Συμφωνώ στη βασική διαπίστωση στις θέσεις ότι «το ΚΚΕ παραμένει πίσω από τις αυξανόμενες ανάγκες και σύνθετες απαιτήσεις που προκύπτουν από το συσχετισμό δυνάμεων, τις απαιτήσεις και τους κινδύνους - δυνατότητες που περικλείει η φάση της κρίσης». Κομβικό σημείο της αυτοκριτικής της ΚΕ είναι η θέση ότι: «η επιβεβαίωση της ορθότητας της στρατηγικής του ΚΚΕ διαμόρφωσε ένα πνεύμα εφησυχασμού από τα πάνω προς τα κάτω...». Το Κόμμα περίμενε να εισπράξει στις εκλογές τον Μάη του 2012 τη δυσαρέσκεια του λαού λογαριάζοντας χωρίς τον ξενοδόχο. Πριν κυριαρχούσε η συνθηματολογία, το «σνομπάρισμα» των όποιων λαϊκών ξεσπασμάτων δημιούργησε η πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα κρίση. Βεβαίως, έχει σημασία το ποιες δυνάμεις είναι επικεφαλείς και επηρεάζουν την κίνηση των μαζών (Θ.25), όμως οι μάζες δε θα περιμένουν ποτέ εμείς θα είμαστε έτοιμοι και ικανοί να καθοδηγήσουμε την εργατική τάξη σε σύγκρουση με τα μονοπώλια για τη λαϊκή εξουσία. Στο «κίνημα των αγανακτισμένων» και των «πλατειών» έπρεπε έγκαιρα, με σχέδιο και προσοχή να παρέμβουμε ώστε να εμποδίσουμε το κτύπημα του ταξικού κινήματος και του ΚΚΕ. Η οργανωμένη υποχώρηση στο Σύνταγμα μέτρησε στο λαό ως υποχώρηση, ως επίδειξη δύναμης και όχι ως αποτελεσματική αντεπίθεση. Θυμίζω εδώ το θετικό αντίκτυπο που είχε η δράση του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη στον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία όπου οδηγηθήκαν οι Νατοϊκές δυνάμεις στη λαχαναγορά. Χρειάζονται και σήμερα δράσεις όπως η ανάρτηση πάνω στην Ακρόπολη για να αναθαρρήσει ο λαός, με διεθνή απήχηση. Βεβαίως, το κύριο βάρος να πέσει στην οικοδόμηση, στους χώρους δουλειάς, στη νεολαία, όμως χρειάζονται και τέτοιες ενέργειες για να έχεις αποτελέσματα που θα προωθήσουν τη στρατηγική σου. Φαίνεται ότι πρέπει να μελετάμε πληρέστερα τη δράση του «πολυπλόκαμου αντιπάλου» αλλά και την ηρωική πείρα του ΚΚΕ που λαός μας θέλει να τα καταφέρνει στα δύσκολα. Φαίνεται ότι χρειάζεται να μελετήσουμε καλύτερα τα χαρακτηριστικά της συνείδησης της εργατικής τάξης και της νεολαίας σήμερα, των λαϊκών στρωμάτων, όπως διαμορφώθηκαν τα τελευταία 30-40 χρόνια. Η λαϊκή πείρα και η ουσιαστική επαφή των στελεχών με τις ΚΟΒ και το λαό έχει να μας διδάξει πολλά. Σας μεταφέρω τι μου είπε ένας φίλος του κόμματος μετά το αρνητικό αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών. [Ηλία, το τσινιάρικο άλογο πρώτα το ημερεύεις και μετά το καβαλάς». Πρόλαβα να του πω «Εμείς δεν θέλουμε να καβαλήσουμε...». Φεύγοντας βιαστικά μου είπε «Σκέψου το!». Μήπως αγριεύουμε τον κόσμο;

Σχετικά με την εκτίμηση της απόδοσης της ΚΕ έχω να παρατηρήσω τα εξής:

1) Στη θέση 53 διατυπώνεται ότι η ΚΕ πέτυχε να μη κάνει το θεμελιακό λάθος ανοχής ή συμμετοχής σε κυβέρνηση συνεργασίας. Ομως αυτό είναι λυμένο από το Συνέδριο και από τις εκτιμήσεις που έχει κάνει το κόμμα. Υπήρξε άλλη σκέψη; Επειδή η πίεση για την «ενότητα της αριστεράς», ασκείτο και πριν το ξέσπασμα της κρίσης, νομίζω ότι έπρεπε να τα είχαμε προλάβει να μη χαρίσουμε την «αριστερά» στον ΣΥΡΙΖΑ. Νομίζω ότι πρέπει να ληφθούν σοβαρές πρωτοβουλίες σ' αυτή την κατεύθυνση σύντομα, δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ όλο και πιο καθαρά αποκαλύπτεται ότι είναι κόμμα αστικής διαχείρισης, και καλώς ξεσκεπάζεται!

2) Οσον αφορά τις κοινοβουλευτικές αυταπάτες, έχουμε κι εμείς ευθύνες. Οι οργανώσεις βγαίνουν με σπουδή στο λαό κυρίως στις εκλογές και μάλιστα ισοπεδωτικά ώστε δύσκολα ξεχωρίζεις αν έχουμε τοπικές - εθνικές - ευρωεκλογές. Πώς θα πετύχουμε συσπειρώσεις, να προωθηθεί η λαϊκή συμμαχία, με συνθήματα και γενικολογίες; Ειδικά στις τοπικές εκλογές η ένδεια συγκεκριμένων επεξεργασιών για τοπικά - λαϊκά ζητήματα και η προχειρότητα της τελευταίας στιγμής, λειτουργεί αρνητικά ακόμα και σε οπαδούς. Σημαντικές επεξεργασίες και προτάσεις του κόμματος για τις λαϊκές ανάγκες δε γίνονται υπόθεση των ΚΟΒ, των φιλών και οπαδών των σωματείων, των λαϊκών επιτροπών, με δική μας ευθύνη, των καθοδηγητικών οργάνων. Χρειάζεται να ενισχυθεί η ουσιαστική πρακτική βοήθεια στις ΚΟΒ. Οι προτάσεις μας για τους μετανάστες, το περιβάλλον, τους ανέργους ,τα χρέη, τα φάρμακα, τους φόρους, τα νέα ζευγάρια, το ρόλο των ΜΚΟ κ.λπ. δε γίνεται υπόθεση των ΚΟΒ. Χρειάζεται προσανατολισμός στις ΚΟΒ ώστε να ανταποκρίνονται με επάρκεια στο χώρο ευθύνης τους. Εδώ μετράει ο ρόλος των στελεχών και των οργάνων.

3) Σοβαρή είναι η αδυναμία μας να αξιοποιήσουμε και να διατάξουμε αποτελεσματικά τις δυνάμεις και τα στελέχη μας με βάση τις ικανότητες, την πείρα, τη γνώση του χώρου, τη συνέπεια. Το βάρος πρέπει να δοθεί στα εργατικά στελέχη με αναδιάταξη των κοινοβουλευτικών. Ισοβιότητα και νεποτισμός δημιουργούν αρνητικούς συνειρμούς παρά τις καλές προθέσεις. Να αξιοποιηθούν εκεί που χρειάζονται, δεν κάνουμε όλοι για όλα. Στο καταστατικό προτείνεται να μπορεί να εκλεγεί μέλος της ΚΕ με 7 χρόνια κομματική ηλικία και στις τομεακές - περιφερειακές με 2 και 5 αντίστοιχα. Χρειάζονται τουλάχιστον 12,5 και 7 αντίστοιχα.

4) Μια ακόμα επισήμανση: Δε χρειάζεται να αναλωθούμε στα όργανα, στις ΚΟΒ, στον Τύπο γιατί «λαϊκή συμμαχία» και όχι «μέτωπο» κ.λπ. Ας μη βυζαντινολογούμε, δημιουργούμε συγχύσεις, εξάλλου αυτούς τους όρους τους έχουμε χρησιμοποιήσει και παλιότερα. Το κύριο είναι η άρνηση των σταδίων και η ενδυνάμωση του Κόμματος και της ΚΝΕ, η ενίσχυση των ΚΟΒ στη πράξη, να ισχύσουν τα κριτήρια για στελέχη ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ. Να φέρουμε σε αντιστοίχιση τις αντικειμενικές με τις υποκειμενικές συνθήκες που υστερούμε, να λάβουμε υπόψη την ιστορία μας, τα συμπεράσματα από τις παρεκκλίσεις και τις ανατροπές, το τι περιμένει ο λαός απ' το κόμμα μας. Με πίστη στον αναντικατάστατο ρόλο του ΚΚΕ να προχωρήσουμε όλοι μαζί πιο αποφασιστικά. Οι αντίπαλοι ας κάνουν τη δουλεία τους κι εμείς τη δική μας!

Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος. Ας τον δώσουμε απλά να γίνει υπόθεση του λαού, ας πούμε όλη την αλήθεια για το σοσιαλισμό του 20ού αιώνα. Θα μπει σύντομα στην ημερήσια διάταξη του κινήματος. Καλά κάνουμε και προετοιμαζόμαστε.

Καλή Επιτυχία στο 19ο Συνέδριο.