Με τον «Καποδίστρια» η εξυπηρέτηση του πολίτη βελτιώθηκε;

Τα τέλη μειώθηκαν;

Οι δημοτικοί φόροι έπαψαν να αυξάνονται;

Οι κοινωνικές υπηρεσίες καλυτέρευσαν και επεκτάθηκαν ή μειώθηκαν, ιδιωτικοποιήθηκαν και ακρίβυναν;

Η προηγούμενη διοικητική αναδιάρθρωση έκανε τα προβλήματα των πολιτών να αντιμετωπιστούν ευμενέστερα ή να παραπέμπονται ευκολότερα στις ελληνικές καλένδες;

Αποτέλεσε στήριγμα των εργαζομένων σε ζητήματα εργασιακών δικαιωμάτων ή εφαλτήριο προώθησης «ευέλικτων» εργασιακών σχέσεων;

Η ποιότητα ζωής σε αστικά κέντρα και στην περιφέρεια αναβαθμίστηκε;

Η «ανισομετρία» αμβλύνθηκε ή οξύνθηκε;

Τα ταμεία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έγιναν σημείο αναφοράς για παροχές προς τους πολίτες ή για νέες επιβαρύνσεις και φορο-εισπράξεις εις βάρος των πολιτών;

Οι επιπλέον αρμοδιότητες που χρεώθηκαν στους ΟΤΑ αποτέλεσαν ευκαιρία για τη λειτουργία τους προς όφελος των κατοίκων ή βάρος και αφορμή για μεγαλύτερη αφαίμαξη των κατοίκων μέσω της εμπορευματοποίησής τους;

Οι υποχρεώσεις και οι οφειλές του κράτους προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση καταβλήθηκαν ή πολλαπλασιάστηκαν;

Οι τοπικοί άρχοντες επέδειξαν στη συντριπτική πλειοψηφία τους τακτική «αναβαθμισμένου» διεκδικητή λαϊκών αιτημάτων ή «αποκεντρωμένου» τοποτηρητή των γενικών κατευθύνσεων της κεντρικής εξουσίας;

*

Τα ερωτήματα δεν είναι ρητορικά. Εχουν απαντηθεί στην πράξη, στη ζωή. Και αποδεικνύουν ότι δεν είναι οι διοικητικές μεταρρυθμίσεις που καθορίζουν την ασκούμενη πολιτική. Είναι η κατεύθυνση της ασκούμενης πολιτικής που καθορίζει το περιεχόμενο και τη στόχευση της εκάστοτε διοικητικής παρέμβασης, τύπου «Καποδίστρια» ή «Καλλικράτη».

Στο πλαίσιο, δε, μιας αντιλαϊκής πολιτικής οι «προωθημένες» διοικητικές παρεμβάσεις δεν αποσκοπούν παρά σε έναν και μόνο «επιχειρησιακό» στόχο:

Στη χρησιμοποίηση «προωθημένων», δηλαδή δυσμενέστερων και αυταρχικότερων έναντι του λαού μέτρων για την επιβολή της.