Το ζητούμενο είναι πώς ο στόχος αυτός θα παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τη δράση μας, πώς θα είμαστε προσανατολισμένοι σε αυτόν καθημερινά στη δουλιά μας στο επίπεδο ΚΟΒ (και ΟΒ της ΚΝΕ). Νομίζω ότι υπάρχει μια χρόνια παγιωμένη αντίληψη που μπλοκάρει το ανέβασμα της παρέμβασής μας. Αυτή είναι η «συνδικαλιστική» ενασχόληση με τα προβλήματα που υπάρχουν σε κάθε περίπτωση, ίσως και η συσπείρωση κάποιου κόσμου πάνω σε αυτά, χωρίς όμως να τα συνδέουμε με τη βαθύτερη αιτία τους, τον ιμπεριαλισμό και την εξουσία του και στη χώρα μας. Το πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η αντίληψη εκφράστηκε και με τη θέση που πήρε ο Κωστόπουλος, αλλά και ο σ. Θεωνάς για την «ενότητα της εργατικής τάξης πάνω στο πρόβλημα».

Απαιτείται κάθε Οργάνωση, κάθε σύντροφος να μάθει να αναλύει τα προβλήματα κάθε χώρου και να τα συνδέει με το γενικό. Να παλεύει τη συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων ακριβώς πάνω σε αυτό, δηλαδή την αντιπαράθεση με την πολιτική που προωθεί ο ιμπεριαλισμός. Δεν είναι εύκολη δουλιά, απαιτεί συνεχή τριβή με το λαό και τα προβλήματά του. Βασική προϋπόθεση όμως είναι η ιδεολογική και πολιτική θωράκιση όλων των μελών του Κόμματος και της ΚΝΕ. Σε αυτό πράγματι έχουμε κάνει σημαντικά βήματα, τα οποία πρέπει να ενταθούν άμεσα. Να γίνει λοιπόν υπόθεση όλων μας η μελέτη και αφομοίωση του Μαρξισμού - Λενινισμού, να ξεφύγουμε από την ιδιότυπη «τεμπελιά» και αποστροφή προς τη μάθηση, που πολλές φορές μας χαρακτηρίζει. Ας μην ξεχνάμε ότι η πραγματικότητα εξελίσσεται και γεννάει νέες καταστάσεις, στις οποίες πρέπει να μπορούμε να αντεπεξέλξουμε.

Λίγα λόγια για την κατάσταση στο φοιτητικό κίνημα σήμερα. Κατ' αρχάς το συμφέρον των φοιτητών, αλλά και της διανόησης που προέρχεται από τα λαϊκά στρώματα βρίσκεται αντικειμενικά στη ρήξη με τις επιλογές των μονοπωλίων και των πολιτικών εκφραστών τους. Ετσι το φοιτητικό κίνημα αποτελεί συστατικό στοιχείο του ΑΑΔΜ στο πλευρό της εργατικής τάξης. Ομως αυτή η αντικειμενική αλήθεια δεν μπορεί εύκολα να γίνει κατανοητή, λόγω του ιδιαίτερου ρόλου που έχουν οι φοιτητές ως μελλοντικοί επιστήμονες στην παραγωγή. Δημιουργείται γόνιμο έδαφος για ελιτίστικες αντιλήψεις, για λογικές τύπου «ο καλύτερος κερδίζει» κτλ. Από την άλλη λόγω της μη άμεσης σύνδεσής τους με την παραγωγή, η αγανάκτηση και η απόγνωση που δημιουργείται από την ασφυκτική επίθεση στα δικαιώματά μας εύκολα οδηγεί στην αποδοχή ψευτοεπαναστατικών, αριστερίστικων αντιλήψεων. Δεν είναι τυχαίο ότι τα πανεπιστήμια είναι ο μόνος χώρος που οι αριστεριστές έχουν κάποιο συγκροτημένο πυρήνα. Το κύριο λοιπόν που πρέπει να κάνουμε σήμερα είναι να αναδείξουμε πιο καλά μέσα από τα επιμέρους ζητήματα (συνθήκες σπουδών, επαγγελματικά δικαιώματα κτλ.) τον άλλο δρόμο ανάπτυξης της χώρας μας ως τη μόνη ρεαλιστική προοπτική για τους νέους επιστήμονες. Χτυπώντας τα παραπάνω ιδεολογήματα, να δείξουμε πολύ καθαρά μέσα από την επεξεργασία μας τη δυνατότητα ανάπτυξης της Ελλάδας προς όφελος του λαού και το ρόλο που καλούνται να παίξουν οι επιστήμονες και οι διανοούμενοι σε αυτό. Ετσι μόνο μπορεί να έχει αποτέλεσμα η πάλη μας για ουσιαστική συμβολή του φοιτητικού κινήματος στην υπόθεση του Μετώπου.

Τέλος, λίγα λόγια για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε και τις αιτίες ανατροπής του. Είναι, νομίζω, λάθος να προσπαθείς να ορίσεις πότε ξεκίνησε η προσπάθεια ανατροπής του, να αφορίσεις τον τάδε ή τον δείνα Γραμματέα του ΚΚΣΕ ως «προδότη». Η σωστή μαρξιστική ανάλυση του ζητήματος πρέπει να έχει ως βασικό άξονα την ταξική πάλη στα πλαίσια της σοσιαλιστικής κοινωνίας. Ταξική πάλη η οποία όχι μόνο δε σταμάτησε, αλλά και εντάθηκε τόσο σε διεθνές κυρίως επίπεδο (αντιπαράθεση σοσιαλισμού - ιμπεριαλισμού) όσο και στο εσωτερικό μεταξύ της εργατικής τάξης και των συμμάχων της από τη μία και των υπολειμμάτων των παλιών εκμεταλλευτικών τάξεων και νέων στρωμάτων που προέκυψαν από την άλλη. Γι' αυτό νομίζω ότι το σημαντικότερο σήμερα είναι η μελέτη της νέας διαστρωμάτωσης που προέκυψε κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και των πολιτικών εκφραστών της μέσα στο κόμμα. Το ζήτημα είναι να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας μελετώντας όλη την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού, χωρίς εύκολους αφορισμούς και, κυρίως, χωρίς να υποχωρούμε ούτε στιγμή από την υπεράσπιση των επιτευγμάτων και των κατακτήσεων των λαών που προσπαθούσαν να χτίσουν το σοσιαλισμό. Να μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για την πρώτη προσπάθεια για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, προσπάθεια που φωτίζει το δρόμο μας στη νέα «έφοδο προς τον ουρανό»!

Φοιτητής

ΚΟΒ ΣΘΕ - ΦΛΣ ΑΠΘ