλίου. Το 1961 συλλαμβάνεται για τη δράση του και στέλνεται εξορία μέχρι τον 7/1962. Την περίοδο της αμερικανοκίνητης χούντας, συλλαμβάνεται και εξορίζεται. Η μεταπολίτευση τον βρίσκει ξανά στο μετερίζι του αγώνα μέσα από την Τοπική Αυτοδιοίκηση στο Δήμο του Αιγάλεω. Το 1975-1982 μπαίνει επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΚΚΕ. Από το 1986 - '90 διατέλεσε νομαρχιακός σύμβουλος, ενώ ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στη Β` Περιφέρεια Αθήνας το 1977 - '81.

Αποχαιρετώντας εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ τον σ. Νίκο Κυριαζόπουλο, ο Παναγιώτης Σοφός υπογράμμισε:

«Ο σ. Νίκος ήταν σταθερός και αταλάντευτος στις αρχές λειτουργίας του Κόμματος, στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, στην κοσμοθεωρία του μαρξισμού - λενινισμού και τον προλεταριακό διεθνισμό.

Τον σ. Νίκο χαρακτήριζε η πίστη και η αποφασιστικότητα. Ακούραστος στη δουλιά για να υπηρετεί το λαό. Ασυμβίβαστος στις αρχές και στις ιδέες του αγωνιστή της ΕΑΜικής Αντίστασης. Κυνηγημένος από τις κρατικές και παρακρατικές δυνάμεις της αστικής τάξης, γαλουχημένος από τα οράματά της, συνέβαλε στη διαμόρφωση της πολιτικής του ΚΚΕ στην Αυτοδιοίκηση, τόσο στο Αιγάλεω, όσο και γενικότερα. Δούλεψε ακούραστα για τους εργαζόμενους, για τους δημότες και έφερε αποτελέσματα. Αυτά τα αποτελέσματα ήταν συνέπεια της ανειρήνευτης πάλης των κατοίκων, του λαϊκού κινήματος, της ΤΑ, με σημαντική συμβολή του Νίκου Κυριαζόπουλου.

Ο ίδιος ανήκε στους αιρετούς, οι οποίοι έπραξαν το χρέος τους. Στάθηκε κοντά στους εργαζόμενους, στη νεολαία. Υπερψηφιζόταν από τους δημότες χωρίς να κάνει συμβιβασμούς, χωρίς να κρύψει την κομματική του ταυτότητα».

Ετσι ήταν ο σύντροφος Νίκος, αταλάντευτος ως το τέλος, στον αγώνα για την υπόθεση της εργατικής τάξης.