Η υπόθεση της δολοφονίας του Αμερικάνου Τζορτζ Πολκ, ένα ιδιαίτερα ειδεχθές έγκλημα στις 16 Μάη 1948, που συγκλόνισε τότε όχι μόνο την ελληνική, αλλά και τη διεθνή κοινή γνώμη, έρχεται και πάλι στο προσκήνιο, μετά την αίτηση αναψηλάφησης της δίκης που κατέθεσε στο Ποινικό Τμήμα του Αρείου Πάγου η χήρα του δημοσιογράφου Γρηγορίου Στακτόπουλου.

Κατά τη χτεσινή συζήτηση στον Αρειο Πάγο ο εισαγγελέας της έδρας Αν. Καπόλας πρότεινε την απόρριψη της αίτησης, ενώ οι συνήγοροι της χήρας του Γρ. Στακτόπουλου (Στ. Παπαθεμελής, Πολ. Τσιρίδης και Ηλ. Αναγνωστόπουλος) ισχυρίζονται ότι πρόσθετα στοιχεία επιβάλλουν την αναψηλάφηση.

Πάντως, αν και πέρασαν 53 χρόνια από τη δολοφονία του Τζ. Πολκ επιβάλλεται να αποκαλυφθούν οι ένοχοι του στυγερού αυτού εγκλήματος και να λάμψει η αλήθεια. Για τη δολοφονία είχε καταδικαστεί τότε αδίκως σε ισόβια κάθειρξη ο δημοσιογράφος Γρ. Στακτόπουλος, ενώ σύμφωνα με το κατηγορητήριο αυτουργοί της δολοφονίας ήταν επίσης τα τότε στελέχη του ΚΚΕ Αδάμ Μουζενίδης και Βαγγέλης Βασβανάς.

Γι' αυτό το έγκλημα το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή είχε καταγγείλει ως υπεύθυνους τους Αμερικανούς, τη CIA, την κυβέρνηση Τσαλδάρη και το παρακράτος της. Ωστόσο, την ευθύνη την απέδωσαν στα στελέχη του ΚΚΕ Μουζενίδη και Βασβανά και καταδίκασαν ένα άσχετο, τον δημοσιογράφο Γρ. Στακτόπουλο, αφού πρώτα «ομολόγησε», ύστερα από βασανιστήρια. Να σημειωθεί ότι ο Α. Μουζενίδης είχε σκοτωθεί στο όρος Πάϊκον 15 ημέρες πριν από το έγκλημα, ενώ ο Β. Βασβανάς βρισκόταν εκτός Θεσσαλονίκης, όταν έγινε η δολοφονία του Τζορτζ Πολκ.

Το 1996 στις ΗΠΑ ήρθαν στο φως της δημοσιότητας νέα στοιχεία (το βιβλίο του Ελιάς Βλαντέν και της Ζακ Μέτζερ), όπου αποκαλύπτεται ότι η δολοφονία του Πολκ έγινε από μυστικές υπηρεσίες των Αμερικανών, που δρούσαν ασύδοτα εκείνη την εποχή στην Ελλάδα και είχαν υπό τις διαταγές τους όχι μόνο το ελληνικό παρακράτος, αλλά και την επίσημη Ελληνική Αστυνομία.

Στο ερώτημα γιατί οι Αμερικανοί επέλεξαν τον Τζ. Πολκ, η απάντηση είναι ότι ο Αμερικανός δημοσιογράφος στις ανταποκρίσεις του από την Αθήνα έκανε λόγο για σκάνδαλα στη διαχείριση των δολαρίων του «Δόγματος Τρούμαν», γεγονός που δεν άρεσε στις ΗΠΑ.