Ξημερώματα της Τρίτης (26 Δεκέμβρη 2000) «έφυγε» κι ο παλαίμαχος αγωνιστής, σε ηλικία 84 χρόνων, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΤΣΑΒΟΣ, αφήνοντας την τελευταία πνοή του στο Νοσοκομείο Μετοχικού Ταμείου Στρατού. Και η κηδεία του έγινε προχτές Τετάρτη (27 Δεκέμβρη 2000) από το Νεκροταφείο Αγίων Αναργύρων.

Γεννήθηκε το 1916 στη Μενδενίτσα Λοκρίδας. Καταγόταν από φτωχή πολυμελή οικογένεια, ολόκληρη στο προοδευτικό κίνημα. Βγήκε νωρίς στη βιοπάλη. Στη δεκαετία του '30 οργανώθηκε αρχικά στην ΟΚΝΕ και στη συνέχεια στο ΚΚΕ. Δραστήριος, αλλά και ατίθασος νεολαίος, γνώρισε τότε τις πρώτες διώξεις, τα κρατητήρια και μία δίκη. Επί δικτατορίας Μεταξά, φαντάρος, υπηρέτησε τη θητεία του στη Λάρισα, στο πυροβολικό. Ομως τον «τάραξαν» στη φυλακή, λόγω φρονημάτων. (Και δεν είχαν σκοπό να του δώσουν απολυτήριο αν δεν τον είχαν βαρεθεί).

Με την κήρυξη του πολέμου το 1940 βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού Μετώπου. Με την κάθοδο των Γερμανών το 1941 γύρισε στο χωριό. Ηταν ένας από εκείνους που έκρυβαν στον Καλλίδρομο μια ομάδα Εγγλέζων, αλλά αρνήθηκε να τους ακολουθήσει στη Μέση Ανατολή. Πρωτοστάτησε στην Εθνική Αντίσταση. Από το 1942 μέλος του Γραφείου του πυρήνα του ΚΚΕ και υπεύθυνος του εφεδρικού λόχου του ΕΛΑΣ. Το 1944 κατατάχτηκε στον μόνιμο ΕΛΑΣ. Υπηρέτησε στην Πυροβολαρχία του 2/42 Τάγματος με αρχηγούς τον Λοκρό και τον Καραλίβανο. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες (Θερμοπύλες, Αγιο Κωνσταντίνο, Παύλιανη, 51ο χιλιόμετρο, Δαδί και σε άλλες). Συμμετείχε στην αποστολή 12μελούς ομάδας, με επικεφαλής τον Γραμματέα της ΠΕ του ΚΚΕ Κωστούλα Αμπλιανίτη, που πέρασε στην Αιδηψό και κατάφερε να παραδοθούν οι 900 περίπου Ιταλοί με τον συνταγματάρχη τους στον ΕΛΑΣ και να περάσουν με πλεούμενα στη Ρούμελη. Τέλος, πήρε μέρος το Δεκέμβρη 1944 στη Μάχη της Αθήνας ενάντια στους Αγγλους.

Μετά τη Βάρκιζα πιάστηκε αμέσως. Καταδικάστηκε σε ισόβια. Και κρατήθηκε περίπου 20 χρόνια στα διάφορα μεσαιωνικά κάτεργα. Απολύθηκε το 1963. Με το πραξικόπημα της χούντας το 1967, ξαναπιάνεται και κρατήθηκε άλλα 5 χρόνια εξορία σε Γιούρα και Λέρο.

Μετά τη νομιμοποίηση του Κόμματος το 1974, πρόσφερε για μερικά χρόνια τις υπηρεσίες του στην περιφρούρηση των γραφείων του «Ριζοσπάστη».

Μέχρι το τέλος της ζωής του έμεινε πιστός στα ιδανικά του ΚΚΕ και της Εθνικής Αντίστασης.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκέπασε.

Στη μνήμη του, αντί για στεφάνι στον τάφο του, μια μικρή προσφορά 5.000 δρχ. στην οικονομική εξόρμηση.