«Η κρίση στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη παραμένει δύσκολα διαχειρίσιμη (...) Αναπτύσσονται φυγόκεντρες τάσεις (...) Το βάθος της οικονομικής κρίσης έχει αντανάκλαση στο πολιτικό σύστημα (...) Η ΕΕ θολώνει και απαξιώνεται στα μάτια των λαϊκών στρωμάτων, χωρίς αυτό να σημαίνει και αμφισβήτηση της εξουσίας των μονοπωλίων. Παραδοσιακά αστικά κόμματα εξαφανίζονται ή επαναπροσδιορίζουν τις συμμαχίες τους για να παραμείνουν στο παιχνίδι της διακυβέρνησης. Η αστική τάξη ξέρει καλά πως ακόμα κι αν έρθει ανάπτυξη, θα είναι πρόσκαιρη και αναιμική (...) Η καπιταλιστική ανάκαμψη δεν πρόκειται να αντιστρέψει την πορεία φτωχοποίησης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού.

(...) Στην Ελλάδα, ήδη έχει δρομολογηθεί η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, εντείνονται οι διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη (...) Οι ανακατατάξεις στα υπάρχοντα κόμματα και η δημιουργία νέων με τα ίδια παλιά υλικά αυτό επιβεβαιώνουν. Το δίπολο που διαμορφώνουν έχει για πυρήνα τη ΝΔ από τη μια και το ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Οι μεταξύ τους αντιθέσεις αφορούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και όχι του λαού. Ολοι εκτός από το ΚΚΕ, λένε στο λαό ότι λύση στα προβλήματά του θα δώσει η ανάπτυξη, που θα είναι καπιταλιστική. Λένε ακόμα πως η διέξοδος για το λαό θα προέλθει από μια κυβέρνηση, με τα μονοπώλια ακλόνητα στην οικονομία. Ο βασικός άξονας στον οποίο οικοδομείται ο μεταξύ τους ανταγωνισμός είναι το μείγμα διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης, με διακηρυγμένο στόχο - όλων πλην ΚΚΕ - να επαναφέρουν το κεφάλαιο σε τροχιά ανάκαμψης το ταχύτερο δυνατό. Εκεί ταυτίζονται στρατηγικά οι δύο πόλοι. Διαφωνούν στο πώς θα γίνει, αντανακλώντας ο καθένας συμφέροντα και επιδιώξεις μερίδων της αστικής τάξης που ανταγωνίζονται μεταξύ τους.

(...) Ενα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα σε αντιμονοπωλιακή αντικαπιταλιστική κατεύθυνση (...) μπορεί να τα οξύνει, για να ανοίξει ρήγματα στην πολιτική εξουσία των αστών (...) Χρειάζεται οργάνωση στους τόπους δουλειάς, ταξική ενότητα της εργατικής τάξης, ανασυγκρότηση του κινήματος, προϋπόθεση για να στεριώσει και να δυναμώσει η λαϊκή συμμαχία, με στρατηγική ενάντια στην εργοδοσία, το κράτος της και την ΕΕ. Ο λαός έχει συμφέρον να φτάσει την πάλη του μέχρι το τέλος: Στην ανατροπή της αστικής εξουσίας, που θα γκρεμίσει το σάπιο και θα φέρει στο προσκήνιο το πραγματικά καινούριο, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, το Σοσιαλισμό» (από το κύριο άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).