Το «νέο παραγωγικό μοντέλο» για το οποίο την Παρασκευή μιλούσε στο κύριο άρθρο της η «Αυγή» και το ίδιο απόγευμα ο πρόεδρος της ΝΔ από το συνέδριο της ΟΝΝΕΔ, δεν διεκδικεί δα και κάνα τίτλο πρωτοτυπίας, παρά τους μπλε και ροζ φραμπαλάδες που το ντύνουν οι δύο. Το έχει προτείνει επανειλημμένα και με πολλές ευκαιρίες ο ΣΕΒ και οι υπόλοιπες ενώσεις των καπιταλιστών, στην ποδιά των οποίων σφάζονται τα «παλικάρια» των κομμάτων του κεφαλαίου. Βέβαια, όσο να 'ναι το σχετικό «κλοτσομπουνίδι» για το ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα επωφεληθούν περισσότερο από τη διαδικασία αυτή και ποιανού το «μοντέλο» είναι πιο παραγωγικό για το κεφάλαιο, πέφτει, όπως δείχνουν και οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών. Αλλά κανένας λόγος ανησυχίας: Σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους, υπάρχει ομοψυχία: Αλλωστε, η γνωστή συνταγή για την καπιταλιστική ανάκαμψη, που προβλέπει χρήμα, φοροαπαλλαγές και κάθε είδους προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους και διάφορες αναγκαίες προσαρμογές για να στηρίξει την περιβόητη «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου, έχει για θεμέλιό της την ένταση της εκμετάλλευσης, το σάρωμα των εργατικών δικαιωμάτων, τους «υπο-κατώτατους» μισθούς και δικαιώματα. Το αντιλαϊκό μοντέλο, δηλαδή, στη θέση του...