Ο κ. Βενιζέλος μέμφεται συναδέλφους του που συμμετείχαν στην υποτιμητική «ανάκριση» από χαμηλόβαθμους υπαλλήλους της Κομισιόν (αν η «ανάκριση», πάντως, γινόταν από κανέναν υψηλόβαθμο επίτροπο, προφανώς δεν θα την θεωρούσε υποτιμητική...).

Αλλά, ο κ. Βενιζέλος είχε ενταχθεί ήδη στο ΠΑΣΟΚ, όταν το κόμμα του ψήφισε το 1992 τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, μαζί με τα άρθρα 104 και 109 της συνθήκης που ακριβώς επιτρέπουν σε Κοινοτικούς παράγοντες (χαμηλόβαθμους και υψηλόβαθμους) να έρχονται στην Ελλάδα για να κρίνουν, να επικρίνουν και να ανακρίνουν...

*

Ο κ. Παπουτσής είχε πάλι εμφανιστεί προ μηνός στη Βουλή για να δηλώσει, τότε, ότι οι μισθοί των 2.000 ευρώ δεν πρέπει να «παγώσουν».

Το επικοινωνιακό παιχνίδι κράτησε μερικές μέρες, με τα «παπαγαλάκια» να ισχυρίζονται ότι η παρέμβαση Παπουτσή σταμάτησε υποτίθεται το ανοσιούργημα, αλλά αμέσως μετά:

α) Ο ίδιος ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε ότι τα επιδόματα θα περικοπούν.

β) Το οικονομικό επιτελείο - που τα στελέχη του «ξεροβήχουν» όταν τους ρωτούν αν το πετσόκομμα αφορά τα 2.000 ευρώ «μεικτά» - ξεκαθαρίζει (και μάλιστα σε «κλειστές εκδηλώσεις» με τραπεζίτες) ότι πάνε όχι απλώς για «πάγωμα», αλλά για μείωση (!) μισθών...

*

Ο κ. Λοβέρδος, όταν ξέσπασε η ιστορία με την απίθανης αγριότητας κίνηση του ΠΑΣΟΚ για απόλυση των χιλιάδων εργαζομένων στα «stage», εμφανίστηκε να «διαφωνεί» και να ζητά την ανάληψη της σχετικής πολιτικής απόφασης από ευρύτερο κυβερνητικό όργανο.

Ε, λοιπόν, το όργανον συνεκλήθη, η απόφαση πάρθηκε και το αίσθημα ευθύνης που «βάραινε» τον κ. Λοβέρδο φαίνεται ότι αλάφρυνε, αφού η απόλυση των εργαζομένων δεν ήταν προσωπική του απόφαση, αλλά συλλογική...

***

Θα μπορούσαν να αναφερθούν κι άλλα παρόμοια περιστατικά.

Οπως οι ενστάσεις του κ. Πετσάλνικου για τα τέλη κυκλοφορίας των ΙΧ, που όμως, τελικά, επιβλήθηκαν.

'Η τα επικριτικά σχόλια του κ. Καστανίδη για την τροπολογία σχετικά με τις γονικές παροχές, που όμως τελικά και κατατέθηκε και προωθείται η ψήφισή της.

*

Αυτά τα φαινόμενα ορισμένοι τα ερμηνεύουν σαν κυβερνητικές «αρρυθμίες», «δυσλειτουργίες», «κακό συντονισμό» και εσχάτως διαβλέπουν από ...«ψυχικά χάσματα» μέχρι και «δυο γραμμές» (!) στην κυβέρνηση.

***

Θα μας συγχωρήσουν οι ...«ψυχαναλυτές» της πολιτικής ζωής, αλλά - χωρίς να αναιρούνται τα προηγούμενα - αποφεύγουν να σημειώσουν το ουσιώδες:

Οτι, δηλαδή, τα παραπάνω «κόλπα» και οι προσωπικές στρατηγικές ενίων εκ των κυβερνώντων εκδηλώνονται πάνω στο έδαφος της εφαρμογής μιας πολιτικής αντιλαϊκής

(και μάλιστα ομολογημένα αντιλαϊκής, από τη στιγμή που μερικοί κυβερνητικοί πάνε να βγάλουν την «ουρά τους απέξω»).

*

Και επιπλέον:

Αυτές ακριβώς τις προσωπικές στρατηγικές η κυβέρνηση τις ενσωματώνει, τις αξιοποιεί και θέτοντας σε ετοιμότητα τα πάντα «πρόθυμα» φερέφωνα,

τις αφήνει να ποζάρουν σαν «διαφοροποιήσεις» που τάχα μου συνιστούν ...«διορθωτικές κινήσεις», προερχόμενες, μάλιστα, από τα ...έγκατα της «σοσιαλιστικής συνείδησης» του ΠΑΣΟΚ.

Ολα αυτά, φυσικά, μέχρι οι «δυο γραμμές» να ενωθούν εις σάρκαν μίαν - όπως συνέβη στην ομόφωνη υπερψήφιση του προϋπολογισμού - αφού μία και ενιαία είναι, εν τέλει, η γραμμή της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής επίθεσης.