Οι σεισμοί, όμως, συνοδεύονται, παραδοσιακά πια, από την εμφύλια διαμάχη, ορισμένων, τουλάχιστον, σεισμολόγων. Καθ' όλα άξιοι επιστήμονες, αντί να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να συντονίσουν τις έρευνες, τη γνώση και την πείρα τους, για τις χθόνιες δυνάμεις, εκτοξεύουν αλληλοκατηγορίες. Και παρουσιάζονται στα κανάλια με ύφος απόλυτο, με ύφος υποτιμητικό για τους «άλλους», με ύφος υπεράσπισης της δικής τους απόλυτης αλήθειας και αγνόησης άλλων μεθόδων και άλλων αναζητήσεων.

Ενισχύουν έτσι την ασάφεια, μετατοπίζοντάς τη στον ομότεχνο, που με τη σειρά του, άλλοτε με «εύγλωττες» σιωπές, άλλοτε με αποσπασματικές αναφορές, επιχειρεί να αντιστρέψει. Με την τακτική αυτή, αντί να βοηθήσουν στην ενημέρωση, προκαλούν ανησυχίες.

Η δημοσιοποίηση όμως «κατά μόνας» απόψεων, σ' έναν τέτοιο ευαίσθητο τομέα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτική. Αλλωστε, οι περισσότεροι - από τους συμφωνούντες - διαφωνούντες - στη μόνη διαπίστωση που καταλήγουν είναι, ότι «προς το παρόν δεν μπορεί να υπάρχει μακροπρόθεσμη, ή και βραχύτερη, πρόβλεψη σεισμών».

Και ας παίρνουν υπόψη τους και τις εμπειρικές... προβλέψεις, όπως του φίλου μου ψαρά, του Πανάγου, σύμφωνα με τις οποίες: «Αυτές τις μέρες είχαν τρελαθεί τα ψάρια, γύρω από τη Σκύρο».