Τα τελευταία χρόνια ένα νέο πεδίο κέρδους του καπιταλισμού έχει αναπτυχθεί, σε βάρος της υγείας όλου του πλανήτη, και ιδιαίτερα των ταλαίπωρων του Τρίτου Κόσμου (και αυτό δεν είναι τυχαίο). Είναι ο τομέας της Βιοτεχνολογίας, όπου με επέμβαση στους γενετικούς κώδικες παράγονται νέα προϊόντα, τα γνωστά μας «μεταλλαγμένα», για τα οποία, όμως, οι επιστήμονες έχουν σοβαρότατες ανησυχίες για τις επιπτώσεις τους, τόσο στο περιβάλλον, όσο και στην υγεία μας. Μετά τις αντιδράσεις για την καταστρεπτική χρήση των καρκινογόνων φυτοφαρμάκων, αντιβιοτικών και ορμονών στη φυτική και ζωική παραγωγή (χώρια την παρά φύσιν διατροφή των φυτοφάγων θηλαστικών με αποτέλεσμα τις «τρελές αγελάδες»), έρχεται τώρα η επιστήμη να προσφέρει χείρα βοηθείας στις πολυεθνικές, παράγοντας τρόφιμα που δε χρειάζονται αντιβιοτικά και φυτοφάρμακα, όπως λένε. Δε μας λένε, όμως, ούτε για τις επιπτώσεις στο ίδιο το περιβάλλον (καταστροφή της βιοποικιλότητας κ.ά.), ούτε στον καταναλωτή. Πέρασε στα «ψιλά» πέρυσι η είδηση για την απόλυση ερευνητή σε Πανεπιστήμιο της Σκοτίας, που δημοσίευσε έρευνά του, η οποία αποδείκνυε ότι η διατροφή με μεταλλαγμένα προϊόντα επιφέρει καταστροφή του ανοσοποιητικού συστήματος, καινούριο Εϊτζ δηλαδή, και θα ψάχνουμε να βρούμε από πού μας ήρθε.

Το βασικό επιχείρημα των πολυεθνικών είναι ότι θα έχουμε μεγάλη παραγωγή και θα λυθεί το επισιτιστικό πρόβλημα του Τρίτου Κόσμου, λες και δεν ξέρουμε πόση από την παραγωγή καταλήγει - και με επιδότηση - στις χωματερές, πώς η Ευρωπαϊκή Ενωση καταστρέφει (πάλι με επιδότηση) την αμπελουργία και την ελιά στη χώρα μας ή τι αποτελέσματα έχουν οι αυξητικές ορμόνες σε φυτά και ζώα, αυξάνει η παραγωγή, αλλά περισσότερο και ο καρκίνος. Αντίθετα με τον Μάλθους, ο Μαρξ διακήρυξε ότι το πρόβλημα της διατροφής της ανθρωπότητας είναι, όχι η ποσότητα της παραγωγής, αλλά η δίκαιη κατανομή της. Ολα αυτά είναι, όμως, μέσα στον «παραλογισμό» του καπιταλιστικού συστήματος, όπου όλα είναι υποταγμένα στο κέρδος του κεφαλαίου και όχι στη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του πληθυσμού (να μην μας βγαίνουν και από τα αριστερά οι πολυεθνικές, αμάν πια!), από τη μια υπερπαραγωγή, από την άλλη πείνα, από τη μια πρόοδος της επιστήμης, και από την άλλη, η κάθε οικογένεια έχει και έναν καρκινοπαθή...

Ετσι, είναι φυσικό οι πολυεθνικές που χρηματοδοτούν τις σχετικές έρευνες, να τις «επενδύουν» με την αντίστοιχη προπαγάνδα υπέρ των φτωχών, του Τρίτου Κόσμου, και της φιλανθρωπίας τους. Τελευταίο, η είδηση από το Scientific American που ανέλυσε ο «Ριζοσπάστης» στις «7 μέρες μαζί» της 12.11.00, σελ. 7, μόνο που δεν πρέπει να ξεφεύγουν τα παραπάνω που αναλύσαμε.

Το άρθρο είχε τον τίτλο «φαγώσιμα εμβόλια» και την επεξήγηση «Βιοτεχνολογία για τους φτωχούς». Μετά από μια σειρά επιστημονικών επεξηγήσεων, το άρθρο καταλήγει στη διαπίστωση ότι η έρευνα χρηματοδοτείται από ελάχιστες φαρμακοβιομηχανίες, λες και δεν υπάρχουν αντιθέσεις ανάμεσα στις καπιταλιστικές επιχειρήσεις και λες και οι αντιθέσεις αυτές σηματοδοτούν το χαρακτηρισμό ως «καλής» ή «κακής» πολυεθνικής. `Η, μήπως, ξεχνάμε ότι στις πολυεθνικές Βιοτεχνολογίας μετέχουν και φαρμακευτικές εταιρίες και εταιρίες φυτοφαρμάκων; Το κεφάλαιο ούτε πατρίδα έχει, ούτε «κλάδο παραγωγής».

Αλλωστε, η εκάστοτε άρχουσα τάξη προωθεί την επιστήμη που τη συμφέρει, έλεγε ο Μαρξ ότι «...η ανάγκη χάραξης των συνόρων των χωραφιών μετά τις πλημμύρες του Νείλου γέννησε τη Γεωμετρία...», ότι θάβει ό,τι δεν τη συμφέρει. Η νόσος των «τρελών αγελάδων» ήταν γνωστή από το 1980, και είδαμε την τύχη του ερευνητή για τις επιπτώσεις των μεταλλαγμένων.

Δε θα 'θελα να επιμείνω στο θέμα τού αν η παιδική θνησιμότητα στον Τρίτο Κόσμο προέρχεται από την έλλειψη εμβολίων ή από την εξαθλίωση που τους επιβάλλει το καπιταλιστικό σύστημα με τη Διεθνή Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ή αν τα εμβόλια είναι τελικά χρήσιμα και σε ποιο βαθμό. Υπάρχει πλούσια διεθνής βιβλιογραφία αμφισβήτησής τους, αντίθετης, βέβαια, με τα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχανιών.

Τέλος, καταλήγει το άρθρο με το ότι «επιπλέον, ζημιά στην έρευνα για φαγώσιμα εμβόλια κάνει η εκστρατεία ενάντια στα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα...».

Ευτυχώς που στη Θέση 33 του Προσυνεδριακού Διαλόγου αναφέρεται ότι «... η επιστήμη και η τεχνική δε χρησιμοποιείται για την αξιοποίηση του περιβάλλοντος με κριτήριο την παραγωγή καλής ποιότητας προϊόντων... αλλά κυρίως για το κέρδος, ...να αναπτυχθεί η πάλη... διαφύλαξη της υγείας από μεταλλαγμένα τρόφιμα...».