Η ΑΠΕΙΛΗ: «Το μέλλον της χώρας για τα επόμενα 4-5 χρόνια θα είναι εξαιρετικά επίπονο και δύσκολο (...) Πρέπει να αποφασίσουμε, και ενδεχομένως να μην αργήσει η ώρα της απόφασης, τι θέλουμε. Ισως (...) να επιλέξουμε να είμαστε μια χώρα στην περιφέρεια της Ευρώπης (...) Δεν μπορώ να φαντασθώ πώς θα μοιάζει αυτός ο δρόμος (...) είναι πραγματικά ο δρόμος προς την κόλαση (...) ο άλλος δρόμος έχει και αυτός πόνο, κόπο, αλλά αν τον βαδίσουμε συντεταγμένα και με όραμα, μπορεί να ξετυλίξει την απίστευτη δημιουργικότητα και το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Ελληνα. (...) Για να γίνει, όμως, αυτό χρειάζεται ένας Καποδίστριας, ένας Eλευθέριος Βενιζέλος ή ένας Κωνσταντίνος Καραμανλής με ένα στρατό αποφασισμένων Tαλιμπάν τεχνοκρατών δίπλα τους. Δεν φαίνονται πουθενά στον ορίζοντα, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η χώρα (...) βρήκε φωτισμένες, ιστορικές ηγεσίες σε κρίσιμες στιγμές. Καμιά φορά, βέβαια, χρειάστηκε και μια καταστροφή για να τις ανακαλύψει...» (ο Α. Παπαχελάς στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ: «Αν η λιτότητα ήταν ένα φάρμακο για όλους, θα την κατάπιναν ευχαρίστως. Επειδή όμως χορηγείται μόνο στους φτωχούς και κάνει καλό μόνο στους πλούσιους, γι' αυτό επιβάλλεται πάντα με το μαστίγιο. Και μάλιστα προληπτικά, όπως αποφασίστηκε στην πρόσφατη ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής. Η Ιστορία όμως έχει δείξει πως η λιτότητα δεν είναι φάρμακο αλλά φαρμάκι. Σχεδόν πάντα καταλήγει στα χειρότερα: οικονομική καταστροφή, βία και καταστολή (...) Γι' αυτούς που την έχουν ανάγκη, η λιτότητα ποτέ δεν είναι αρκετή. Ούτε σήμερα, μολονότι ένας εμπορικός, ένας νομισματικός, ένας πετρελαϊκός και ένας κοινωνικός πόλεμος αρχίζουν να συγκλίνουν σε έναν ευρύτερο που θα μπορούσε να αποδειχτεί μεγάλος» (απ' τη στήλη του Ρ. Βρανά στα ΝΕΑ).

ΤΑ ΠΕΡΣΙΝΑ ΞΙΝΑ ΣΤΑΦΥΛΙΑ: «Η διέξοδος θα βρεθεί μέσα από την επανεκκίνηση της οικονομίας, μέσα από την αναπτυξιακή διαδικασία, την εισροή νέων κεφαλαίων, τις επενδύσεις. Βασικός μοχλός αυτής της αναπτυξιακής διαδικασίας είναι η αποκρατικοποίηση της ελληνικής οικονομίας και η αξιοποίηση της τεράστιας ακίνητης περιουσίας του κράτους (...) Για την επιτυχή υλοποίηση του σχεδίου για τις αποκρατικοποιήσεις, η κυβέρνηση πρέπει να σχεδιάσει προσεκτικά όλα τα βήματά της, να υλοποιήσει τις αποφάσεις της εντός του χρονοδιαγράμματος που η ίδια καθόρισε» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).