Τις ευθύνες της πολιτείας που δεν έχει φροντίσει να δημιουργήσει ένα δίχτυ προστασίας για τα παιδιά με νεοπλασίες και τις οικογένειές τους, με αποτέλεσμα να οδηγούνται στην απόγνωση - όπως στην περίπτωση του μικρού Παναγιώτη Βασιλέλλη, η ιστορία του οποίου έκανε το γύρο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης - επισήμαναν σε χθεσινή συνέντευξη Τύπου, στην ουσία ανθρώπινη κραυγή αγωνίας, τα μέλη της «Φλόγας», του Συλλόγου Γονιών Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια.

«Σεβαστείτε την αξιοπρέπεια όλων των παιδιών που παλεύουνε να γίνουν καλά», ήταν η έκκληση των γονιών που δίνουν μαζί με τα παιδιά τους καθημερινά τη μάχη με τον καρκίνο προς τη μερίδα εκείνη των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και των δημοσιογράφων που μετέτρεψαν την ιστορία του μικρού Παναγιώτη σε τηλεοπτικό σόου. Των γονιών που τις μέρες αυτές κλήθηκαν να απαντήσουν στα αμείλικτα ερωτήματα των ίδιων τους των παιδιών: «Μαμά, θα πεθάνω κι εγώ σαν τον Παναγιώτη, που έδειχνε χθες η τηλεόραση;», «Μπαμπά, θα προλάβουμε εμείς να πάμε στην Αμερική για να γίνω καλά;», «Μαμά, έχουμε εμείς λεφτά;», «Φτάνουν τα δικά μας τα λεφτά για να δώσουμε στο νοσοκομείο στην Αμερική;».

«Εμείς έχουμε το νοσοκομείο για δεύτερο σπίτι μας! Εκεί δεν πάμε γιατί μας αρέσει, αλλά γιατί μας διάλεξε η μοίρα! Η "Φλόγα" είναι σε διαρκή επικοινωνία με το Memorial για παιδιά που βρίσκονται στην ίδια μοίρα με τον Παναγιώτη», είπαν οι γονείς, για να τονίσουν ότι κάποια παιδιά θα χάνονταν μες τις μυλόπετρες του ανάλγητου και χωρίς θεσμούς κράτους, αν δεν παρενέβαινε ο σύλλογος, αν δεν απειλούσε με μηνύσεις, αν δεν αναποδογύριζε γραφεία καρεκλοκένταυρων.

«Οι αποσπασματικές δημοσιεύσεις, τόνισαν, βοηθάνε προς στιγμήν, αλλά μακροπρόθεσμα δεν κάνουνε καλό - όπως γίνονται! Γιατί δε στοχεύουν στην καρδιά του προβλήματος. Και η καρδιά του πραγματικού τέρατος είναι η έλλειψη θεσμών! Γι' αυτό προσπαθούν να εκμεταλλεύονται τον καθένα μας χωριστά, γι' αυτό και ενωθήκαμε. Γι' αυτό και πεθαίνουν παιδιά από αφροντισιά και εγκληματική αδιαφορία!».

Οι εκπρόσωποι της «Φλόγας» αναφέρθηκαν στην απουσία εξοπλισμού και ειδικευμένου ιατρονοσηλευτικού προσωπικού για την αντιμετώπιση των παιδιών με καρκίνο και των οικογενειών τους που υπάρχει στα κέντρα της χώρας (τέσσερα στην Αθήνα, δυο στη Θεσσαλονίκη, ένα στο Ηράκλειο Κρήτης). Επίσης, στη δαιδαλώδη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσει η οικογένεια ενός παιδιού που χρειάζεται να πάει στο εξωτερικό για θεραπεία.