Ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης απερίφραστα διακήρυξε ότι «το ασφαλιστικό σύστημα χρειάζεται οπωσδήποτε δομικές αλλαγές. Η σημερινή του δομή και λειτουργία θέτει σε κίνδυνο τη δυνατότητά του να παρέχει συντάξεις στις επόμενες γενεές, αλλά αποτελεί και νάρκη στα θεμέλια της εθνικής οικονομίας», δείχνοντας ότι στις επιδιώξεις της κυβέρνησης είναι να βάλει βαθιά το μαχαίρι των «δομικών αλλαγών». Αλλαγές και ανατροπές, οι οποίες θα πρέπει να πάνε πολύ πιο πέρα από την αντιμετώπιση ζητημάτων όπως «η εισφοροδιαφυγή, η μείωση της σπατάλης στην Υγεία, ο περιορισμός της αδήλωτης εργασίας, η διαδοχική ασφάλιση», ζητήματα που σύμφωνα με την εισήγηση του υπουργού αποτελούν «ειδικές πτυχές του ασφαλιστικού».

Ετσι, αφού οι αλλαγές που σχεδιάζει η κυβέρνηση δεν πρέπει να περιοριστούν στις ειδικές πτυχές, αλλά πρέπει να φτάσουν βαθιά «στο ασφαλιστικό σύστημα καθαυτό, η παθολογία του οποίου είναι διακριτή διά γυμνού οφθαλμού» όπως επεσήμανε ο Α. Λοβέρδος, γίνεται φανερό ότι οι εργαζόμενοι έχουν πολλούς λόγους να ανησυχούν. Κάτι που επιβεβαιώνει και η διγλωσσία της κυβέρνησης: από τη μια λέει ότι «πολιτική μας βούληση είναι η διατήρηση του σημερινού πλαισίου παροχών» και από την άλλη προεξοφλεί ότι ο «εξορθολογισμός των δαπανών και η διεύρυνση της βάσης των εσόδων του ασφαλιστικού συστήματος δεν αρκεί»!

Οι ελιγμοί της κυβέρνησης δεν πρέπει να ξεγελάσουν κανέναν, αφού απ' όλα τα παραπάνω με σαφήνεια προκύπτει πως:

• Η κυβέρνηση θεωρεί δεδομένο όλο το σημερινό αντιασφαλιστικό πλαίσιο (νόμοι Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά κτλ.), που στην εξέλιξή του χειροτερεύει έτσι και αλλιώς - και σε βάθος χρόνου - τις ήδη συρρικνωμένες ασφαλιστικές παροχές. Ενα πλαίσιο το οποίο με την παραπέρα προώθηση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας, οδηγεί σε ντε φάκτο αύξηση των ορίων ηλικίας, σε μείωση των συντάξεων και πετσόκομμα των παροχών Υγείας.
• Με την ίδια σαφήνεια, το κυβερνητικό πρόγραμμα έχει περιγράψει ως στρατηγικό στόχο τη μετάλλαξη του ασφαλιστικού συστήματος, σε ένα νέο, με το οποίο το κράτος θα εγγυάται μόνο τη λεγόμενη «βασική σύνταξη» των 500 ευρώ, θα εισάγει την «ανταποδοτικότητα» στις εισφορές, οι οποίες θα υπολογίζονται σε ολόκληρο τον ασφαλιστικό βίο, ενώ η παραπέρα βελτίωση των προνοιακών συντάξεων θα μετατίθεται στις πλάτες των ασφαλισμένων με πρόσθετες εισφορές (επαγγελματικά Ταμεία, ιδιωτική ασφάλιση) οι αποδόσεις των οποίων θα εξαρτώνται από το «Θεό» των αγορών και του χρηματιστηριακού τζόγου.
• Παράλληλα, στην «ουρά» του «διαλόγου» έχει προεξοφληθεί η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης για χιλιάδες εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, από τον αποχαρακτηρισμό ολόκληρων κατηγοριών και επαγγελμάτων από τη λίστα των ΒΑΕ. Ενώ η κυβέρνηση ήδη έχει αποδεχτεί την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για την «εξίσωση» των ορίων ηλικίας των γυναικών στο Δημόσιο, αλλά και ευρύτερα τη μετατροπή της ασφάλισης των δημοσίων υπαλλήλων από δημόσια και κοινωνική σε «επαγγελματική».

Σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας, η αράχνη του «κοινωνικού διαλόγου» θα εξυφανθεί μέχρι το τέλος του Απρίλη του 2010 και πρέπει να καταλήξει σε πόρισμα. Στο διάλογο εκτός από τους εκπροσώπους των κοινωνικών εταίρων και του υπουργείου θα συμμετέχει «Επιτροπή Ειδικών», στην οποία 4 μέλη θα υποδεικνύει η κυβέρνηση, 2 ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, 2 οι εργοδοτικές οργανώσεις, ενώ ο πρόεδρος θα οριστεί από κοινού. Παράλληλα, θα ανατεθεί σε αυτήν η επεξεργασία αναλογιστικής μελέτης.

Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν δεν υπάρξει πόρισμα, μετά το τέλος του διαλόγου - απάτη, η κυβέρνηση θα νομοθετήσει, αίτημα που διατύπωσε ανοιχτά και ο ΣΕΒ στη συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας.