Είναι ανώφελο σήμερα - με τόσα και τέτοια προβλήματα των εργαζομένων - να αναζητούμε πού θα βάλουμε τη δασεία και την υπογεγραμμένη της επανάστασης, των αυριανών πολιτικών εξελίξεων.

Αφού συμφωνούμε στο πού θέλουμε να πάμε και με ποια μέσα, πρέπει ανοιχτά και καθαρά, επίμονα να συμφωνήσουμε και με ποιες κομματικές οργανώσεις θα πορευτούμε. Τι λογής κομμουνιστές χρειαζόμαστε, ποια πρέπει να είναι η καθημερινότητα του κομματικού μέλους. Αλήθεια, πόσο επίκαιρος είναι ο Μαγιακόφσκι σήμερα.

Τεράστιας σημασίας είναι οι πρωτοβουλίες που πήρε το κόμμα για συνεργασία, για τις διεθνείς συναντήσεις, το ενδιαφέρον για το τι συμβαίνει στην Κίνα, στα Βαλκάνια, στην Ευρώπη, στον κόσμο και πρέπει να συνεχιστούν. Ομως, πάνω απ' όλα είναι το τι κάνει το ΚΚΕ στη χώρα μας, η ΝΕ στο χώρο της, οι οργανώσεις και τα κομματικά μέλη στη γειτονιά, στο χώρο δουλιάς. Αυτό είναι το πρώτιστο καθήκον και απ' αυτό θα κριθούμε...

Μπορούμε στην πράξη και όχι στα λόγια να αναδειχτούμε πρωτοπόροι στο χώρο μας, είτε για το μεγάλο και ενδιαφέρον είτε για το μικρό και άχαρο που πρέπει καθημερινά να το διαχειριστούμε δημιουργικά;

Πολλά πράγματα θ' αλλάξουν αν ξαναπιστέψουμε:

«Εάν πιστέψουμε ότι - με βάση τις αναλύσεις μας - γρήγορα θα έχουμε εξελίξεις και ανακατατάξεις και πρέπει με την έγκαιρη παρέμβασή μας να παίρνουν την κατεύθυνση που εμείς επιθυμούμε.

»Εάν πιστέψουμε ότι σήμερα έχουμε το προνόμιο να δουλεύουμε στο πολύ γόνιμο έδαφος που προκαλεί:

- η βαθιά αντίθεση ανάμεσα στην κυβερνητική, συναινετική (της αντιπολίτευσης) πολιτική και τις λαϊκές ανάγκες,

- η βαθιά αντίθεση ανάμεσα στην υποτελή κυβερνητική εξωτερική πολιτική και τα αισθήματα για την εθνική ανεξαρτησία του ελληνικού λαού.

»Εάν πιστέψουμε ότι η θετική πλευρά των ανθρώπων είναι κοινωνικά ισχυρότερη από την αρνητική, αρκεί να βρούμε τον τρόπο που θα της επιτρέψει να αναδυθεί στην επιφάνεια.

Η αγάπη των εργαζομένων ανθρώπων για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την ισότητα και την αδελφοσύνη, για τη συλλογικότητα, τον αγώνα, για την πρόοδο, είναι ο δικός μας μεγάλος σύμμαχος.

»Εάν πιστέψουμε ότι στην καπιταλιστική κοινωνία, που βρίσκεται σε βαθύτατη κρίση, οι εργαζόμενοι αναζητούν θετικά πρότυπα, που αγωνίζονται κόντρα στο ρεύμα, παρά τον αρνητικό κοινωνικό περίγυρο και αυτά πρέπει να τα δώσουν πρώτα οι κομμουνιστές.

»Εάν πιστέψουμε ότι οι εργαζόμενοι μπορεί να έχουν απογοητευτεί, να έχουν αηδιάσει, να απορρίπτουν μια συγκεκριμένη αντίληψη για το συνδικαλισμό και την πολιτική, αλλά την ίδια στιγμή διψούν για το γνήσιο συνδικαλισμό και την πολιτική που υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα.

Οι λαοί, παρά τη νίκη της αντεπανάστασης, παρά το πλήθος των ερωτηματικών που εύλογα έχουν, γνωρίζουν τα θετικά του σοσιαλισμού που υπήρχε. Αναζητούν και πάλι τη σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας - χωρίς τα αρνητικά της - που θα δημιουργήσουμε».

Εάν όλα τα παραπάνω τα πιστέψουμε, τότε πιο αισιόδοξα, πιο εύκολα, πιο γρήγορα, πιο αποτελεσματικά θα λύσουμε καίρια προβλήματα που αντιμετώπισε το κόμμα μας σε ζητήματα οργάνωσης και δράσης στο ενδιάμεσο των δύο συνεδρίων κι ας είχε μεγάλες επιτυχίες.

Εάν ένα τέτοιο πνεύμα φυσήξει στις οργανώσεις, θα έχουμε το κρίσιμο και ποιοτικό κλικ που θα επιτρέψει στα «μέτρα» να αποδίδουν και να μην εκφυλίζονται σε κομματικό ανέκδοτο.

- Θα μειωθεί η απόσταση - κατά το δυνατό - ανάμεσα στο χρόνο απόφασης και το χρόνο εξειδίκευσης - υλοποίησης.

- Θα ξεφύγουμε από τη λογική ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο αργόσυρτης και μακράς πορείας, ότι οι αντίπαλοι είναι πανίσχυροι, ότι οι εργαζόμενοι ενσωματώθηκαν, βολεύτηκαν, δε θέλουν να καταλάβουν.

- Θα μπορέσουμε να σχεδιάσουμε, να δράσουμε συνδυάζοντας δημιουργικά το ειδικό με το γενικό.

- Να περιορίσουμε τα φαινόμενα οργανωτικού «φιλελευθερισμού».

- Θα νιώσουμε την ανάγκη να βρούμε το χρόνο να διαβάσουμε, να ενημερωθούμε, να μορφωθούμε.

- Θα λειτουργήσουν οι ΝΕ και τα γραφεία ενιαία και συλλογικά, χωρίς να κατατεμαχίζεται η πολιτική ευθύνη σε επιμέρους, ασύνδετες ευθύνες, δε θα κλείνεται ο καθένας στον τομέα του, χωρίς συλλογικό έλεγχο και βοήθεια.

- Θα επιτρέψει στην ηγεσία μας να δει μακρύτερα, να επιταχύνει τους ρυθμούς, να επεξεργαστεί τομείς ανοιχτούς ακόμη.

- Σ' ένα τέτοιο κλίμα η ΚΟΒ, ο γραμματέας, το Γραφείο θα αποφασίσουν να πάρουν στην πλάτη τους την πολιτική ευθύνη που τους αναλογεί. Θα μπορέσουν να οργανώσουν, να εμπνεύσουν, ώστε να μπει σε κίνηση όλο το δυναμικό της οργάνωσης, ο καθένας με τις δυνατότητές του και παρά τις προσωπικές δυσκολίες.

• Θα αποφασίσει δηλαδή ένα ποσοστό συντρόφων να δει αλλιώς το χρόνο που διαθέτει για το κόμμα, να ιεραρχήσει διαφορετικά τις προτεραιότητες, να «θυσιάσει» βραδινά και σαββατοκύριακα.
• Και ένα μικρό ποσοστό κομματικών μελών και φίλων θα αποφασίσει να εγκαταλείψει τη δεύτερη δουλιά, στην οποία έχει καταφύγει, όχι πάντα από πραγματικές βιοποριστικές ανάγκες, αλλά λόγω εξάρτησης από τον καταναλωτισμό και το δραχμοκυνήγι...
• Σε ένα τέτοιο κομματικό περιβάλλον θα υποχρεωθούμε, όσοι δρούμε στις κομματικές οργανώσεις, να εντάσσουμε τη συνδικαλιστική μας δραστηριότητα ως μέρος της πολιτικής και όχι το αντίθετο.

Ας πάψουμε, επιτέλους, να περιγράφουμε τις δυσκολίες της εποχής. Τι νόημα έχει να περιγράφουμε όλη την ώρα στους κομμουνιστές ορειβάτες πόσο ψηλό και δύσβατο είναι το βουνό, ενώ πρέπει να πούμε πόσο χαμηλό είναι για κομμουνιστές. Επιτέλους, ας προσπεράσουμε εκείνους τους πρώην, που φεύγοντας από το κόμμα εξαχρειώθηκαν. Εμείς να κρατήσουμε την πολύτιμη προσφορά για μας, για το κόμμα και το κίνημα, της παλιάς κοινής συντροφικής διαδρομής. Εκτός από αυτούς υπάρχουν και οι άλλοι που μπορεί να έφυγαν από το κόμμα, όμως έμειναν ζωντανοί κοινωνικά και πολιτικά, έχουν ταξική συνείδηση, δε «φόρεσαν πιτζάμες και παντόφλες», κρατούν επιφυλακτική και κριτική στάση προς το ΚΚΕ, αλλά δεν το αρνούνται. Με αυτούς έχουμε να πούμε και να κάνουμε πολλά. Υπάρχουν τέλος και οι άλλοι, οι πολλοί, στη γειτονιά, στο εργοστάσιο, στο γραφείο, στο σχολείο που ακόμα μας περιμένουν να πάμε να τους βρούμε, να τους μιλήσουμε για το άμεσο και την προοπτική. Αυτοί μας θέλουν σταθερά κοντά τους και είναι διαθέσιμοι να συμπορευτούν μαζί μας, αρκεί και αυτοί να πιστέψουν ότι αυτή η συμπόρευση έχει αποτελέσματα και ανοίγει προοπτικές.

Ο έλεγχος, η επαγρύπνηση είναι υπόθεση όλων. Αρκεί να μη μεταβάλλεται σε μόνιμη καχυποψία και αδράνεια, σε σχολαστικότητα, που μετρά την ταξικότητα με το κομματικό υποδεκάμετρο. Ας ξαναθυμηθούμε τι έλεγε για τα παραπάνω ο Λένιν. Γίνεται πολύς λόγος για την «ασφαλιστική δικλείδα» που δε θα επιτρέψει στο μέλλον να ανατραπεί ο σοσιαλισμός που θα οικοδομήσουμε. Τέτοιες εγγυήσεις δεν υπάρχουν! 'Η έχεις κόμμα ή δεν έχεις. 'Η η εργατική τάξη είναι σε κίνηση και σωστά προσανατολισμένη ή είναι στο περιθώριο. Το πώς μας το είπαν οι κλασικοί του μαρξισμού - λενινισμού. Τα παραδείγματα, θετικά και αρνητικά, υπάρχουν.

Καλή δύναμη, σύντροφοι και νίκες.

ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ

ΚΟ Θεσσαλονίκης