Δε λέγω πόσους άλλους άκουσα κι ούτε για πόσους διάβασα. Μια ολάκερη ζωή δεν έπαψα να διαβάζω, για τις σκηνοθεσίες των εκλογών. Διάβασα, κι από τους δέκτες της TV είδα κι άκουσα και τον Ανδρέα Παπανδρέου (με το ζιβάγκο του) για το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο». Τα κατηγορούσε για να ξεγελάσει το λαό, κι όμως και στα δυο γονυκλινής προσκύνησε...

...Αυτά όλα, και όχι μόνο, σκεφτόμουν καθώς άκουγα τον Αβραμόπουλο και όσους, από τα «παράθυρα» -από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ- μιλούσαν. Καταλαβαίνετε τις σκέψεις μου για τον Αβραμόπουλο και τους άλλους «σχολιαστές» με τα όποια ερωτήματά της. Με το αν γίνει και πότε θα γίνει το κόμμα του, κι αν γίνει, ποιο το όφελος για το λαό; αναρωτιόμουν... Κανένα απολύτως! Απαντούσα με σιγουριά...

- Ελάτε όποτε θέλετε κύριε Κεπέση να τα συζητήσουμε...

Και πήγα περισσότερες από δυο φορές. Κι ύστερα από συζητήσεις καταλήξαμε:

• Την οδό Δροσοπούλου να την ονομάσουν Εθνικής Αντίστασης.
• Στην πλατεία Κολιάτσου να γίνει μνημείο της Εθνικής Αντίστασης.
• Σε θέση ανάλογη με εκείνη που είναι το «μπούστο» του Ζέρβα να μπουν οι προτομές του Στέφανου Σαράφη και του Αρη Βελουχιώτη.

Υπάρχει κάτι ακόμη σε βάρος του (δε λέγω τίποτε απ' όσα γίνονται ή όχι στο Δήμο). Κάτι σχετικό με την Εθνική Αντίσταση εννοώ.

Σε επέτειο της απελευθέρωσης της Αθήνας (12/10/44) από το χιτλερικό ζυγό, που άκουσα να μιλά ο Αβραμόπουλος, δεν άκουσα ούτε μια φορά να λέγει για το ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ, που χάρη στους αγώνες τους, με ψυχή το ΚΚΕ, η ΑΘΗΝΑ χαρακτηρίστηκε ΑΔΟΥΛΩΤΗ. Η μόνη πρωτεύουσα από τις κατεχόμενες χώρες που πήρε την τιμητική αυτή διάκριση. Βγάλτε εσείς τα συμπεράσματά σας και χαρακτηρίστε τον άνδρα.