Γέμισαν τα κανάλια και οι αστικές εφημερίδες απορημένους, ανήξερους, και ξαφνιασμένους δημοσιογράφους και αναλυτές. Απορούν με τις συνομιλίες που είχε ο Χρυσοχοΐδης με τον Αμερικανό πρέσβη. Λες και πρώτη φορά είδαν στις εφημερίδες και τα κανάλια τους να αναπαράγεται ως «δημοσιογραφική ύλη» αυτούσια η εκάστοτε θέση της αμερικάνικης πρεσβείας. Λες και δεν έχουν χειροκροτηθεί από αυτά τα κανάλια και αυτές τις εφημερίδες η μία μετά την άλλη οι συμφωνίες με τις ΗΠΑ που στο όνομα της αντιμετώπισης της «τρομοκρατίας» εκχωρούν στην αμερικάνικη κυβέρνηση δικαιώματα ελέγχου ακόμα και επί αγέννητων παιδιών σε άλλες χώρες. Το θέμα, πράγματι είναι πιασάρικο, αλλά δε γκρεμίστηκε και κανένας φούρνος...

Εξίσου υποκριτικές είναι και οι δήθεν διαμαρτυρίες για την απαράδεκτη κατάσταση με τα φάρμακα. Ρωτάνε: «είναι νόμιμες οι πρακτικές των φαρμακοβιομηχανιών;». Σα να ρωτάνε αν είναι νόμιμος ο καπιταλισμός. Από τη σκοπιά των συμφερόντων του είναι νομιμότατος. Εχει το μαχαίρι και το πεπόνι. Εχει την εξουσία και την ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής. Οσο δε μιλάς γι αυτό, για τη συνθήκη μέσα στην οποία κερδίζουν οι εταιρείες, και στρέφεις την προσοχή σε κάποια θολά μέτρα «προστασίας των καταναλωτών», στέκεσαι στο πλευρό των εταιρειών. Και της κυβέρνησής τους που έχει αποδείξει πως μπορεί να εμφανίζει τη μια μετά την άλλη διάφορες διαχειριστικές προτάσεις που ρίχνουν στάχτη στα μάτια, ενώ παραμένει στο απυρόβλητο το γεγονός ότι τα φάρμακα λείπουν γιατί η παραγωγή και διακίνησή τους υπακούει στο καπιταλιστικό κέρδος.

Στη μία μετά την άλλη τις εξελίξεις, σε κάθε μέτωπο που ανοίγεται, προκύπτει ανάγλυφα η ανάγκη συσπείρωσης γύρω από τη γραμμή του ΚΚΕ. Γιατί άλλο είναι να ζητάς «προστασία του καταναλωτή» κι άλλο αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία για όλους. Στο πρώτο κρατάς τον εκμεταλλευτή στο παιχνίδι, στο δεύτερο ανοίγεις δρόμο για άλλη οικονομία με άλλη εξουσία.

Εξ όνυχος τον λέοντα

Μια Πολωνή καθαρίστρια περιγράφει πώς δουλεύει παράνομα στον αστυνόμο που κυνηγά την παρανομία. Δείχνει τι καθαρίζει στο σπίτι του δικαστή που δικάζει μετανάστες θεωρώντας τους εκ προοιμίου εγκληματίες.

Ο λέοντας αποδεικνύεται ένα ποντίκι που βρυχάται. Το παράδειγμα της καθαρίστριας από την Πολωνία προσφέρεται για πολλά συμπεράσματα. Για την υποκρισία όσων επικαλούνται το νόμο για να καλύψουν το δουλεμπόριο. Την υποκρισία όσων έδειξαν τον καπιταλισμό σαν παράδεισο για να αποδειχτεί γρήγορα κόλαση. Την υποκρισία όσων θέλουν φτηνούς εργάτες και για να τους κρατήσουν έτσι τους στήνουν παγίδες νομιμότητας. Είναι και συμβολική καθώς παραπέμπει στη σκούπα που χρειάζεται για να πάρει πόδι όλος αυτός ο κόσμος των εκμεταλλευτών. Η υπόθεση «μετανάστες» δεν ήταν ποτέ θέμα νομιμότητας. Είναι ταξικό ζήτημα κι εκεί στην ταξική συσπείρωση βρίσκεται και η λύση του.

Ασχετο: Ο ανακριτής έκλεισε την υπόθεση «Γερμανός» με αυτό που ήταν εξαρχής γνωστό: Οτι η «Cosmote» κέρδισε από την αγορά του δικτύου της «Γερμανός». Γεγονός που γνώριζαν επίσης εξαρχής κι εκείνα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έριχναν λάσπη στο ΚΚΕ για το συγκεκριμένο θέμα. Το θέμα έκλεισε, η λάσπη έμεινε για να χαρακτηρίζει τους συκοφάντες.