Αλλιώς έβλεπε τα πράγματα, μέχρι πριν λίγο καιρό, ο νέος Πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας, Β. Κοστούνιτσα. Τώρα, η πραγματικότητα και ιδιαίτερα το γεγονός πως το «αδελφάκι» του UCK, ο «Απελευθερωτικός Στρατός του Πρέσεβο, της Μεντβέντια και του Μπουγιάνοβατς» κατέχουν 200 τετραγωνικά χιλιόμετρα της νότιας Σερβίας, τον υποχρεώνει να δηλώνει: «Οι διεθνείς δυνάμεις και η KFOR στο Κόσσοβο, παρά τον αριθμό τους, έχουν αποδείξει την αδυναμία τους. Δεν κατάφεραν να κλείσουν ερμητικά τα σύνορα ανάμεσα στο Κόσσοβο και την υπόλοιπη Σερβία. Αντίθετα τα κατέστησαν πορώδη και γι' αυτό το λόγο η κατάσταση δεν μπορεί να διευθετηθεί με την παρουσία τους». Σε συνέντευξή του, επίσης, στην εφημερίδα «Φιγκαρό» σημειώνει: «Οι Αλβανοί τρομοκράτες προστρέχουν όχι μόνο στις δικές τους οικονομικές πηγές στο Κόσσοβο, αλλά επίσης και σε βοήθεια που λαμβάνουν από εξωτερικό, για παράδειγμα με μυστικό τρόπο από τις ΗΠΑ».

Ας τα παίρνουν όλ' αυτά υπόψη τους, όσοι έσπευσαν θεωρήσουν την ανατροπή του Σλ. Μιλόσεβιτς ως το τέλος των περιπετειών στη Γιουγκοσλαβία και τη Βαλκανική γενικότερα. Δυστυχώς, γι' αυτούς και, κυρίως, για τους λαούς της περιοχής, η αιτία των προβλημάτων δε βρισκόταν στον Γιουγκοσλάβο πρώην Πρόεδρο.