Τελικά οι «εκσυγχρονιστές» του ΠΑΣΟΚ και των λοιπών «δημοκρατικών δυνάμεων», που το στηρίζουν μετά θρησκευτικού φανατισμού, είναι αποφασισμένοι να μην αφήσουν τίποτα όρθιο στο διάβα τους. Με συστηματικές προσπάθειες και αξιοζήλευτο στρατηγικό σχεδιασμό, αποδομούν και τα ελάχιστα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος που είχαν θεσμοθετήσει, κάτω από την πίεση του κινήματος, οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις. Υπό τις ευλογίες (και την καθοδήγηση) της ΕΕ και του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων και με τον προπαγανδιστικό μηχανισμό που τους παρέχουν τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ (είτε βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, είτε αποσιωπώντας σοβαρές περιπτώσεις) έχουν επιδοθεί σε έναν καταιγισμό καταστροφικών μέτρων σε βάρος του περιβάλλοντος θυμίζοντας επικυρίαρχους σε ξένη χώρα. Κι όλα αυτά με το επιχείρημα της ανάπτυξης (τρομάρα τους).

Ο βίος και η πολιτεία τους είναι γνωστή χρόνια τώρα. Μόνο που στην παρούσα φάση έχουν «ξεσαλώσει» στην κυριολεξία. Τα μεγάλα περιβαλλοντοκτόνα και δραχμοφόρα έργα είναι βέβαιο ότι σύντομα θα αναγράφονται σε πανεπιστημιακά εγχειρίδια ως οι κλασικές περιπτώσεις καταστροφής του περιβάλλοντος με πρόσχημα την ανάπτυξη, που στην ουσία μεταφραζόταν με τις γεμάτες τσέπες πολυεθνικών κολοσσών και ημετέρων «πράσινων» εργολάβων. Το αεροδρόμιο στα Σπάτα (που θα μπορούσε να είχε γίνει στην Τανάγρα με το 1/3 του κόστους), το μετρό στην Αθήνα που εξυπηρετεί ελάχιστα χιλιόμετρα (ενώ θα μπορούσε να κατασκευαστεί τραμ που θα κάλυπτε όλη την πρωτεύουσα), τα τεράστια ποσά για δρόμους που απαξιώνονται από το πρώτο χρόνο που παραδίνονται (σε συνδυασμό με την υποβάθμιση του σιδηρόδρομου και γενικά των μέσων μαζικής μεταφοράς) και τα Ολυμπιακά έργα (στο πλαίσιο ενός τριτοκοσμικού μεγαλοϊδεατισμού) είναι λίγες περιπτώσεις επεξηγηματικές της παραπάνω θέσης. Φυσικά, το αποκορύφωμα όλων ήταν η τροποποίηση του Συντάγματος και η εν δυνάμει απειλή του δασικού μας πλούτου, για την οποία είχαμε την ευκαιρία να αναφερθούμε σε προηγούμενα σημειώματά μας.

Παρά το γεγονός ότι η πρωτεύουσα φιλοξενεί το μισό σχεδόν του πληθυσμού της χώρας και εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες και παρά τις προεκλογικές φαμφάρες του ΠΑΣΟΚ για αποκέντρωση, περιφερειακή ανάπτυξη, καλύτερη ποιότητα ζωής και προσφάτως τη βιώσιμη ανάπτυξη, όχι απλά δεν κάνουν το παραμικρό προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά, αντίθετα, επιβαρύνουν το περιβάλλον της Αθήνας, πότε στο όνομα της σύγκλισης, πότε με τα κροκοδείλια δάκρυα της απασχόλησης και συχνότερα χωρίς καμιά αιτιολόγηση.

Μέσα στη δίνη του Ασφαλιστικού οι αστέρες (διάττοντες και με ημερομηνία λήξεως) του ΥΠΕΧΩΔΕ στη ζούλα και υπό τον τίτλο «Περιβαλλοντική αναβάθμιση και εκσυγχρονισμός παραγωγικών δραστηριοτήτων στο Νομό Αττικής» ουσιαστικά ακυρώνουν το ΠΔ 84/84, που θεωρητικά τουλάχιστον έθετε ένα πλαίσιο με στόχευση την ανακούφιση του Λεκανοπεδίου. Το αν στην πράξη δεν εφαρμόστηκε (ούτε το πρώτο ήταν, ούτε το τελευταίο) είναι μια άλλη υπόθεση. Να σημειώσουμε επίσης ότι από το 1979 απαγορεύονταν οι χωροθετήσεις βιομηχανικών δραστηριοτήτων στην εκτός σχεδίου γεωργική περιοχή και οι επεκτάσεις των ήδη υφιστάμενων βιομηχανικών μονάδων. Μια κατάσταση διόλου αρεστή στην ολιγαρχία, η οποία ουκ ολίγες φορές με παρεμβάσεις της ζητούσε επίμονα την τροποποίηση των υπαρχόντων νόμων και ΠΔ, που ήταν «φρένο» για την ανάπτυξη της χώρας!

Ηταν γνωστό ότι από καιρό ετοιμάζονταν για την κατάργηση του ΠΔ 84/84. Οταν τα επικοινωνιακά τους επιτελεία έκριναν το χρόνο μηδέν έδωσαν το «πράσινο φως» για το νομοσχέδιο της ντροπής, που εισήγαγαν χωρίς τον παραμικρό διάλογο (άλλη μια ξεχασμένη έννοια) με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τους αρμόδιους φορείς και τα κόμματα, για να ξεμπερδεύουν με άλλη μια εκκρεμότητα, βέβαιοι ότι οι μέρες τους πλέον στην εξουσία είναι μετρημένες. Ερχονται λοιπόν με κανονιστικές διατάξεις να νομιμοποιήσουν (και να επιβραβεύσουν) την υπάρχουσα αυθαιρεσία παρέχοντας τη δυνατότητα της ίδρυσης νέων βιομηχανικών μονάδων και αποθηκών σε όλες τις περιοχές γεωργικής γης, χρησιμοποιώντας την παλιά γνωστή συνταγή «όταν αυτές εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον». Επίσης, νομιμοποιούν (υπό όρους) τον εκσυγχρονισμό (sic) βιομηχανιών χαμηλής όχλησης που είναι εγκαταστημένες σε περιοχές γενικής κατοικίας! Το ίδιο συμβαίνει και για επαγγελματικά εργαστήρια και αποθήκες που ιδρύθηκαν παράνομα στο διάστημα που μεσολάβησε από το ΠΔ 84/84 μέχρι σήμερα. Κι ακόμα επιτρέπουν τη μετεγκατάσταση μονάδων σε περιοχές διαφόρων χρήσεων γης, σε κτίρια που υπάρχουν άδειες οικοδομής για βιομηχανική χρήση.

Ισως ο συντάκτης του σχεδίου νόμου να πιστεύει ότι θα ρίξει στάχτη στα μάτια των πολιτών γράφοντας μερικά «θα» στο χαρτί. Ετσι στις προϋποθέσεις εμφανίζονται εκ νέου οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων, κάνοντας τον κάθε πικραμένο να γελάσει, αφού πρόκειται περί παρωδίας, μια και είναι γνωστός ο τρόπος που συντάσσονται και εγκρίνονται. Ακόμα υπάρχει διάταξη για τη μεταφορά εντός πενταετίας των οχλουσών βιομηχανιών σε οργανωμένες βιομηχανικές περιοχές. Ομως, το πού βρίσκονται αυτές ουδείς γνωρίζει. Οσο για τους αναγκαίους μηχανισμούς ελέγχου παραμένουν ακόμα στις σκέψεις της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΧΩΔΕ, όπως και η υποχρέωσή της για την ίδρυση του Ενιαίου Φορέα Περιβάλλοντος. Εκτός αν έκλεισε την εκκρεμότητα με το Εθνικό Κέντρο Περιβάλλοντος και Αειφόρου Ανάπτυξης, που στελεχώθηκε από τους κεντροαριστερούς συμμάχους του ΠΑΣΟΚ. Αλλά αυτό είναι μια άλλη (αμαρτωλή) ιστορία για την οποία θα επανέλθουμε.