Οι δράσεις του ΕΚΛ στοχεύουν:

Στην πλήρη και ουσιαστική ενημέρωση των εργαζομένων και του λαού γενικότερα για το περιεχόμενο του αντεργατικού νομοσχεδίου της κυβέρνησης, η εφαρμογή του οποίου θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στους εργαζόμενους. Στην ακόμα μεγαλύτερη επιτυχία της απεργίας, που κήρυξε, από την προηγούμενη επιτυχημένη απεργία που πραγματοποιήθηκε στις 10 Οκτώβρη. Στην ανάπτυξη της συσπείρωσης και έντασης της πάλης πλατύτερων εργατικών - λαϊκών δυνάμεων για να μην περάσουν, να μην εφαρμοστούν τα νέα αντεργατικά μέτρα.

Στην απόφαση του ΔΣ του ΕΚΛ αναλύεται το περιεχόμενο και η ουσία του αντεργατικού νομοσχεδίου και επισημαίνεται ότι μ' αυτό η κυβέρνηση θέλει να επιβάλει:

• Διευθέτηση, σε ετήσια βάση, του χρόνου εργασίας, με την κατάργηση του 8ωρου και του 7ωρου, την αύξηση της απλήρωτης εργασίας και την επέκταση της μερικής απασχόλησης.
• Μείωση του κόστους εργασίας, αύξηση των κερδών των βιομηχάνων, απελευθέρωση των απολύσεων, μείωση των εργοδοτικών εισφορών στο ΙΚΑ για την ασφάλιση των εργαζομένων.

Υπογραμμίζεται, δε, ότι το νομοσχέδιο - «έκτρωμα» της κυβέρνησης, που είναι απαίτηση των βιομηχάνων, έχει τη στήριξη της ΝΔ και τη συναίνεση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, όπως φάνηκε από τη συμμετοχή της στον «κοινωνικό διάλογο» - απάτη.

Στην απόφασή του, το ΔΣ του ΕΚΛ ασκεί κριτική και προς τη ΓΣΕΕ. Συγκεκριμένα αναφέρεται: «Στο Εργατικό Κέντρο Λάρισας έφτασε ανακοίνωση της ΓΣΕΕ για τις εργασιακές σχέσεις, στην οποία η πλειοψηφία τη ΓΣΕΕ, απολογούμενη, αναφέρει πως δε γνωρίζει τίποτα για το "φόνο", αφού, όπως δηλώνει εκ των υστέρων, διαπιστώνει ότι καμιά σχεδόν από τις προτάσεις και θέσεις που είχε διατυπώσει δεν περιλαμβάνεται στις ρυθμίσεις.

Τώρα, εκφράζει την πλήρη αντίθεσή της, ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα συμμετείχε στον "κοινωνικό διάλογο", καλλιέργησε αυταπάτες, συγχύσεις στην εργατική τάξη και μαζί με την κυβέρνηση και τους βιομήχανους προσπάθησε ν' αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους.

Οι πλειοψηφίες των διοικήσεων των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχουν τεράστιες ευθύνες. Εμμένουν στη χρεοκοπημένη επικίνδυνη τακτική της "κοινωνικής συναίνεσης" και των ψευτοδιαλόγων. Προβάλλουν το "ψευτο38ωρο", συναινώντας στην κατάργηση του σταθερού ημερήσιου εργάσιμου χρόνου. Διαφημίζουν την "ανάπτυξη με... υποαπασχόληση" και καμώνονται πως δε βλέπουν ότι η "ανάπτυξη" που υπηρετεί τα κέρδη του κεφαλαίου γεννάει ανεργία, υποαπασχόληση, φτώχεια».

Οι διεκδικήσεις που θα προβάλλουν οι εργαζόμενοι της Λάρισας στους αγώνες που αναπτύσσουν, αναφέρονται στα αιτήματα του ΔΣ του ΕΚΛ και είναι:

Απόσυρση των αντεργατικών κυβερνητικών μέτρων. Πλήρη σταθερή απασχόληση, γενικευμένη εφαρμογή του 7ωρου, 5ήμερου, 35ωρου. Περιορισμός έως και απαγόρευση των απολύσεων. Αμεση εφαρμογή πλήρους συνταξιοδότησης με 10.500 ένσημα χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση. Οχι στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των εργοδοτών. Ουσιαστικά μέτρα προστασίας των ανέργων. Δημόσιο, δωρεάν για το λαό σύστημα υγείας. Δημόσια αναβαθμισμένη κοινωνική ασφάλιση. Μείωση του ορίου συνταξιοδοτικής ηλικίας. Αποκλειστικά δημόσια δωρεάν παιδεία. Υποχρεωτική 12χρονη βασική εκπαίδευση. Επαναδιαπραγμάτευση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις που θ' ανταποκρίνονται στις διευρυμένες, σύγχρονες ανάγκες.

Στην απόφαση τονίζεται ότι ο αγώνας θα συνεχιστεί πιο αποφασιστικά, καθώς «δε χωρά καμιά καθυστέρηση, κάθε λεπτό, κάθε ώρα πρέπει να μπουν στην υπηρεσία της συσπείρωσης, της κινητοποίησης πλατύτερων εργατικών και λαϊκών δυνάμεων».

Υπογραμμίζεται ότι «απαιτείται επαγρύπνηση, κινητοποίηση ισχυρών δυνάμεων, αγώνας διαρκείας σε κλαδικό, τοπικό και πανελλαδικό επίπεδο» και επισημαίνεται ότι «οι κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη στο χώρο της Υγείας, της Παιδείας, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των συνταξιούχων, ο αναβρασμός που παρατηρείται μέσα στους εργαζόμενους δείχνουν τις δυνατότητες γενίκευσης του αγώνα» και σημειώνεται πως «ρίχνουμε το βάρος στους τόπους δουλιάς, στην οργάνωση Επιτροπών Αγώνα, Απεργιακών Επιτροπών. Κάθε συνδικαλιστής που διαπιστώνει τον επικίνδυνο χαρακτήρα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και τις τραγικές συνέπειες σε βάρος των εργαζόμενων έχει τη θέση του στον αγώνα».

Τέλος τονίζεται ότι «οι κρίσιμες εξελίξεις, η απαίτηση κλιμάκωσης του αγώνα, τονίζουν την επιτακτική ανάγκη ενίσχυσης του ΠΑΜΕ, των ταξικών δυνάμεων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αγώνα».