Είτε παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων των περισσότερων καναλιών, τους σχολιασμούς της πλειοψηφίας των θαμώνων στα «παραθύρια» της τηλε-δημοκρατίας, την πλειονότητα των εκπομπών όπου διατηρούν κυρίαρχη θέση όχι οι καλεσμένοι αλλά οι απαστράπτοντες αμφιτρύωνες,

είτε ακούγοντας τα εν πολλοίς «τηλεοπτικοποιημένα» ραδιοκηρύγματα των ιδίων ή αντίστοιχων πρωταγωνιστών (όπου εδώ σε πλείστες των περιπτώσεων επιστρατεύεται το «χιούμορ» ως δεκανίκι της σαχλής αγραμματοσύνης)

εκείνο που εισπράττεις είναι μια διαρκής, απροσχημάτιστη, επαναλαμβανόμενη ύβρη και προσβολή!

***

Υβρη, για παράδειγμα, γιατί είσαι γυναίκα, έχεις ανήλικο παιδί και

- κατά τον εξοργισμένο τηλεκριτή σου -

τολμάς (!) να διαμαρτύρεσαι που σε στέλνουν να δουλεύεις μέχρι τα 65...

Ετσι ωρύονταν, προχτές, οι γραβατωμένοι... ανθρακωρύχοι μεγάλου τηλεοπτικού σταθμού, οι οποίοι, φυσικά, ανήκουν σε κείνη την εισοδηματική κάστα που έχει εξασφαλίσει μαζί με το παντεσπάνι της και το υπηρετικό προσωπικό για τη φύλαξη των παιδιών της.

*

Προσβολή, όταν σου μιλούν,

σε σένα τον εργάτη, τον άνεργο, τον αγρότη, τον βιοπαλαιστή,

και με ύφος... ποντίφικα σε καλούν (εσένα, που «πεθαίνεις» για να βγάλεις σε ένα χρόνο όσα εκείνοι τα παίρνουν σε λιγότερο από ένα μήνα)

να αναλογιστείς «τα χάλια της οικονομίας» και

να επωμιστείς τις ευθύνες σου (λες κι εσύ φταις)!

***

Αυτό είναι το μοντέλο «διαλόγου» και «ενημέρωσης» το οποίο κυριαρχεί.

Χορτάτοι, που με προτεταμένο το δάκτυλο και πόζα ιεροεξεταστή,

διακινούν το «ευαγγέλιο» της ΕΕ, του ΔΝΤ, της ΕΚΤ, του ΣΕΒ, των μεγαλοβιομηχανικών επιμελητηρίων.

*

Σιγοντάρουν και πολλές φορές υπερακοντίζουν τους πολιτικούς ταγούς της λιτότητας και των περικοπών,

για να σε καλέσουν, εν τέλει, να «συναινέσεις», να «συμμετάσχεις» και να «βοηθήσεις» (!) ώστε να συνεχίσουν να έχουν κέρδη οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές, αφού - όπως λένε - άλλη λύση δεν υπάρχει!

*

Αλλά, αν η λύση «για να έχουμε όλοι» είναι να έχουν αυτοί (οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές)

πώς εξηγείται ότι και πριν την κρίση και τώρα, εν μέσω της κρίσης,

όσα περισσότερα έχουν αυτοί...

(ενδεικτικά: 12 δισ. κέρδη μόνο στο 9μηνο του 2009 για 166 του Χρηματιστηρίου και πάνω από 60 δισ. από το 2000, πάνω από 30 δισ. οι «φανερές» καταθέσεις εφοπλιστών εντός Ελλάδας, 28 δισ. στις τράπεζες)...

τόσο λιγότερα να έχουν όλοι οι υπόλοιποι;

*

Την ίδια ώρα, για σένα, η θέση τους είναι αδιαπραγμάτευτη:

Πρέπει να ζήσεις κι άλλη ανέχεια, κι άλλους φόρους, κι άλλη ελαστική εργασία, κι άλλη «σταθεροποίηση»!

***

Μιλάμε για θράσος.

Που εκδηλώνεται με ακραία επιδεικτικό τρόπο.

*

Και είναι ίσως η πρώτη φορά που

- σε τόσο μαζική έκταση -

η επίδειξη του θράσους, που σε άλλες εποχές κινούσε τα νήματα από το παρασκήνιο και τις κλειστές πόρτες,

τώρα έφτασε να κατακλύζει το προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης,

να προβάλλεται όχι ως ηθική αναπηρία, αλλά σαν «εφόδιο» για την κατάκτηση της «επιτυχίας»,

σαν εφαλτήριο για την προώθηση της «καριέρας»,

σαν προϋπόθεση για τη διασφάλιση της «αναγνωρισιμότητας»

και να πιστώνεται σαν «αρετή» - η θρασύτητα! - που επικυρώνει την «αυθεντία» της «αντικειμενικής» (!) γνώμης του εκάστοτε (καλοταϊσμένου) σμπίρου της εξουσίας.