Η κινητοποίηση γι' αυτό το «πελώριο θέμα» μπορεί να συγκινήσει ευρύτατες δυνάμεις, τόνισε στην παρέμβασή του ο Σπ. Χαλβατζής, τονίζοντας ότι η νομολογία που διαμορφώθηκε τα 10 τελευταία χρόνια από το 5ο Τμήμα του ΣτΕ, με πρόεδρο τον κ. Δεκλερή, αποτελεί την τελευταία γραμμή άμυνας για την προστασία του περιβάλλοντος. και αυτήν τη γραμμή άμυνας πρέπει οι μαζικοί φορείς να την υπερασπιστούν.

Ο Σπ. Χαλβατζής είπε συγκεκριμένα:

«Υστερα από μια εντυπωσιακή επίδειξη σύμπνοιας και σύμπτωσης απόψεων οι δύο εταίροι του δικομματισμού συμφώνησαν στα παρακάτω:

1. Να θέσουν φραγμούς στο ΣτΕ, επειδή "η νομολογία που αναπτύχθηκε στρεβλά τα τελευταία χρόνια και με τρόπο που παρενέβη και μάλιστα απροκαλύπτως πολλές φορές στο έργο και της νομοθετικής και της εκτελεστικής εξουσίας" όπως δηλώνει ο κ. Παυλόπουλος της ΝΔ. Πιο "κομψός" ο κ. Βενιζέλος (γενικός εισηγητής του ΠΑΣΟΚ) διαβεβαίωνε: "Η διάταξη αυτή δεν καταργεί φυσικά τον ακυρωτικό έλεγχο του ΣτΕ. Ο ακυρωτικός έλεγχος, όμως, είναι έλεγχος, ο οποίος συλλαμβάνει τα ακραία όρια των κρίσεων"(!).

2. Να παρακάμψουν όλη τη μέχρι τώρα νομολογία για την έννοια του δάσους και των δασικών εκτάσεων, βασισμένη στους κανόνες της επιστήμης, και να την κόβουν και να τη ράβουν, κάθε φορά, όπως ο εκάστοτε νόμος θα ορίζει.

3. Να θέσουν σε ίση μοίρα το "δικαίωμα" του ιδιώτη να απολαμβάνει το περιβάλλον και την ποιότητα της ζωής του με την υποχρέωση του κράτους να προστατεύει το περιβάλλον.

4. Να υποβαθμίσουν την προστασία του περιβάλλοντος, ως το προέχον μέχρι τώρα κριτήριο απέναντι στην "ποιότητα ζωής", την οποία μπορούν κάλλιστα να συνδυάσουν και να συνδέσουν με μια άγρια οικιστική ανάπτυξη.

5. Να αλλάξουν τον προορισμό των δημόσιων και ιδιωτικών δασών και δασικών εκτάσεων, προκειμένου να διευκολυνθούν οι οικοπεδοποιήσεις και οι συναφείς υποδομές για νέες οικιστικές επεκτάσεις.

6. Να εισάγουν την έννοια του συνολικού περιβαλλοντικού ισοζυγίου, θεσπίζοντας ως υποχρέωση την ύπαρξη απλά ενός "θετικού ισοζυγίου" και όχι την επίτευξη του βέλτιστου θετικού ισοζυγίου.

Με τον τρόπο αυτό θεωρούνται συνταγματικά αποδεκτές λύσεις που θα καταστρέφουν δάση και οικοσυστήματα, αρκεί να "αποδεικνύεται" ότι κάπου αλλού θα προκύπτουν μεγαλύτερα, έστω και, κατ' ελάχιστο περιβαλλοντικά οφέλη, ενώ θα μπορούν να απορρίπτονται λύσεις με μικρότερες τοπικές περιβαλλοντικές καταστροφές και με μεγαλύτερο θετικό περιβαλλοντικό ισοζύγιο.

Ετσι μπορούν να χωρέσουν στο δάσος του Αυλώνα οι εγκαταστάσεις διαχείρισης απορριμμάτων της Αττικής. Ετσι τουλάχιστον νομίζουν.

7. Να ορθώσουν, τέλος, απαγορευτικά στην πράξη εμπόδια μεταξύ των ενεργών πολιτών και του ΣτΕ, με σχετική τροποποίηση του αρθ.95, καθώς οι πράξεις της Διοίκησης μόνο σε τρίτο βαθμό θα μπορούν να προσβάλλονται στο ΣτΕ».

Στη συνέχεια ο Σπ. Χαλβατζής αναφέρθηκε στη στάση του ΚΚΕ στη σχετική συζήτηση στην Επιτροπή Αναθεώρησης. «Εκφράσαμε, είπε, τη γενική μας αντίθεση στην επιχειρούμενη τροποποίηση του άρθρου 24. Δηλώσαμε ευθέως ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος τροποποίησής του, υπό τις παρούσες πολιτικές συνθήκες, δεδομένου ότι η πλούσια νομολογία που ανέπτυξε το 5ο Τμήμα του ΣτΕ υπό την Προεδρεία του κ. Δεκλερή, δημιούργησε μια αποτελεσματική οχυρωματική ζώνη για την προστασία του περιβάλλοντος. Μείναμε όμως "φωνή βοώντος" μέσα στην έρημο της Επιτροπής Αναθεώρησης. Οπως παρατήρησε και ο κ. Μητσοτάκης, ο οποίος απευθυνόμενος στον πρόεδρο της Επιτροπής είπε: "Κύριε πρόεδρε, μια παρατήρηση θέλω να κάνω. Κατανοώ και εγώ τη θέση του κ. Σκυλλάκου, αλλά ο κ. Σκυλλάκος είναι κομμουνιστής και είναι εναντίον της ιδιοκτησίας. Εμείς δεν είμαστε."».

«Ολα λοιπόν, ακόμη και τα δάση να γίνουν θυσία στο βωμό της ατομικής ιδιοκτησίας και της ελεύθερης αγοράς» είπε ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ και έθεσε το ερώτημα «που τίθεται για όλους μας: Θα το επιτρέψουμε;» Και συνέχισε: «Εμείς πιστεύουμε ότι από όλους εμάς εξαρτάται. Γιατί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία να περάσουν όλες αυτές τις περιβαλλοντοκτόνες και δασοκτόνες, ιδιαίτερα, διατάξεις την έχουν. Το να καταστρέψουν όμως οικοσυστήματα, να κόψουν δάση ή να εγκαταστήσουν παράκτιες ρυπαίνουσες βιομηχανίες αυτό δεν μπορούν να το κάνουν μόνο με νόμους. Πρέπει να αντιμετωπίσουν και το λαϊκό μαζικό κίνημα. Κι όσο πιο δυνατό και αποφασιστικό το κίνημα αυτό θα ορθώνεται μπροστά τους, τόσο περισσότερο τα σχέδιά τους θα δυσκολεύουν, τόσο περισσότερες ανάσες ζωής θα διασώζουμε για τις επόμενες γενιές, αλλά και για τους ίδιους».

«Εμείς αγαπητοί φίλοι, συνέχισε ο Σ. Χαλβατζής, εκ μέρους του ΚΚΕ, αυτό έχουμε να προτείνουμε σε όλους όσοι τάσσονται υπέρ της προστασίας και ανάπτυξης του δάσους. Σε όλους όσοι εναντιώνονται στην καταστροφή του. Σε όσους, τέλος, που, όχι μόνον με διακηρύξεις αλλά με έργο και λόγο θέλουν να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας το λιγότερο που μπορούμε, ένα μέρος της φύσης που δε θα επιτρέψουμε να το παραδώσουν κάποιοι στο εμπόριο, στην αγορά. Κάτι, άλλωστε, που δε δικαιούται κανένας να πράξει. Μαζί με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, Πρωτοβάθμια και Νομαρχιακή, με τις κινήσεις των ευαισθητοποιημένων πολιτών, με τους μαζικούς, συνδικαλιστικούς φορείς των εργαζομένων, των επιστημόνων και των Πανεπιστημιακών, με όλους όσοι βάζουν πάνω απ' όλα και πριν απ' όλα το συλλογικό συμφέρον και αντιτάσσονται στο ιδιοτελές όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Και θεωρούμε ότι η κινητοποίηση γι' αυτό το πελώριο θέμα μπορεί να συγκινήσει ευρύτατες δυνάμεις για να αποτρέψει την ερημοποίηση των δασών που έχουν απομείνει».

Καταλήγοντας ο Σπ. Χαλβατζής τόνισε: «Είναι αλήθεια ότι, όσες φορές αποφασίστηκαν καταστροφικές παρεμβάσεις για το περιβάλλον, πάντοτε φρόντισαν να τις επενδύουν με ιδεολογικές κορόνες, για την "πρόοδο", "για το λαό", "για τη σύγχρονη παιδεία", "για το μέλλον". Κι έτσι κατέστρεψαν την Αθήνα και άλλες πόλεις, το περιβάλλον και τα δάση τους. Και σήμερα κάτι ανάλογο γίνεται. Μιλάνε γενικά για "πρόοδο", "για το αύριο του περιβάλλοντος", "για τον εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας". Ετσι ρίχνουν στον "Καιάδα" όλα εκείνα που συνιστούν κατακτημένη νομολογία για την προστασία του περιβάλλοντος. Η νομολογία που διαμορφώθηκε τα δέκα τελευταία χρόνια από το 5ο Τμήμα του ΣτΕ με πρόεδρο τον κ. Δεκλερή, αποτελεί την τελευταία γραμμή άμυνας για την προστασία του περιβάλλοντος. Και αυτήν τη γραμμή άμυνας πρέπει οι μαζικοί φορείς να υπερασπιστούν».