Ακόμα, δηλαδή, και οι δικοί του άνθρωποι, δε θεωρούν τον κύριο Ευάγγελο παρά ως ένα γραφικό και ιδιόρρυθμο τύπο, ο οποίος με τις αθυροστομίες του, τις βρισιές που εκτοξεύει προς φίλους και αντιπάλους, και τα γνωστά «πνευματώδη» (του τύπου «ντενεκέ ξεγάνωτε», «ψώνιο», «γαϊδούρι» και λοιπά) φαιδρύνει την ατμόσφαιρα μέσα στη Βουλή και διασκεδάζει το πανελλήνιο.

Και όμως, αυτός ο «ιδιόρρυθμος», που δεν έχει, βέβαια, καμία σχέση με τον συμπαθέστατο πρωταγωνιστή του Θεάτρου Σκιών, είναι ένα άτομο πολιτικά επικίνδυνο. Είναι ο υπουργός Δικαιοσύνης, ένα από τα ανώτατα στελέχη της «εκσυγχρονιστικής» μας κυβέρνησης, που υπό την καθοδήγησή του συμβαίνουν στην πολιτική ζωή της χώρας μας πράγματα ασυμβίβαστα με την περί Δικαίου και Δημοκρατίας έννοια.

Αυτοδιαφημίζεται τώρα, κραδαίνοντας «περγαμηνές» αντιστασιακού (εισπράττει και σύνταξη ταγματάρχη του ΕΛΑΣ), όταν την Κατοχή, που οι πραγματικοί Αντιστασιακοί σάπιζαν στα μπουντρούμια και στα ξερονήσια, εκείνος μάλλον περνούσε «ζωή χαρισάμενη», αφού - όπως δήλωσε και ο ίδιος - διηύθυνε το Κέντρον Διασκεδάσεως «ΟΠΤΑΣΙΑ».

Στο ερώτημα που τίθεται από πολλούς, «τι δεσμεύει, άραγε, τον πρωθυπουργό και γιατί δεν τον αποπέμπει από την κυβέρνησή του», η απάντηση είναι μάλλον εύκολη. Απλούστατα, γιατί ο Γιαννόπουλος είναι «εικόνα και ομοίωση» του Σημίτη και της κυβέρνησής του. Διαθέτει και εκφράζει «με τον καλύτερο τρόπο», έστω και ακραία, τα «ευγενή» χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης: Αυταρχισμό, υπεροψία, απύθμενο πολιτικό αμοραλισμό. Και το μόνο «φάρμακο» για να απαλλαγούμε απ' αυτούς τους ανθρώπους, είναι να τους «μαυρίσουμε» συλλήβδην στις προσεχείς εκλογές και να τους στείλουμε στα σπίτια τους. Να στηρίξουμε το Μέτωπο των λαϊκών δυνάμεων που προτείνει το ΚΚΕ, για να ανοίξουμε, επιτέλους, μια χαράδρα φωτός στο σκοτάδι της καπιταλιστικής νύχτας που μας περιζώνει.