Ολοκληρώνονται σήμερα στις Βρυξέλλες οι εργασίες της Συνόδου των Υπουργών Αμυνας του NATO, με θέμα την πορεία υλοποίησης των αποφάσεων που πάρθηκαν τον περασμένο Μάη στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο. Από ελληνικής πλευράς, στη Σύνοδο των υπουργών Αμυνας συμμετέχει ο Π. Παναγιωτόπουλος, ο οποίος χτες συναντήθηκε και με τον Τούρκο ομόλογό του.

Στο πλαίσιο της Συνόδου θα συζητιόταν επίσης η ενίσχυση της συνεργασίας ΝΑΤΟ - Ουκρανίας, ενώ αναμενόταν να γίνει και ενημέρωση από το νέο Διοικητή της ISAF (International Security Assistance Force) για τη κατάσταση στο Αφγανιστάν. Αντικείμενο της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Σικάγο, ήταν «η ασφάλεια και η σταθερότητα στην ευρωατλαντική περιοχή». Και μόνο αυτή η αναφορά, δεδομένου ότι το ΝΑΤΟ έχει απλώσει τα πλοκάμια του μέχρι το Αφγανιστάν και τη Σομαλία, την Αυστραλία και τη Ν. Ζηλανδία, δείχνει ότι η ιμπεριαλιστική συμμαχία έχει αναγορεύσει ζωτικό της χώρο ολόκληρο τον πλανήτη.

Η Σύνοδος ασχολήθηκε με την παραπέρα επεξεργασία των αποφάσεων που πάρθηκαν στην προηγούμενη Σύνοδο Κορυφής της Λισαβόνας, το Νοέμβρη του 2010. Στη Λισαβόνα, μέσω της διακήρυξης του «νέου στρατηγικού του δόγματος», τέθηκαν τα πλαίσια σε επίπεδο δόγματος και σε επίπεδο δομών του, για τον παγκόσμιο ρόλο του ΝΑΤΟ, μέσα από μια αμφίδρομη διαδικασία, πολιτικοποίησης του ΝΑΤΟ και στρατιωτικοποίησης των διεθνών σχέσεων.

Το ΝΑΤΟικό δόγμα περί «ασύμμετρων» κινδύνων, που επικαιροποιήθηκε στη Λισαβόνα, περιλαμβάνει μη στρατιωτικές - μη πολεμικές «απειλές», που μπορούν να αξιοποιηθούν σαν πρόσχημα για επέμβαση και στο εσωτερικό χωρών, όπως η «τρομοκρατία», η εσωτερική ασφάλεια και σταθερότητα, η ενεργειακή ασφάλεια, ο κυβερνοπόλεμος, η μετανάστευση, η κλιματική αλλαγή κ.λπ.

Οι στοχεύσεις αυτές συμπυκνώνονται στη στρατηγική της αποκαλούμενης «έξυπνης άμυνας» (smart defence). Στη βάση της στρατηγικής της «έξυπνης άμυνας», η δομή του ΝΑΤΟ γίνεται πιο «σφιχτή» και διαμορφώνονται οι μηχανισμοί που θα εξασφαλίζουν ενοποίηση όχι μόνο του ΝΑΤΟικού χώρου, αλλά και των δυνάμεων των χωρών - μελών, ακόμα και με κοινές υποδομές. Για το σκοπό αυτό, ο Α. Ράσμουσεν έχει ζητήσει από «τα έθνη να επικεντρώσουν τους πόρους στη συνεργασία για πολυεθνικά έργα».

Τελικός στόχος είναι η «συμμαχία να γίνει πιο ευέλικτη, πιο αποτελεσματική και αποδοτική», δηλαδή πιο ευκίνητη και φονική στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις της.