«Επειδή ο πρωθυπουργός είναι απολύτως προβλέψιμος, τι θα πει σε μια-δυο μέρες, προβλέψιμες είναι και οι επιλογές της κυβέρνησης, γι' αυτό επιλέξαμε σήμερα να δώσουμε συνέντευξη Τύπου, με το θέμα που απασχολεί ευρύτερα το λαό: Κρίση, διέξοδος από αυτήν, εμείς προσθέτουμε διέξοδος από αυτήν αποκλειστικά υπέρ του λαού.

Δε θα περιοριστούμε, βεβαίως, σε αυτήν τη συνέντευξη. Ετοιμάζουμε και σε αυτή τη φάση πανελλαδικά να μιλήσουμε με το λαό, όχι τόσο για τις συνέπειες της κρίσης - δεν περιμένει από εμάς να τις ακούσει, τις ζει - όσο κυρίως για την πραγματική αιτία που ξέσπασε η κρίση, πού πάνε τα πράγματα και αυτό που μας ενδιαφέρει επίσης είναι να αναδείξουμε ότι η Ελλάδα έχει σημαντικές αναπτυξιακές δυνατότητες, η Ελλάδα μπορεί να σταθεί στα πόδια της, βεβαίως, με μια προϋπόθεση: Οτι ο λαός μέσα από τον καθημερινό του αγώνα αρχίζει να προσβλέπει στη ριζική ανατροπή της πολιτικής εξουσίας, στη ριζική αλλαγή, να βλέπει το στόχο για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία και προσπαθούμε να δώσουμε - όσο γίνεται σε μια συνέντευξη - αναλυτικά αυτό το περίγραμμα και να συζητήσουμε με το λαό.

Θα μου πείτε "είναι ώρα τώρα να βάλετε ένα τέτοιο θέμα; Της ρήξης και της ανατροπής, τώρα που τα προβλήματα του λαού οξύνονται και ο λαός προσπαθεί να βρει ένα σωσίβιο να κρατηθεί;". Δεν εξαρτάται από εμάς να αντιμετωπίσουμε τα οξυμένα προβλήματα του λαού με προτάσεις. Προτάσεις έχουμε, όχι μόνο για να σταματήσει ο κατήφορος, αλλά και πώς μπορεί ο λαός να ζήσει καλύτερα, με τις συγκεκριμένες αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει η Ελλάδα.

Ομως, ακριβώς σήμερα που έχουν ξεριζωθεί σχεδόν όλες οι κατακτήσεις που είχαν οι εργαζόμενοι μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Και βέβαια όταν ξεριζώνεις κάτι, φυτεύεις κάτι άλλο. Το τι φυτεύουν ξέρετε: Από τους μισθούς και τις συντάξεις, τις εργασιακές σχέσεις, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις ελαστικές μορφές απασχόλησης. Ηδη, τώρα μπήκε στη συζήτηση η ιδιωτική απασχόληση στο δημόσιο τομέα. Θα μου πείτε, "τους εμποδίζει το Σύνταγμα". Σιγά, αλλάζουν και το Σύνταγμα, κάνουν και συνταγματική αναθεώρηση και το περνάνε.

Ακριβώς τώρα, που δεν είμαστε σε μια περίοδο όπως ήμασταν πριν από 10 - 20 χρόνια, όπου με κάποιους παρατεταμένους αγώνες μπορούσες να αποσπάσεις, ήθελες 15% - 20% αύξηση, έπαιρνες, ξέρω 'γω 8%. Τώρα έχεις απέναντί σου μια κυβέρνηση, μια εξουσία, η οποία δεν κάνει πίσω ρούπι. Δε χάνουν καθόλου οι αγώνες την αξία τους. Απλώς πρέπει να πάρουν ένα άλλο νόημα. Οι αγώνες που χρειάζονται σήμερα δεν μπορεί να είναι οι συνηθισμένοι αγώνες που ζήσαμε τη μεταπολίτευση ή και πριν τη μεταπολίτευση. Αυτοί δε φτάνουν.

Και, αν θέλετε, ποντάρει σήμερα η κυβέρνηση, η εξουσία του κεφαλαίου να πω γενικά, η πολιτική εξουσία, ποντάρει στην κούραση των εργαζομένων από παρατεταμένους αγώνες που δε φέρνουν αποτελέσματα, αλλά ποντάρει πάνω απ' όλα στην ανεργία, στα χαμένα μεροκάματα. Επομένως, οι αγώνες για να μπορέσουν να παίξουν το ρόλο τους πρέπει να έχουν άλλο στόχο και διαφορετική προοπτική. Αλλιώς, πραγματικά αυτοί οι αγώνες θα έχουν αναποτελεσματικότητα.

Θέλουμε επίσης, με το κείμενο που σας δώσαμε - και δε θα το αναπτύξω αναλυτικά - και που θα το αναπτύξουμε σε όλη την Ελλάδα να εξηγήσουμε σε αυτούς που καλοπροαίρετα μας ρωτάνε "καλά, στα άλλα κόμματα που κάνουν προτάσεις, εσείς δε βρίσκετε τίποτα το θετικό;". Δυστυχώς, δε βρίσκουμε. Θα έπρεπε να βρίσκουμε; Σε αυτό ας απαντήσουν και τα άλλα κόμματα.

Η ΝΔ υψώνει τους τόνους. Αν ψάξετε διαφορά δε θα βρείτε από τον τρόπο που χειρίζεται το ΠΑΣΟΚ τα ζητήματα ή το πολύ - πολύ διαφορές μπορεί να έχει, είναι αυτές οι διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στη Μέρκελ και τον Σαρκοζί, ανάμεσα σε διάφορους οικονομολόγους που λένε το ένα ή το άλλο. Μπορεί να υπάρχουν κάποιες παραλλαγές, κάποιες μικροδιαφοροποιήσεις, να το χειριστούμε έτσι ή αλλιώς. Αλλά σε καμία περίπτωση αυτές οι διαφορές τους δεν αφορούν τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων.

Ολα αυτά που λέει ο Σαμαράς, ότι αν γίνω κυβέρνηση θα αποκαταστήσω τις συντάξεις. Και κοροϊδεύει, αλλά, κοιτάξτε να δείτε, τι αποκατάσταση των συντάξεων; Οταν ο ΦΠΑ έχει μεγαλώσει, όταν έχει μεγαλώσει η ανεργία, οι εργασιακές σχέσεις, έχει μεγαλώσει το όριο συνταξιοδότησης. Κοροϊδεύει. Παίρνει ένα επιλεκτικό και με αυτό πάει να δώσει την εκλογική μάχη όποτε θα γίνει.

Τα άλλα κόμματα; Κοιτάξτε να δείτε, εμείς καταλαβαίνουμε γιατί ο κύριος Σαμαράς δεν μπορεί να κάνει μια διαφορετική πρόταση. Ο άνθρωπος - όχι ως πρόσωπο, ως πρόεδρος της ΝΔ, η ΝΔ σαφώς και ενδιαφέρεται, έχει μεγάλο άγχος, μεγάλη αγωνία, να βοηθήσει το καπιταλιστικό σύστημα, τον ελληνικό καπιταλισμό να βγει από την κρίση του, για να ξαναρχίσει ο κύκλος της μεγάλης κερδοφορίας σε βάρος των εργαζομένων. Αυτό το κόμμα είναι η ΝΔ και οι προτάσεις της είναι ανάλογες.

Υπάρχουν και άλλα κόμματα που είναι πολύ κοντά στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, και η κυρία Μπακογιάννη. Τώρα, ο ΛΑ.Ο.Σ., κοιτάξτε να δείτε, κάποιος στη Βουλή μια μέρα είπε ότι είναι το κόμμα της κωλοτούμπας - με συγχωρείτε για την έκφραση και για το πρώτο συνθετικό, δε φταίω εγώ, αλλά είναι η πιο πετυχημένη έκφραση που έχει βρεθεί. Ψήφισε το Μνημόνιο, έδωσε εξετάσεις, τα μέτρα στον τομέα της οικονομίας είναι πλούτος, πλούτος, πλούτος, υπέρ του πλούτου.

Μέχρι που είπε να έρθουν όλα τα κεφάλαια που είναι έξω στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως με ποιον τρόπο έγιναν τα κεφάλαια, χωρίς πόθεν έσχες, ας είναι και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, ας είναι και από εμπόριο ναρκωτικών, να έρθουν στην Ελλάδα για να ξανακινηθεί μετά πάλι ο ελληνικός καπιταλισμός. Και μετά κάνει διάφορες κωλοτούμπες, λέει από εδώ, λέει από εκεί για τους εργαζόμενους. Δε νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να κάνει κανείς καμία ανάλυση.

Ακούτε κιόλας κι άλλες προτάσεις από το χώρο που λέει "είμαι αριστερά, είμαι αντιεξουσιαστής, είμαι αντικαπιταλιστής" κ.λπ. Αυτές οι προτάσεις και οι θέσεις έχουν ένα βασικό ελάττωμα, με κεφαλαία. Και μάλλον αυτό το ελάττωμα δεν είναι από απειρία. Δύσκολα κανείς σήμερα μιλάει για άπειρα πολιτικά σχήματα και άπειρα πολιτικά πρόσωπα, όταν μάλιστα πολλά από αυτά έχουν θητεία 20, 30, 35, 40 χρόνια στην πολιτική.

Κάνουν ένα διαχωρισμό, οριζόντιο και βαθύ. Κάνουν, λοιπόν, μια σειρά πολιτικές προτάσεις, οι οποίες ακούγονται και ωραία. Σου λέει ο κόσμος, "αγωνιστική επαναδιαπραγμάτευση". Εδώ είσαι. Βάζεις μια λέξη, "αγωνιστική", δίπλα στην αναδιαπραγμάτευση και τα πράγματα όλα λύθηκαν. "Διαγραφή". Κάποια μέρα είπαν "έξοδο από την ΟΝΕ". "Κοινωνικοποίηση - κρατικοποίηση δηλαδή - Εθνικής, Ταμιευτηρίου και ΑΤΕ". Μετά είπαν "κοινωνικοποίηση όλου του τραπεζικού συστήματος".

Τώρα ανακάλυψαν, να γίνει μια τράπεζα να ενισχύσει τους μικρομεσαίους. Αυτή η διαχωριστική γραμμή που είπαμε πού βρίσκεται; Ανάμεσα στις πολιτικές προτάσεις και στο βασικό και κύριο, σε αυτό που λέμε, καπιταλιστική οικονομία, της οποίας καπιταλιστικής παραγωγής και καπιταλιστικής οικονομίας το κίνητρο είναι το κέρδος, βεβαίως, που απορρέει από την όλο και μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων. Καμία πολιτική πρόταση, όσο και να λέγεται αγωνιστική, ό,τι τίτλο κι αν έχει δεν μπορεί να ισχύσει όταν κάνεις αυτήν την αφαίρεση, όταν αφαιρέσεις, δηλαδή, από την πολιτική σου πρόταση το πεδίο της οικονομίας.

Και να πω ένα παράδειγμα: Να γίνει μια τράπεζα που θα χρηματοδοτήσει τους μικρομεσαίους. Τώρα υπάρχει ένα θέμα, πού θα βρει κεφάλαια η τράπεζα, ποιος θα τη χρηματοδοτήσει αυτήν την τράπεζα. Είναι ένα θέμα. Και δε θα καταργηθούν οι άλλες τράπεζες, θα υπάρχουν οι άλλες τράπεζες. Γιατί απαγορεύει κανείς στις άλλες τράπεζες να κάνουν όμηρους τους μικρομεσαίους; Να δούμε, οι μικρομεσαίοι στην Ελλάδα στο μεγαλύτερο μέρος τους είναι μικροί, περίπου 800.000 μικροί, μικρομάγαζα. Θα χρηματοδοτήσει 800.000 αυτή η τράπεζα; Και τι θα κάνουν δηλαδή, τα ψιλικατζίδικα, τα κουρεία, τα κομμωτήρια, τα καθαριστήρια; Θα τα χρηματοδοτήσουν. Τα πολυκαταστήματα, όλες οι νέες εταιρείες που έρχονται και μάλιστα και με την απελευθέρωση των επαγγελμάτων, θα τα καταργήσουν;

Εγώ να σας πω, ακόμα και μια μικρή επιχείρηση αν έχει - που δε γίνεται σήμερα, αλλά να κάνουμε μια μικρή υποχώρηση και να πούμε ότι έχει - μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους από ένα πολυκατάστημα, η μάζα του κέρδους και του τζίρου είναι τόσο μικρή που το πολυκατάστημα ακόμα κι αν έχει μικρότερο ποσοστό κέρδους έχει συγκεντρώσει τεράστια χρηματικά ποσά. Και επομένως, η μικρή επιχείρηση δεν μπορεί να σταθεί, αργά ή γρήγορα θα καταστραφεί.

Δηλαδή, δεν μπορεί να κάνεις τώρα τέτοιες προτάσεις και να λες να ενισχυθούν οι μικρομεσαίοι. Μα οι μικρομεσαίοι απειλούνται από τα μονοπώλια. Ο,τι και να κάνεις στους μικρομεσαίους, το πολύ - πολύ σε μερικούς να δώσεις παράταση ζωής κάνα δυο χρόνια. Ισα - ίσα θα τους πάρουν ακόμα πιο εύκολα οι μεγάλοι. Θέλω να πω, τέτοιες προτάσεις ακούγονται πάρα πολλές.

Εμείς θα θυμίσουμε το εξής πράγμα και λέμε στο λαό να δώσει βάση σε αυτά που λέμε. Γιατί είπαμε αυτό που γίνεται. Δεν πέσαμε έξω σε τίποτα, σε καμία πρόβλεψη, δεν αντιστρέψαμε την πραγματικότητα.

1999: Με πρόταση του ΚΚΕ γίνεται Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών Κομμάτων στην Αθήνα, με θέμα την καπιταλιστική κρίση. Γιατί το κάναμε αυτό; Ετσι μας ήρθε να βρούμε ένα θέμα της μόδας; 1999. Λέμε, η ελληνική καπιταλιστική οικονομία οδεύει προς την κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων. Λέμε, θα ενταθεί η πολιτική ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης - είναι γραμμένα αυτά - η πολιτική διαχείρισης του συστήματος θα τεντώσει στα άκρα της την προσέλκυση κεφαλαίων και ταυτόχρονα την εξαγωγή κεφαλαίων που θα οδηγήσουν σε μια επόμενη φάση στην ύφεση. Η Ελλάδα βάδιζε προς την κρίση. Δεν μπορούσες να προβλέψεις, αν θα ήταν το 2005, το '06, το '07. Την ώρα που μιλούσαν όλα τα άλλα κόμματα για τη σωτήρια ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, για τη σύγκλιση, για την Ελλάδα στο "σκληρό πυρήνα".

Μετά τις εκλογές του 2009 είπαμε για πόλεμο. Οταν τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης έλεγαν "θα κάνουμε προγραμματική αντιπολίτευση στο ΠΑΣΟΚ και θα παρακολουθήσουμε αν θα εφαρμόσει αυτά που υποσχέθηκε". Βεβαίως το ΠΑΣΟΚ τα εφαρμόζει αυτά που υποσχέθηκε. Ολα τα αντιλαϊκά μέτρα τα εφαρμόζει στον κύβο. Δείτε, δηλαδή, δεν είναι μικρή διαφορά αυτή. Και σήμερα έχουμε 2011 και μπορεί ο κάθε εργαζόμενος να βγάλει συμπεράσματα. Εμείς είπαμε θα σας κάνουμε πόλεμο, όχι θα σας ελέγξουμε αν εφαρμόζετε το πρόγραμμά σας. Και μόνο όταν λες αυτό αφήνεις στο λαό να περιμένει ή να πιέσει για να εφαρμόσει το πρόγραμμά του το ΠΑΣΟΚ και όχι για να μην το εφαρμόσει.

Η κρίση πότε ξεκίνησε; Εχουμε αλλεπάλληλα κύματα κρίσης. Και αν στεκόμαστε σε αυτά δεν είναι για να κάνουμε ιστορία. Αλλά γιατί μπροστά μας, ακόμα και αν η Ελλάδα μπει σε φάση ανάκαμψης θα έχουμε καινούριο κύκλο κρίσης ακόμα χειρότερο. Αρα, σήμερα δεν μπορεί να λες τώρα "αγωνιστική αναδιαπραγμάτευση", "ενίσχυση των μικρομεσαίων". Πρέπει να θωρακίσεις το λαό και μετά τη λεγόμενη ανάκαμψη τι θα γίνει.

Το καλοκαίρι του '97 έχουμε το μεγάλο σεισμό των τίγρεων της Νοτιοανατολικής Ασίας. Το '98 έχουμε τη Ρωσία. Και μιλάμε τώρα για σεισμούς, οι οποίοι χτύπησαν τα χρηματιστήρια όλου του κόσμου, μέχρι και των ΗΠΑ. Και μετά, στη συνέχεια έχουμε την τρίτη στη Λατινική Αμερική. Ηταν φανερό πού θα πήγαιναν τα πράγματα στην Ευρώπη αργά ή γρήγορα.

Ποιο κόμμα μίλησε, λοιπόν, για την επερχόμενη κρίση; Ποιο κόμμα μίλησε για την ετοιμασία του λαού να αντιπαλέψει αυτήν την κατάσταση;

Δεύτερο ζήτημα. Τι θα πει δηλαδή "κρίση"; Εδώ, στην Ελλάδα λένε, λένε, λένε. Ποια είναι η αιτία της κρίσης; Είναι καίριο ζήτημα. Γιατί ανάλογα με την αιτία είναι και η διέξοδος. Και αρχίζουν: Η κακή διαχείριση, φταίνε τα σκάνδαλα, φταίνε οι υπουργοί, φταίνε οι λογιστάδες και λογιστάκοι. Μετά προχωρούν και λίγο παραπέρα: Φταίει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και φταίνε και οι κερδοσκόποι. Τι είναι οι κερδοσκόποι; Αναπόσπαστο στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι οι κερδοσκόποι στο χώρο της χρηματαγοράς. Επιχειρήσεις είναι και αυτές. Και τράπεζες είναι, και βιομήχανοι είναι που μέχρι να ξαναρχίσουν την παραγωγή από την αρχή δίνουν τα λεφτά τους στις τράπεζες για να τα τοποθετήσουν σε μετοχές, σε ομόλογα, τα "τοξικά", τα μη "τοξικά" κ.λπ.

Εδώ λοιπόν μπερδεύουν τον κόσμο όλα τα άλλα κόμματα. Ο καθένας με τον τρόπο του. Η κρίση ακριβώς βρίσκεται στην καπιταλιστική παραγωγή και στο απόλυτο κίνητρό της, το καπιταλιστικό κέρδος. Παράγουν, παράγουν, παράγουν με κίνητρο το κέρδος. Με συνθήκες αναρχίας, με ανταγωνισμό, με υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων... Ε, από ένα σημείο και μετά η αλυσίδα σπάει. Και εκφράζονται, βεβαίως, και στη χρηματαγορά, στη σφαίρα της κυκλοφορίας όλες αυτές οι αντιφάσεις, αγοράζουν μετοχές, αγοράζουν ομόλογα, σπάει κάποια στιγμή ο κρίκος της αλυσίδας και αρχίζει: Απούλητα εμπορεύματα, απαξιώνουν τα μηχανήματα, κλείνουν επιχειρήσεις μεγάλες - μικρές δε συζητάμε, και μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις, πρώτες ύλες μένουν αναξιοποίητες.

Αυτή είναι η κρίση. Πώς θα βγουν από την κρίση; Μα ένα φάρμακο υπάρχει, ανεξάρτητα αν πάρεις το ένα χαπάκι ή άλλο. Μάλλον, ένα φάρμακο στην ασθένεια, οι γιατροί μεταξύ τους μπορεί να έχουν και διαφορετικά χάπια, σου λέει πάρε αυτό, αυτό είναι καλό για τη χοληστερίνη, σου λέει ο άλλος το άλλο. Είναι αυτό που το λέμε εμείς και το ξαναλέμε και μας κατηγορούν όλοι ότι δίνουμε, ας πούμε, λάθος μηνύματα.

Διέξοδος από την κρίση την καπιταλιστική πρώτον, εμείς θα το πούμε επιστημονικά, είναι καταστροφή, απαξίωση, των παραγωγικών δυνάμεων. Η βασική παραγωγική δύναμη που είναι η εργατική δύναμη καταστρέφεται. Πώς καταστρέφεται; Με την ανεργία, με τις εργασιακές σχέσεις, με την εντατικοποίηση, με τη μείωση των μισθών. Και καταστρέφεται και μένουν αυτά που την περίοδο της κρίσης παθαίνει και μετά την ανάκαμψη, είναι προϋπόθεση για την ανάκαμψη η καταστροφή της παραγωγικής δύναμης. Ετεροαπασχόληση, επιστήμονες που έχουν κάνει και διδακτορικά και δουλεύουν σε άσχετες δουλειές, άστεγοι, όπως θέλετε, από την ακραία φτώχεια μέχρι τη σχετική, ας πούμε, επιδείνωση της ζωής των εργαζομένων. Αυτό για εμάς είναι μια καταστροφή.

Και η μεγαλύτερη καταστροφή που παθαίνουν οι εργαζόμενοι είναι ότι καταστρέφονται και αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας. Και αυτές οι αναπτυξιακές δυνατότητες που απαξιώνονται, τις έχουμε γράψει από τη σελίδα 12 και μετά. Εκεί δίνουμε λίστα τι έχουμε σε ορυκτό πλούτο, τι έχουμε σε εγχώριες ενεργειακές πηγές, όλες τις αναπτυξιακές δυνατότητες. Αυτές υπονομεύονται. Είτε δεν αξιοποιούνται καθόλου, είτε αξιοποιούνται όπως ο χρυσός, ας πούμε, πάνω στη Χαλκιδική, από ιδιώτες κ.λπ.

Δε φτάνει αυτό. Θα καταστραφεί και ένα μέρος του κεφαλαίου. Θα υποτιμηθεί, θα απαξιωθεί. Αυτή είναι η χρεοκοπία, η οποία έχει ξεκινήσει. Βεβαίως, δεν έχει ολοκληρωθεί και πρέπει να ολοκληρωθεί. Δε βγαίνει αλλιώς η Ελλάδα από την κρίση. Ολα τα άλλα τώρα, λένε να κάνουμε ανάπτυξη. Τι ανάπτυξη; Δεν πρόκειται κανείς να επενδύσει αν δεν ολοκληρωθεί η ελεγχόμενη, για το λαό είναι ανεξέλεγκτη η χειροτέρευση, για το κεφάλαιο θα είναι ελεγχόμενη, γιατί εκεί πρέπει να επιμεριστεί η ζημιά.

Ηδη λέγεται ότι 30% έχουν χάσει τα ασφαλιστικά ταμεία μόνο απ' τα ομόλογα, δεν λέμε τώρα για τα αποθεματικά τους. Σήμερα το πρωί έδινε ένας επιχειρηματίας που προμηθεύει τα νοσοκομεία κάποια στοιχεία, πήραμε λέει ομόλογα ενός εκατομμυρίου από το υπουργείο, τα ομόλογα τα κρατικά έχουν υποτιμηθεί κατά 27%, αν πάμε - λέει - να προεξοφλήσουμε στις τράπεζες θα πάρουμε μείον 27% και δεν τα προεξοφλούμε.

Ηδη, δηλαδή, αυτή τη στιγμή οι τράπεζες στην Ελλάδα έχουν κρατικά ομόλογα, τα οποία ουσιαστικά έχουν υποτιμηθεί και δεν έχει διευθετηθεί πόση θα είναι η τελική υποτίμηση.

Επομένως, αυτή η διαδικασία θα ολοκληρωθεί, αλλά αυτό δεν είναι η καταστροφή του τόπου. Βεβαίως, η καταστροφή έχει ήδη προηγηθεί της εργατικής δύναμης, όπως την περιγράψαμε βεβαίως, θα ολοκληρωθεί και θα ξεκολλήσει και θα αρχίσουν οι επενδύσεις οι οποίες όμως - να το πούμε - δε θα γυρίσουμε στους ρυθμούς επενδύσεων πριν, γιατί πρέπει να πάρουμε την Ελλάδα ενταγμένη μέσα στην ευρωζώνη, όπου αυτή τη στιγμή οι μισές χώρες της ευρωζώνης είτε έχουν κρίση είτε θα μπουν σε κρίση. Η ανάκαμψη θα είναι αναιμική και θα επέλθει νέος κύκλος κρίσης. Αυτή είναι η διέξοδος απ' την κρίση, αυτή είναι αντικειμενικά, δεν είναι αν μας αρέσει εμάς, δεν την επιθυμούμε, δεν την προσδοκούμε για να δικαιωθεί η πολιτική μας, αντικειμενικά αυτή είναι.

Τα κρύβουν αυτά απ' το λαό όλα τα άλλα κόμματα και κάνουν τώρα φασαρίες για τη διαχείριση. Η δημόσια περιουσία που λένε, μα θα πουληθεί υποτιμημένα και τώρα όλη η φασαρία γίνεται, τώρα θα γίνει η αναδιαπραγμάτευση, έτσι τη λένε την ολοκλήρωση της υποτίμησης του κεφαλαίου, ή σε 3 χρόνια. Εδώ υπάρχουν δύο κατευθύνσεις στην ΕΕ και τσακώνονται μεταξύ τους. Αλλος σου λέει καλύτερα να γίνει τώρα, οι άλλοι σου λένε όχι τώρα γιατί τώρα θα χάσουν πάρα πολλά οι πιστωτές καλύτερα να γίνει σε 3 χρόνια. Και στα 3 χρόνια να πιέσουμε να γίνουν οι χειρότερες λεγόμενες μεταρρυθμίσεις. Σου λέει ο άλλος γιατί να έρθω να επενδύσω τώρα στην Ελλάδα άμα θα γίνει σε τρία χρόνια η υποτίμηση. Αυτά που θα μου κοστίσει τώρα σε τρία χρόνια θα είναι πολύ πιο φτηνά, γιατί να αγοράσω στην Ελλάδα μία ΔΕΚΟ, σε τρία χρόνια θα την αγοράσω στο 50%. Η φασαρία γίνεται εκεί, καλύτερα τώρα ή μετά από 3 χρόνια.

Είναι δυνατόν το ΚΚΕ να μπει σε τέτοια λογική; Δεν μπορούμε, δεν πρέπει να μπούμε σ' αυτήν τη λογική, δεν πρέπει να μπει ο λαός, δηλαδή με το σκοινί που θα σε κρεμάσουν να διαλέγει με τι σκοινί, ή στην ηλεκτρική καρέκλα αν θα σου κάνουν ένεση ή θα σε κρεμάσουν.

Εμείς τι κάνουμε. Σε καμία περίπτωση δεν εγκαταλείπουμε τον αγώνα αλληλεγγύης στα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, αυτό που λέμε κάποια ανακούφιση να έρθει. Αλλά κι αυτός ο αγώνας έχει όρια, όταν λέμε κατάργηση των διοδίων, κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, όταν γίνονται δραστηριότητες για να μην κοπεί το ρεύμα σε μια οικογένεια, όταν φωνάζουμε να καταργηθεί το πεντάευρω στα νοσοκομεία, βλέπετε τώρα, ούτε αυτό τα σώζει, που λένε θυσίες των εργαζόμενων, σώζει; Κλείνουν τα νοσοκομεία.

Αυτά όλα είμαστε υποχρεωμένοι να τα κάνουμε, συγχωνεύσεις σχολείων, για το Αιγινήτειο, για το Αρεταίειο. Η δική μας παρέμβαση ήταν αρχικά στο Αιγινήτειο να πληρωθούν οι ειδικευόμενοι, υποχρέωσή μας ήταν δεν ζητάμε και κάνα χειροκρότημα γι' αυτό. Αλλά δεν μπορέσαμε να κάνουμε τίποτα άλλο, πήγαμε περιοδεία, την άλλη μέρα εκταμίευσαν τα ποσά που τους χρώσταγαν αλλά... ο ίδιος ο υποδιοικητής μου είπε ότι αν αύριο έρθουν δύο περιστατικά με εγκεφαλίτιδα δεν έχω τη σύριγγα να κάνω την παρακέντηση στη σπονδυλική στήλη.

Τα είπαμε κι αυτά στον Λοβέρδο, ναι, ναι, ναι, τώρα τσακώνονται αν θα είναι στη δικαιοδοσία της Υγείας ή της Παιδείας, μα τώρα κοροϊδευόμαστε, αφού κλείνουν τη στρόφιγγα. Και φυσικά λεφτά υπάρχουν, η Ελλάδα έχει αναπτυξιακές δυνατότητες, υπάρχουν λεφτά, τα 600 δισ. που βγήκαν σε μία μόνο τράπεζα και έχουν βγει κι άλλα σε επενδύσεις, αυτό δεν αποδεικνύει ότι έχει δυνατότητες η Ελλάδα;

Επομένως, εμείς αυτή τη στιγμή ως κόμμα είμαστε υποχρεωμένοι, και προσπαθούμε να το κάνουμε και πρέπει να το κάνουμε και καλύτερα, όπου υπάρχει "ωχ" του λαού να βρεθούμε μπροστά με αλληλεγγύη, με συμπαράσταση και με διεκδίκηση από ένα μισό επίδομα, ό,τι μπορεί να γίνει. Αλλά δε φτάνει αυτό, δεν εξαρτάται από το δικό μας χέρι. Σήμερα πια ο λαός πρέπει να αποφασίσει. Εμείς ακριβώς λέμε το εξής: Εχει αυτές τις αναπτυξιακές δυνατότητες η Ελλάδα, σας τις δίνουμε αναλυτικά και τις έχουμε και πιο αναλυτικά, αλλά αυτές όταν ανήκουν στα μονοπώλια, στους επιχειρηματίες, άλλες δε θα αναπτυχθούν καθόλου, γιατί τους συμφέρει να κάνουν επενδύσεις στο εξωτερικό, γιατί συγκεντρώνουν τις επενδύσεις εκεί που υπάρχει μεγάλη κερδοφορία, αυτό είναι το κίνητρο.

Επομένως, εμείς βάζουμε το εξής ζήτημα: Κοινωνικοποίηση. Οχι μιας τράπεζας, όλων των βασικών, των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής. Προτείνουμε να δημιουργηθούν ισχυροί συνεταιρισμοί μικρών και μεσαίων π.χ. αγροτών, που να είναι δίπλα στις μεγάλες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις, γεωργικά μηχανήματα στην Ελλάδα, σύγχρονα, βρωμάει ο τόπος, με συγχωρείτε για την έκφραση, αυτοί οι συνεταιρισμοί θα διαχειριστούν αυτά τα μηχανήματα, να παράγουν αγροτικά προϊόντα. Ναυτιλία, ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, έχουμε πείρα σε τομείς της βιομηχανίας που με καθετοποίηση μπορούν να λύσουν κι άλλα προβλήματα.

Να κι ένα παράδειγμα, στην περιοχή της Λάρυμνας που θα πάω και σήμερα (σ.σ. χτες), το νικέλιο που χρησιμοποιείται στην παρασκευή ανθεκτικών κραμάτων με χάλυβα για την πολεμική βιομηχανία. Ο λευκόλιθος ιδιαίτερα της Μαγνησίας, της Βόρειας Εύβοιας, της Χαλκιδικής, της Λέσβου που αξιοποιείται για την παραγωγή ειδικού τύπου τσιμέντου και πυρίμαχων υλικών. Δηλαδή, αυτό που λέμε κατασκευή σήμερα έργων υποδομής, λαϊκής κατοικίας κ.λπ. όλα τα υλικά τα έχουμε. Ψευδάργυρος, αποτελεί βασικό υλικό κατασκευής μπαταριών. Ο βωξίτης είναι εκμεταλλεύσιμος για την παραγωγή αλουμίνας. Δεν έχει αξιοποιηθεί για ηλεκτροπαραγωγή ούτε το 1/3 από το υδάτινο δυναμικό. Ο καπιταλιστής σου λέει εδώ στο νερό μπορεί να μην έχω μεγάλο ποσοστό κέρδους, θα πάω να επενδύσω σε άλλο τομέα.

Επομένως, εμείς προτείνουμε κοινωνικοποίηση, συνεταιριστικοποίηση εκεί που δεν είναι δυνατόν να γίνει η κοινωνικοποίηση, πανεθνικός σχεδιασμός σε ριζική αντίθεση με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ γιατί αυτά πάνε μαζί, εργατικό έλεγχο. Ο πανεθνικός σχεδιασμός, η κοινωνικοποίηση και ο εργατικός έλεγχος μπορεί να λειτουργήσουν. Και να εξισορροπηθούν οι ανάγκες οι λαϊκές και οι περιφερειακές ανισότητες που βεβαίως υπάρχουν, γιατί είναι ζήτημα πανεθνικού σχεδιασμού και όχι τοπικής περιφερειακής πολιτικής.

Και για μας είναι καθαρό. Ενα μέρος των παροχών πρέπει να είναι ισότιμο, ίσο για όλο το λαό, Παιδεία, Υγεία, δεν μπορεί να υπάρχουν διαφορές σ' αυτό. Και φυσικά δωρεάν. Μα είναι φανερό. Ποια κυβέρνηση θα τα κάνει αυτά; Εμείς μάλιστα δεν περιοριζόμαστε να λέμε κυβέρνηση, ποια εξουσία; Κυβέρνηση θα έχεις αλλά τι θα αντιπροσωπεύει; Γι' αυτό μιλάμε για λαϊκή εξουσία. Θέλει ριζική ανατροπή βεβαίως. Πότε θα γίνει; Αυτό πρέπει ο λαός να ετοιμάζεται κι όταν δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις να γίνει, διαφορετικά δεν μπορεί να ασκήσει πίεση για τίποτα σήμερα.

Αν αποκοπεί απ' αυτήν την εξέλιξη. Κι αν θέλετε επειδή λένε η διαφθορά και έτσι κι αλλιώς όταν έχεις, είναι κοινωνικοποιημένα όλα και έχεις και εργατικό έλεγχο που λειτουργεί από τα κάτω προς το πάνω όχι ανάποδα, θα περιορίζονται τα προβλήματα στις περιπτώσεις των προσώπων. Δεν θα καλλιεργείται ένα τέτοιο έδαφος. Βεβαίως αποδέσμευση, είναι αδύνατον χωρίς αποδέσμευση απ' την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Και κοιτάξτε να δείτε ακόμα και μέσα στο φόντο των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων βλέπουμε ότι η Ελλάδα έχει σημαντική γεωπολιτική θέση, επομένως μπορείς να διαδραματίσεις ένα ρόλο, να αξιοποιήσεις τις αντιθέσεις, έχει και προϊόντα που τα έχουν ανάγκη οι άλλες χώρες που με τις αντιθέσεις μπορεί να μην μπορούν να τα προμηθευτούν, τις εκβιάζουν από εδώ κι από εκεί. Δηλαδή, και ο διεθνής της ρόλος, ο τοπικός, μπορεί επίσης να είναι σημαντικός. Και πάντα παίρνουμε υπόψη ότι προς μια τέτοια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούν και οι άλλοι λαοί, όσο περισσότεροι λαοί κινηθούν προς τα εκεί, τόσο πιο σχετικά εύκολα θα είναι τα πράγματα.

Και, τέλος, να μην ξεχάσω το εξής πράγμα, η διέξοδος απ' την κρίση υπέρ του καπιταλισμού είναι άμεσα και σίγουρα συνδεδεμένη με τον πόλεμο. Πρώτος παγκόσμιος, μεσοπόλεμος, κρίση, δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, όλοι αυτοί οι πόλεμοι που γίνονται αυτήν την περίοδο σχετίζονται με την κρίση, με τον ανταγωνισμό. Δεν μπορεί, δηλαδή, να εκλείψει ο πόλεμος και η κρατική καταστολή και βία. Αυτό που έγινε χτες στον ΟΛΠ δεν είναι τυχαίο, οι ασκήσεις που κάνει ο στρατός στο Κιλκίς δεν είναι τυχαίες. Για να αντιμετωπίσει τον εσωτερικό εχθρό - λαό. Πόλεμος και καταστολή πάνε μαζί. Τώρα ό,τι και να πεις μετά, "φρου φρου κι αρώματα", για τη διέξοδο απ' την κρίση, μπορεί να είναι οι προτάσεις που κάνουν μερικά κόμματα, διαφάνεια, θεσμοί κ.λπ. δεν γίνεται τίποτα.

Και πρέπει να σας πως χωρίς να το αναλύσω τώρα, έχουμε διαφορά και στη μορφή του πολιτικού συστήματος. Εμείς υποστηρίζουμε ότι οι αντιπρόσωποι του λαού, αυτό που λέμε σήμερα βουλευτές, πρέπει να βγαίνουν μέσα απ' τις παραγωγικές μονάδες. Θα μου πεις ναι αλλά αυτοί που δεν είναι μέσα σε παραγωγικές δυνάμεις κρατικές; Θα βγουν απ' τους συνεταιρισμούς, μέσα από τις φοιτητικές ενώσεις, μέσα από τα πανεπιστήμια, γιατί οι φοιτητές δεν είναι μέσα σε παραγωγική μονάδα. Θα είναι ανακλητοί, θα βγαίνουν από μικρό χώρο και θα ανακαλούνται από τα κάτω, δεν θα είναι ούτε αιώνιοι ούτε στα όρια της θητείας τους. Θα ελέγχονται σε πολύ μικρή κλίμακα, από κάτω. Αγγελούδια ποτέ δεν θα είμαστε όλοι, κάπου θα στραβώνει, κάποιοι άνθρωποι θα υστερούν ας πούμε σε ηθική, σε συνείδηση, αυτά τώρα δεν μπορείς να κάνεις κυνήγι μαγισσών πρέπει να έχεις τέτοιους θεσμούς, δηλαδή είναι η διαφορετική αντίληψή μας για τους θεσμούς.

Και φυσικά οι αντιπρόσωποι του λαού, θα δουλεύουν το πρωί στη δουλειά τους, αυτοί που θα είναι υπουργοί είναι διαφορετικά, χρόνος ελεύθερος το απόγευμα να ασκούν τον εργατικό έλεγχο. Εδώ, όλο εκσυγχρονίζουν το σύστημα, αλλά προτείνουμε την κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων και δεν το δέχονται. Θα κάνουν λέει πόθεν έσχες των βουλευτών μα άμα δεν ονομαστικοποιούνται οι μετοχές τι πόθεν έσχες; Και μπορώ να έχω μετοχές και να είναι ανώνυμες».