Αναφερόμενη στον «κοινωνικό διάλογο», η Αλέκα Παπαρήγα διατύπωσε την εκτίμηση ότι τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ θα συνεχίσουν να προσπαθούν να κοροϊδέψουν το λαό. Αυτό το μήνυμα, είπε, έστειλε «η χτεσινή συζήτηση στη Βουλή, δεν το έστειλε βέβαια καθαρά» και υπογράμμισε ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει «μηδενική βάση» τη στιγμή που «όλα τα μέτρα που έχουν πάρει ως τώρα είναι σε βάρος των εργαζομένων, όπως η μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 18%. Είναι αυτό μηδενική βάση; Η κυβέρνηση έχει το πλεονέκτημα του Μάαστριχτ, της Λευκής Βίβλου, των νόμων που έχουν πάρει και οι οποίοι έχουν ξηλώσει το ασφαλιστικό σύστημα. Δεν αρχίζει τώρα το ξήλωμα. Ομως ακόμα και αν υποθέσουμε ότι η κυβέρνηση ξεκινάει από το μηδέν, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να ξεκινήσει με τη δική του επιθετική βάση». Αναφερόμενη στο ρόλο της ΝΔ τόνισε ότι «δημαγωγεί. Εχει αυτό το πλεονέκτημα, αλλά πρέπει να της αφαιρεθεί. Και οι δύο απλώς έχουν επιλέξει έναν τρόπο όπου λίγο λίγο "θα τη φέρουν" στους εργαζόμενους και στο τέλος θα τους χτυπήσουν "στο σταυρό". Γιατί η δική τους πολιτική είναι πολιτική εξυπηρέτησης της καπιταλιστικής εργοδοσίας. 'Η θα είσαι με την εργοδοσία ή θα είσαι με το λαό, δε γίνεται να είσαι και με τους δύο, αυτά τα δύο πράγματα είναι ασυμβίβαστα». Μάλιστα, μιλώντας ειδικότερα για την προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή τη χαρακτήρισε θέατρο στο οποίο «τσακώθηκαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στα λόγια, αλλά μετά τη λήξη της συζήτησης στελέχη και των δύο κομμάτων συμφώνησαν στα διάφορα κανάλια ότι υπάρχει έδαφος για να προσκληθούν οι εργαζόμενοι στο διάλογο, γιατί φοβούνται και δε θέλουν τους αγώνες».

Σε άλλο σημείο της τοποθέτησής της, χαρακτήρισε ως επιτακτικό να συνεχιστούν οι αγώνες των εργαζομένων και να απορρίψουν τον οποιοδήποτε «κοινωνικό διάλογο». «Με τους διαλόγους», τόνισε, «δεν κατακτήθηκε τίποτα. Ο διάλογος πρέπει να χάσει κάθε κύρος στη συνείδηση της εργατικής τάξης. Με τους αγώνες λύνονται τα προβλήματα, με την πυγμή. Τίποτα δεν κατακτήθηκε στο τραπέζι του διαλόγου. Οταν θα έρθει η ώρα του τραπεζιού αυτοί που θα είναι στην άλλη μπάντα - κράτος και εργοδοσία - πρέπει να φοβούνται τον απέναντι. Ομως τώρα είναι η ώρα των κινητοποιήσεων, στις οποίες πρέπει να πάρουν μέρος όλοι οι εργάτες και οι οικογένειές τους και να συμμαχήσουν με το φτωχό μικρομεσαίο και το μικρό αγρότη. Μόνο τότε αυτή η δύναμη θα είναι απειλητική και θα έχει αποτελέσματα».