Στην Κρήτη, οι μαζικές συγκεντρώσεις του ταξικού κινήματος έδωσαν απάντηση τόσο στην εργοδοσία, τα κόμματα του κεφαλαίου και την πολιτική τους, όσο και στις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, αφού εργάτες και νεολαία τους γύρισαν την πλάτη, αφήνοντας μόνα τους στις συνάξεις τους τα πολιτικά και συνδικαλιστικά στελέχη ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Στο Ηράκλειο, η συγκέντρωση κοκκίνισε από τα πανό και τις σημαίες. Η παρουσία νέων εργαζομένων, οικονομικών μεταναστών, που όλο το προηγούμενο διάστημα βρέθηκαν στο ίδιο μετερίζι με τις ταξικές δυνάμεις, ενάντια στις απολύσεις και την τρομοκρατία, επιβεβαίωσε την πεποίθηση όλων ότι νέοι, ακόμα πιο δυναμικοί και μαζικοί ταξικοί αγώνες θα ακολουθήσουν το επόμενο διάστημα.

Τη συγκέντρωση ακολούθησε πορεία και κατάθεση στεφανιών στα σημεία όπου το 1947 εκτελέστηκαν οι πρωτοπόροι Ηρακλειώτες εργάτες, Στρατής Περγαλίδης και αδελφοί Χατζηγιώργη. Από τις 5 τα χαράματα, ομάδες περιφρούρησης του ΠΑΜΕ βρέθηκαν έξω από δυο μεγάλα εργοστάσια Πλαστικών στη ΒΙΠΕ Ηρακλείου («Καράτζης ΑΕ» και «Μέγκα Πλάστ»), αποτρέποντας τα απεργοσπαστικά σχέδια της εργοδοσίας.

Στα Χανιά, οι εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στην πλατεία Νέων Καταστημάτων. Νωρίτερα, αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ, της ΝΕ Χανίων του ΚΚΕ και της ΚΝΕ κατέθεσαν στεφάνια στο μνημείο για τους νεκρούς εργάτες της Εργατικής Πρωτομαγιάς, στο Πασακάκι. Στο Ρέθυμνο, η απεργιακή συγκέντρωση έγινε στην πλατεία Δημαρχείου, με πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, ενώ δυναμικές συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν και στο Λασίθι, στον Αγιο Νικόλαο, στην Ιεράπετρα και στη Σητεία.