Μπροστά στο 16ο Συνέδριο εμφανίζονται απόψεις που έχουν σαν βάση τη σύγχυση των υποκειμενικών με τους αντικειμενικούς παράγοντες που επιδρούν στη διαμόρφωση της συνείδησης των μαζών στον καπιταλισμό.

Αποτέλεσμα αυτής της σύγχυσης είναι σύντροφοι να αποδίδουν στη δράση του Κόμματος ευθύνες που δεν έχει, ενώ ταυτόχρονα δε βλέπουν ευθύνες του Κόμματος εκεί που υπάρχουν και έχουν αναλογικά μερίδιο ευθύνης και οι δύο. Ακόμα λιγότεροι σύντροφοι, όμως, φαίνεται ότι σκόπιμα χρησιμοποιούν αυτή τη σύγχυση, με σκοπό μέσα από αρνητικές διαπιστώσεις να αμφισβητούν ανοιχτά την 4χρονη προηγούμενη δράση του Κόμματος, την καθοδήγησή του και το πρόγραμμά του, τον ίδιο το Μαρξισμό - Λενινισμό.

Αγαπητοί σύντροφοι, ότι δημιουργός της ιστορίας είναι οι μάζες και ότι οι ιδέες γίνονται υλική δύναμη όταν κατακτούν τις μάζες, αποτελεί βασική μαρξιστική αλήθεια. Από δω προκύπτει ότι το ΚΚΕ, για να μπορέσει να στρέψει την εξέλιξη της κοινωνίας προς την επανάσταση και το σοσιαλισμό, οφείλει να κάνει τις ιδέες του κτήμα των μαζών. Αυτό προϋποθέτει την ακούραστη δουλιά με τις αποφάσεις για τη δημιουργία ταξικών δεσμών τουλάχιστον με την πλειοψηφία των μαζών και τη σωστή πολιτική που εξασφαλίζει κάθε φορά ορθότητα τακτικής και στρατηγικής. Αυτές οι προϋποθέσεις δεν καθορίζουν, όμως, από μόνες τους ρυθμούς κατάκτησης των μαζών, γιατί αποτελούν τον υποκειμενικό παράγοντα. Χωρίς τη συνύπαρξη ευνοϊκών αντικειμενικών παραγόντων, θα υπάρχουν χαμηλοί ρυθμοί, μπορεί και στασιμότητα και πισωγυρίσματα και κύρια οι ρυθμοί κατάκτησης δεν είναι εκλογικοί με την έννοια των ποσοστών.

Ευνοϊκοί αντικειμενικοί παράγοντες στη δράση ενός επαναστατικού κόμματος αποτελούν σοβαρά κοινωνικοοικονομικά γεγονότα, μαζί με πολιτικά, καθώς και η άνοδος της ταξικής πάλης, που σε συνδυασμό με τη δράση του Κόμματος συμβάλλουν στην άνοδο της ταξικής συνείδησης πλατιών λαϊκών μαζών, ώστε να απαλλάσσονται από την αστική επιρροή, πολιτική και ιδεολογική. Δεν υπάρχει άλλη άποψη που να πατά στην αντικειμενική ελληνική και διεθνή πραγματικότητα που να λέει ότι τα σοβαρά αυτά γεγονότα θα προκύψουν από την όξυνση της αντίθεσης Ιμπεριαλισμός, Μονοπώλια - Λαός και ότι σήμερα ο αντιιμπεριαλιστικός, αντιμονοπωλιακός αγώνας συνδέεται περισσότερο και εντάσσεται οργανικά στον αγώνα κατά του καπιταλισμού, όπως εκτιμούν οι Θέσεις της ΚΕ.

Σε όποιο πρόβλημα αναζητήσεις λύσεις και φθάσεις να αντιμετωπίσεις την Αιτία του, θα καταλήξεις στην ανάγκη Ανατροπής του καθεστώτος των μονοπωλίων του Ιμπεριαλισμού και της εξάρτησης, διαφορετικά δε θα είναι ο τρόπος λύσης τους προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, π.χ. το πρόβλημα ανεργία προσπαθεί να το αντιμετωπίσει και η ΕΕ και ο ΣΕΒ και υπάρχουν οι σχετικές αποφάσεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, καθώς και οι απόψεις των άλλων κομμάτων που δεν αμφισβητούν το καθεστώς της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Ετσι, όχι μόνο δε θα λυθεί το πρόβλημα, αλλά θα οξυνθεί η μερική απασχόληση και η ασυδοσία του κεφαλαίου. Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με αντιμονοπωλιακά μέτρα και μάλιστα με ανατροπή του καπιταλισμού, γιατί ανεργία και καπιταλισμός είναι σύμφυτο πρόβλημα. Η ανεργία στο σοσιαλισμό θα σταματήσει να υπάρχει.

Την έκβαση του αγώνα για ανατροπή του καπιταλισμού, για το σοσιαλισμό, θα την κρίνει η θέληση των μαζών, εφόσον πειστούν ότι η διατήρηση του παλιού είναι σε βάρος των συμφερόντων τους και σ' αυτό θα έχει συμβάλει η συγκρότηση του α.α.δ. μετώπου πάλης και όχι γενικά ένα «μέτωπο», που μπορεί να έχει το ίδιο όνομα, αλλά είναι κενό τέτοιου περιεχομένου. Η πολιτική του ΚΚΕ θα συμβάλει ακόμη περισσότερο όταν χωρίς μισόλογα αναδεικνύει πρώτα και κύρια στην εργατική τάξη, αλλά και στα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα, ότι μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού ακόμη και με την οικοδόμηση του α.α.δ. μετώπου μπορείς να αποσπάς παραχωρήσεις, θα είναι όμως προσωρινές όσο ο αγώνας δεν οδηγεί στην αμφισβήτηση συνολικά του συστήματος, αν δε λυθεί το ζήτημα της εξουσίας.

Το ΚΚΕ βάζοντας με το μέτωπο τη συμμαχία των ααδ δυνάμεων, ενώνει τα λαϊκά στρώματα, όχι γενικά στο πρόβλημα, αλλά στην αιτία, στο δρόμο της ρήξης, σύγκρουσης, ανατροπής. Τα ενώνει για να τα κρατά μακριά από τα σενάρια υποταγής, τα «περιχαρακώνει» από τα διασπαστικά σχέδια του κεφαλαίου, αυτή η «περιχαράκωση» που δέχεται τα πυρά της αστικής τάξης δεν είναι κακή. Το ερώτημα είναι, γιατί «κομμουνιστές» κάνουν κριτική με τα ίδια επιχειρήματα; Η πολιτική του ΚΚΕ για τη συμμαχία αυτή είναι ταυτόχρονα πατριωτική, αλλά και διεθνιστική, γιατί συμβάλλει στην ενότητα του ααδ δυνάμεων, πέρα από τα εθνικά σύνορα. Αυτή η πολιτική έχει και σήμερα ορατά αποτελέσματα, αφού αναπτύσσεται η τάση αμφισβήτησης του ιμπεριαλισμού τόσο διεθνώς όσο και στη χώρα μας, φρενάρουν και εθνικισμούς που βρίσκουν έδαφος από την ίδια τη δράση του ιμπεριαλισμού και τις αντιθέσεις του.

Η πολιτική του Μετώπου απαντά σύγχρονα και ταξικά στα αταξικά σχήματα (συμμαχίες της αστικής τάξης αριστερά -δεξιά, κεντροδεξιά - κεντροαριστερά κλπ.). Το σχήμα ενότητας δράσης της Αριστεράς που ακούγεται, πώς οριοθετείται; Χωρίς όρια; Γιατί θα δρα; Για συμμόρφωση και διαχείριση της δράσης των καπιταλιστικών ιμπεριαλιστικών οργανισμών; Θα νομιμοποιεί την ταξική συνεργασία και την κοινωνική ειρήνη, είναι αυτό το πράγμα Αριστερά; Η Αριστερά είχε πάντα και έχει τη λογική της ρήξης και σύγκρουσης.

Οταν καθημερινά αναδεικνύεται στενός κορσές για τα λαϊκά στρώματα ο μονόδρομος των πολυεθνικών, γιατί είναι στενά τα όρια του Μετώπου, επειδή σ' αυτό δε χωρούν πολιτικές συμμόρφωσης και συμβιβασμού με τη λογική του ιμπεριαλισμού και της εξάρτησης.

Το ΜΕΤΩΠΟ οικοδομείται με την έντονη και αποφασιστική παρουσία του Εργατικού Κινήματος, με στόχους πάλης ααδ, σε αντιπαράθεση με τη γραμμή της ταξικής συνεργασίας που προωθούν οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στην ηγεσία του κινήματος. Υπάρχει κάτι άλλο να ακουστεί από την πρόταση για ανάπτυξη τώρα του ΠΑΜΕ; Ας αφήσουμε τις κραυγές περί διάσπασης, με επιχειρήματα τα ίδια που χρησιμοποιούν οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης και η ηγεσία του ΣΥΝ. Τα ίδια επιχειρήματα και από κομμουνιστές!

Γιατί είναι ενότητα οι πληρωμένες ημερίδες για 35ωρο κλπ. από τις πλειοψηφίες Εργατικών Κέντρων που έχουν κάνει καραμέλα τον «κοινωνικό εταιρισμό» και όχι η οργάνωση της ταξικής πάλης για την απόκρουση των αντιλαϊκών μέτρων, για ανατροπή της λογικής του διαλόγου - απάτη, που προωθεί και παλεύει το ΠΑΜΕ από την ίδρυσή του;

Από ποια θέση αρχής προκύπτει για τους κομμουνιστές ενότητα για την ενότητα; Τι είναι η ενότητα, αυτοσκοπός; Η πολιτική στρατηγικής σημασίας και για την Εργατική Τάξη και για το Κόμμα της, στην πραγμάτωση της ιστορικής της αποστολής, τη σοσιαλιστική επανάσταση.

Δεν μπορώ παρά να εκφράσω τη συμφωνία μου με τις Θέσεις της ΚΕ για το 16ο Συνέδριο, αφού συμπυκνώνουν με βάση το Πρόγραμμα του Κόμματος, την πείρα μιας πλούσιας 4χρονης δράσης, εμβαθύνουν στις εξελίξεις, στο Μέτωπο και στις προϋποθέσεις οικοδόμησής του, αποτελούν γι' αυτό σοβαρό πολιτικό ντοκουμέντο. Στο τελευταίο κεφάλαιο για το Κόμμα, στο διάστημα που πέρασε, φαίνεται ότι στην καθημερινή μας δράση υπάρχει αναντιστοιχία με τις αποφάσεις μας, δίνονται απαντήσεις και γι' αυτό το ζήτημα και συμφωνώ.

Μια σκέψη όμως για τους «κομμουνιστές», που χωρίς ίχνος ντροπής κηρύσσουν αντικομματικές απόψεις, με στόχο, όπως λένε, να προφυλάξουν το Κόμμα, να το διορθώσουν.

Γνωρίζουν ότι στο 16ο Συνέδριο δεν ψηφίζονται ούτε Πρόγραμμα, ούτε Καταστατικό, γνωρίζουν ότι αυτά μαζί με τον Μαρξισμό-Λενινισμό αποτελούν το όριο διαφωνιών για τον προσυνεδριακό διάλογο, γνωρίζουν ότι απόψεις, «λόγος» πέρα από το όριο αυτό είναι αντικομματικός, αυτή είναι η δημοκρατία στο Κόμμα μας και το ξέρουν.

Θα δεχτούν στο όνομα της Δημοκρατίας που επικαλούνται αφού είναι δημοκράτες και τον αντίλογο και να παίρνουν απαντήσεις από το Κόμμα στις λαθεμένες οπορτουνιστικές απόψεις τους και να τους επιτρέψει το Κόμμα να πάνε χωρίς το Κόμμα, όπου αυτοί επιθυμούν; Αυτό γιατί δεν είναι δημοκρατικό; Οσον αφορά τη σχέση του «λόγου τους» με τον Μαρξισμό - Λενινισμό και τα συμφέροντα του Κόμματος, το δείχνει και θα το δείξει η στάση τους.

Συντροφικά

Γ.Π. Β/Δ Πελ/σου και Νησιών