Ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, που μετέχει στη Δημοκρατική Συσπείρωση για τις Λαϊκές Ελευθερίες και την Αλληλεγγύη, Ηλίας Νικολόπουλος, μας δήλωσε: «Υπάρχει ένας περιορισμός των δημοκρατικών δικαιωμάτων και παρατηρείται μια ισχυροποίηση της εκτελεστικής λειτουργίας, η οποία εντάθηκε με την τροποποίηση του Συντάγματος, το οποίο αντί να βελτιώνει τα δικαιώματα, αντίθετα χειροτερεύει την κατάστασή τους. Χαρακτηριστικός είναι ο νόμος που ετοιμάζεται περί των διαδηλώσεων, ο οποίος θα στηριχτεί στο απαράδεκτο άρθρο 11 του Συντάγματος και ο οποίος θα περιορίσει ακόμα περισσότερο τα δικαιώματα και τις ελευθερίες. Περιορισμούς έχουμε και με τη συνθήκη Σένγκεν, τον "τρομονόμο" και γενικότερα έχουμε περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών».

Ο Χρήστος Σουλελές, αντιπρόεδρος ΑΔΕΔΥ που μετέχει επίσης στη Δημοκρατική Συσπείρωση, δήλωσε στο «Ρ»: «Σε κάθε περίπτωση είναι απαράδεκτο να ποινικοποιούνται αγώνες και να τίθενται υπό διωγμό εργαζόμενοι και πολύ περισσότερο συνδικαλιστικά στελέχη που αγωνίζονται για να λύσουν τα προβλήματα των εργαζομένων. Βέβαια, το τελευταίο διάστημα και με την ψήφιση του "τρομονόμου" και με διάφορα άλλα γίνεται σαφές ότι υπάρχει μια επίθεση από πλευράς των κατασταλτικών μηχανισμών και της κυβέρνησης απέναντι στα δικαιώματα των εργαζομένων και συνολικά των Ελλήνων πολιτών. Σε κάθε περίπτωση είναι καταδικαστέες αυτές οι πρακτικές και οι εργαζόμενοι θα βγάλουν τα συμπεράσματά τους και γι' αυτά και για τους εμπνευστές τέτοιων πολιτικών».

Η Αλέκα Ζορμπαλά, μέλος της Γραμματείας της «Κομμουνιστικής Ανανέωσης», δήλωσε: «Ο ελληνικός λαός βιώνει με τρόμο και κόστος εδώ και χρόνια, την "εκσυγχρονιστική" νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης Σημίτη - ΠΑΣΟΚ, που σαρώνει στο διάβα της μια προς μια όλες τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα που κερδήθηκαν με κόπους, αγώνες αλλά και αίμα ακόμα. Στην επίθεση, στην ισοπέδωση και στην ανατροπή έστω και αυτών των ψηγμάτων κοινωνικού κράτους και κράτους δικαίου, μας θέλουν βουβούς, άβουλους, υποταγμένους στη λογική και πρακτική των «διαλόγων» και του πολιτικού και κοινωνικού "καθωσπρεπισμού".

Οι εργαζόμενοι όμως αγρυπνούν. Μαζί με τους αγρότες και τους άνεργους, τους μετανάστες και τους μαθητές, οργανώνονται, αντιστέκονται και αντεπιτίθενται. Με κλασικούς, αλλά και με ασυνήθιστους για τα μέχρι τώρα δεδομένα, τρόπους και μορφές πάλης και αγώνα. Οπως η συγκέντρωση και κατάληψη του υπουργείου Εργασίας από τους ανθρώπους του ΠΑΜΕ. Και τότε οι μάσκες πέφτουν. Και τότε το αυταρχικό κράτος με τους μηχανισμούς του αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Αστυνομική βία και αυθαιρεσία, καταστολή, ποινικοποίηση της πολιτικής έκφρασης και της πολιτικής δράσης. Στα εργατοδικεία, στα αγροτοδικεία και τα μαθητοδικεία που στήνονται με γοργούς ρυθμούς και στόχο έχουν τον εκφοβισμό και την υποταγή, η απάντησή μας είναι μαχητική αντίσταση, σύγκρουση και πάλη».