Σε αναστολή πληρωμών έχει ουσιαστικά οδηγήσει το Ταμείο Πρόνοιας των δημοσίων υπαλλήλων που δίνει το εφάπαξ η πολιτική οικονομικής ασφυξίας που επέβαλαν σε βάρος του οι κυβερνήσεις ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Η δραματική κατάσταση στην οποία οδηγήθηκε το Ταμείο αναδείχθηκε για άλλη μια φορά χτες σε ημερίδα που οργάνωσε ο Συνήγορος του Πολίτη, χωρίς όμως να φαίνεται ορατή λύση, μιας και η κυβέρνηση, όπως πρόσφατα έκανε σαφές ο υπουργός Οικονομίας Γ. Παπακωνσταντίνου, αρνείται να καταβάλει οποιαδήποτε επιχορήγηση. Και αυτό, τη στιγμή που σύμφωνα με αναλογιστική μελέτη μέχρι το 2003 το κράτος είχε «φεσώσει» το Ταμείο με 750 εκατομμύρια ευρώ, ελέω «κοινωνικής πολιτικής», ενώ σήμερα, 18.000 ήδη συνταξιούχοι περιμένουν στην ουρά για να λάβουν το εφάπαξ και ο χρόνος αναμονής τους έφτασε τα δύο χρόνια.

Σύμφωνα, μάλιστα, με τον διευθυντή του ΤΠΔΥ Ν. Καλάκο μέχρι το τέλος του έτους, αναμένονται ακόμα 10.000 αιτήσεις για καταβολή του εφάπαξ, πέραν περίπου των 2.000 αιτήσεων που έχουν ήδη υποβληθεί. Και ενώ το Ταμείο στηρίζεται αποκλειστικά στις εισφορές των ασφαλισμένων, 75 ολόκληρα χρόνια μετά την ίδρυσή του το κράτος και οι διοικήσεις του δεν έχουν εξασφαλίσει ούτε το στοιχειώδες: Να υπάρχει μητρώο ασφαλισμένων. Μάλιστα, μέχρι το 2008 δεν υπήρχε ούτε τμήμα εσόδων. Επιπλέον, το κράτος δεν έχει φροντίσει να εκδίδονται βεβαιώσεις καταβολής εισφορών αλλά ούτε και ελέγχεται η είσπραξη των εισφορών.

Βέβαια, πέρα από την έλλειψη στοιχειώδους οργάνωσης, το βαθύτερο πρόβλημα, που υποθηκεύει το μέλλον του Ταμείου, είναι η ριζική ανατροπή των εργασιακών σχέσεων στο Δημόσιο. Η ανασφάλιστη εργασία (stage), οι πάσης φύσεως συμβασιούχοι στερούν από το Ταμείο πολύτιμους πόρους. Η διακηρυγμένη, μάλιστα, θέση της κυβέρνησης για ριζική μείωση των δημοσίων υπαλλήλων τα επόμενα χρόνια, «πέντε συνταξιοδοτήσεις, μία πρόσληψη» θα δώσουν τη χαριστική βολή. Οπως εκτιμούν στελέχη του Ταμείου, την επόμενη δεκαετία τουλάχιστον 120.000 θα συνταξιοδοτηθούν από το Δημόσιο. Και, βέβαια, σοβαρές ευθύνες γι' αυτήν την εξέλιξη φέρνει και η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ που αποδέχτηκε και στήριξε σε κρίσιμες φάσεις το καθεστώς της ευελιξίας που επιβλήθηκε στο Δημόσιο. Οι σημερινές και εκ των υστέρων διαπιστώσεις της πλειοψηφίας, όταν, μάλιστα, δε συνοδεύονται από συγκεκριμένα μέτρα οργάνωσης της πάλης και απαίτησης να πληρώσει το κράτος αυτά που χρωστάει, είναι χωρίς αντίκρισμα. Και, βέβαια, οι προτάσεις για τραπεζικό δανεισμό, αντί της κρατικής επιχορήγησης θα χειροτερέψουν την κατάσταση και θα το βουλιάξουν οριστικά.

Μάλιστα, με δεδομένη τη θέληση της κυβέρνησης να εφαρμόσει την απόφαση του ΔΕΚ (Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων), που μετατρέπει την ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων σε επαγγελματική εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους, εκτός των άλλων, και για την μοίρα του Ταμείου Πρόνοιας, αφού και επισήμως το κράτος παύει να φέρνει οποιαδήποτε ευθύνη γι' αυτό.