Τη δική του θέση στο χώρο της κεντρικής σκηνής έχει το περίπτερο του «Ριζοσπάστη», όπου αποτυπώνονται, είτε μέσα από τα πρωτοσέλιδά του είτε από τα ρεπορτάζ και τις φωτογραφίες που τα συνοδεύουν, οι αγώνες του λαού, προβάλλονται τα δικαιώματά του και τελικά η ίδια η ιστορία του λαϊκού κινήματος, η πολιτική και η στρατηγική του ΚΚΕ, του Κόμματος της εργατικής τάξης και του λαού.

Τα ταμπλό του περιπτέρου «μιλάνε» με ντοκουμέντα:

Ο εργατικός επαναστατικός Τύπος, ο «Ριζοσπάστης», καταδεικνύει τον ένοχο, αποκαλύπτει τα τερτίπια των αστικών κομμάτων και κονδυλοφόρων, αναδεικνύει τη διέξοδο που προτείνει στο λαό το ΚΚΕ.

Αντίθετα, ο αστικός Τύπος προσπαθεί να συγκαλύψει ότι αιτία της κρίσης είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός, να αποπροσανατολίσει, να πείσει ότι ο καπιταλισμός είναι μονόδρομος. Από τα κείμενά του, τους τίτλους, τις φωτογραφίες που χρησιμοποιεί αποδεικνύεται ότι επιχειρεί να προβοκάρει και να συκοφαντήσει το ταξικό κίνημα, να ενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό ενάντια σε κάθε αγωνιστικό σκίρτημα και επιτίθεται σφοδρά στους εργαζόμενους που αγωνίζονται. Ετσι, το πανό στην Ακρόπολη «δακτυλογραφείται» από τον αστικό Τύπο ως «Αλγεινή εντύπωση». Οι αγώνες των ναυτεργατών «πληκτρολογούνται» ως «Πλήγμα στον τουρισμό». Οι μεγαλειώδεις πορείες στους δρόμους της Αθήνας αναγράφονται με ξύλινα γράμματα ως «Εμφραγμα στην καρδιά της Αθήνας».

Με το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, «Ο "Ρ" αποκαλύπτει ότι το χρέος είναι πρόσχημα για ένταση της αντιλαϊκής επίθεσης».

Αντίθετα «ο αστικός Τύπος ανάγει το χρέος σε νούμερο ένα πρόβλημα του λαού».

Πρωτοσέλιδα ο «Ρ» σημειώνει: «Δεν αναγνωρίζουμε ούτε ένα ευρώ από το χρέος», «Κλιμάκωση αντιλαϊκού πολέμου με πρόσχημα τα ελλείμματα και τα χρέη».

Στον αντίποδα, «Τα ΝΕΑ»: «Πακέτο σωτηρίας με οδυνηρά μέτρα». Και η «Καθημερινή»: «Το έλλειμμα οδηγεί σε πρόσθετα μέτρα».

Αναδεικνύεται έτσι ότι ο «Ρ» αποτελεί τον καθημερινό σύντροφο του λαϊκού αγωνιστή, για τη συσπείρωση δυνάμεων στο αντιμονοπωλιακό αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο, στην πάλη για τη σοσιαλιστική κομμουνιστική προοπτική.