Ο ένας (Κ. Καραμανλής) υποστήριξε ότι η κυβέρνηση της ΝΔ βαδίζει στη σωστή και ωφέλιμη για το λαό και τη χώρα πορεία, σε αντίθεση με την «καμένη γη» που παρέλαβε από τους προκατόχους της. Ο άλλος (Γ. Παπανδρέου) υπεραμύνθηκε του έργου των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, αναφέρθηκε στα σημερινά, συνεχώς πολλαπλασιαζόμενα και εντεινόμενα προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων και υποσχέθηκε την αντιμετώπιση και επίλυσή τους, εάν και όταν το ΠΑΣΟΚ αναδειχτεί και πάλι στην κυβέρνηση της χώρας.

Και σε ό,τι αφορά στον ισχυρισμό του Κ. Καραμανλή, περί σωστής και ωφέλιμης για το λαό πορείας της κυβέρνησης της ΝΔ, δε χρειάζεται να σημειώσουμε το παραμικρό, αφού η καθημερινή ζωή των εργαζομένων και της νεολαίας προσφέρει πλήθος αποδείξεις για το ακριβώς αντίθετο. Σε ό,τι αφορά στον ισχυρισμό του ΠΑΣΟΚ, όμως, πρέπει να σημειώσουμε ότι τα λαϊκά προβλήματα δεν οφείλονται στον τρόπο και τη μορφή διαχείρισης της κοινής για τα δυο κόμματα πολιτικής του δήθεν ευρωμονόδρομου, αλλά σ' αυτό καθ' αυτό το ταξικό και αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής αυτής. Η πολιτική των αντιδραστικών διαρθρωτικών αλλαγών, των αποκρατικοποιήσεων και της εμπορευματοποίησης των πάντων, της πολύμορφης ενίσχυσης του μεγάλου κεφαλαίου και της σκληρής λιτότητας για τους εργαζόμενους κλπ., κλπ., είναι βαθιά αντιλαϊκή, είτε εφαρμόζεται από τη ΝΔ, είτε από το ΠΑΣΟΚ.