Στα καθ' υμάς, το διάστημα που μεσολάβησε από τα μεγάλα συλλαλητήρια του Απρίλη και του Μάη και παρά την αίσθηση ότι η κυβέρνηση έκανε πίσω, οι εξελίξεις βεβαιώνουν πως κάθε άλλο παρά σε ειρηνική περίοδο βρισκόμαστε.
Μόνο τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες αλλεπάλληλων σχετικών ανακοινώσεων: Ο «δεκάλογος για την ασφάλιση» που ανακοίνωσε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής η Α. Διαμαντοπούλου, η εξαμηνιαία έκθεση του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, η συνάντηση εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Εργασίας με τους αντίστοιχους της ΓΣΕΕ, οι δηλώσεις Γιαννίτση και μεγαλεμπόρων, όλα διακηρύσσουν πως στόχος τους είναι η άμεση ανατροπή του σημερινού κοινωνικο - ασφαλιστικού συστήματος. Τώρα, πλέον, γνωρίζουμε και το χρονοδιάγραμμα: Η κυβέρνηση έχει εντολή και την έχει αποδεχτεί, ως το τέλος του χρόνου να έχει παρουσιάσει τη νομοθετική λύση για τις πολιτικές επιλογές που έχουν ήδη ανακοινωθεί (οι γνωστές «ιδέες» Γιαννίτση). Και μάλιστα, αυτή να είναι αποτέλεσμα «κοινωνικού διαλόγου». Το γεγονός ότι ονομάζουν το διάλογό τους «συζήτηση εμπειρογνωμόνων», δεν του αφαιρεί τη βασική λειτουργία που είναι η παραγωγή συναίνεσης. Στο τέλος της περιόδου «διαλόγου» ο Κ. Σημίτης με τη γνωστή ρήση του «έχω εξουσιοδότηση να κυβερνήσω» θα νομοθετήσει. Το συνέδριο τού ΠΑΣΟΚ αναδεικνύεται σε ένα κατ' εξοχήν εργαλείο για να παρουσιαστεί ενισχυμένη αυτή η «εξουσιοδότηση».
Σ' αυτό το περιβάλλον κάποιοι κερδίζουν. Η εξαμηνιαία έκθεση του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας είναι πεντακάθαρη: Στα ύψη τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Η αντίσταση που απαιτείται δεν μπορεί να είναι του επιπέδου μοβ και ροζ κορδελίτσες γύρω από το σύνθημα «Πι άνθρωποι πάνω απ' τα κέρδη». Η καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν αντιμετωπίζεται με «χριστιανισμούς». Ετσι μόνο η διαιώνιση της βαρβαρότητας διασφαλίζεται με τον επί της ουσίας αφοπλισμό αυτών που έχουν μόνο ένα δικαίωμα: να ανατρέψουν αυτό το απάνθρωπο σύστημα. Η αντίσταση που απαιτείται προϋποθέτει οργανωμένους εργάτες, με ταξική συνείδηση, απαιτεί η πρωτοπορία να βρίσκεται διαρκώς στην πρώτη γραμμή. Κι αυτά προϋποθέτουν δουλιά μυρμηγκιού. Για την οποία το καλοκαίρι δεν είναι μια εύθυμη περίοδος, αλλά ο αναγκαίος χρόνος προετοιμασίας για το χειμώνα που έρχεται. Και θα 'ναι ακόμα πιο βαρύς από τους προηγούμενους αν δεν πάρουμε μέτρα τώρα. Ειδικά για την Αθήνα, θέατρο κεντρικών αντιπαραθέσεων και χώρο συγκέντρωσης πάνω από το μισό της εργατικής τάξης της χώρας, οι απαιτήσεις για τη δουλιά στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα είναι πιο μεγάλες. Τα σημαντικά βήματα που έγιναν από τη συγκρότηση του ΠΑΜΕ ως σήμερα, απαιτούν συνέχεια. Η επανάπαυση οδηγεί σε οπισθοδρόμηση. Η Συντονιστική Επιτροπή που συγκροτήθηκε στο Σπόρτινγκ επωμίστηκε από κείνη τη μέρα αυτήν την ευθύνη. Οι περιοδείες, οι συγκεντρώσεις, οι συνελεύσεις, η εκλογή επιτροπών αγώνα παντού, είναι στην ημερήσια διάταξη. Χωρίς ανάπαυλα, μ' όλη τη δυσκολία της εποχής.
Ο τραχανάς έχει ήδη απλώσει πολύ. Θέλει χέρια, θέλει μυαλό, να δουλεύουν όλα στον ίδιο στόχο.