Ο Αλ. Τσίπρας ζήτησε από τον Μάρτιν Σουλτς «την άμεση και πλήρη εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου - ως πέμπτου παράγοντα στο πλαίσιο του λεγόμενου "κουαρτέτου των πιστωτών" - στην τακτική διαδικασία αξιολόγησης ως προς την εφαρμογή της δανειακής συμφωνίας (...) Θεωρώ πολιτικά επιτακτικό, ο μόνος ευρωπαϊκός θεσμός με άμεση λαϊκή εντολή, να λειτουργήσει ως ο έσχατος εγγυητής της δημοκρατικής λογοδοσίας και συμβατότητας της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη με το ευρωπαϊκό πολιτικό και κοινωνικό κεκτημένο». Είναι πράγματι να γελάει κανείς. Πρώτα, η κυβέρνηση προσπάθησε να εξωραΐσει την τρόικα, βαφτίζοντας «θεσμούς» τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που την συναποτελούν. Τώρα, ζητάει την εμπλοκή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για να θολώσει ακόμα περισσότερο τα νερά γύρω από το ρόλο που θα παίζει κάθε φορά η αξιολόγηση του προγράμματος της δανειακής σύμβασης σε βάρος των λαϊκών συμφερόντων, αφού θα ελέγχει και θα γνωμοδοτεί υπέρ των συμφερόντων του κεφαλαίου, για τα οποία έγινε το μνημόνιο. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Τσίπρας λέει στο λαό ότι η συμμετοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εγγυάται πως η αξιολόγηση, άρα και τα μέτρα, δε θα είναι τάχα σε βάρος του λαού λόγω «κεκτημένου». Αλλοθι, για να κάνει το λαό να καταπιεί το μνημόνιο και το «κεκτημένο», που το ξέρουν από πρώτο χέρι οι εργαζόμενοι στα άλλα κράτη της ΕΕ, όπου τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα πέρασαν ή περνάνε με ή χωρίς μνημόνια...