Την επέτειο ίδρυσης του Γενικού Αρχηγείου Ανταρτών, στις 28 Οκτώβρη 1946, τίμησαν με την παρουσία τους εκατοντάδες αγωνιστές, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ, που συγκεντρώθηκαν την Κυριακή το μεσημέρι στο χωριό Φωτεινό, στην κορυφογραμμή της Τσούκας των Αντιχασίων στα σύνορα Τρικάλων - Γρεβενών, στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ.

Από νωρίς άνθρωποι όλων των ηλικιών, από τα Τρίκαλα και τα Γρεβενά, από τη Λάρισα αλλά και την Πτολεμαΐδα, από την Κοζάνη και την Καρδίτσα, αλλά και το Βόλο, άρχισαν να καταφτάνουν στο χωριό και κατέκλυσαν την πλατεία του. Εκεί ήταν στημένη ήδη μια φωτογραφική έκθεση σχετικά με την Ιστορία του ΔΣΕ. Με μικρές πορείες και το σύνθημα «Ενας αιώνας αγώνα και θυσία, το ΚΚΕ στην πρωτοπορία» έφτασαν στο χώρο της συγκέντρωσης οι Οργανώσεις Θεσσαλίας και Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ, ενώ «στασίδι» είχαν πιάσει από νωρίς στα πεζούλια της πλατείας και οι κάτοικοι του χωριού, ειδικά οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας, οι οποίοι είχαν ζήσει το αντάμωμα των ανταρτών που συγκρότησαν το Γενικό Αρχηγείο Ανταρτών τον Οκτώβρη του 1946, που στη συνέχεια, με διαταγή του στις 27/12/1946, όρισε την «ονομασία των ανταρτικών Σωμάτων σε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΕΛΛΑΔΟΣ».

Την κεντρική ομιλία έκανε η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, η οποία ανάμεσα σ' άλλα σημείωσε:

«Η επίθεση και η σπίλωση του ΔΣΕ, με όλες τις αντικομμουνιστικές παραλλαγές της, δεν γίνεται αποκλειστικά και μόνο για τη συσκότιση της Ιστορίας. Γίνεται και για σύγχρονους λόγους, καθώς η αστική τάξη και οι κολαούζοι της ξέρουν ότι σε επαναστατικές συνθήκες η αστική κρατική εξουσία βρίσκεται αντιμέτωπη με τον πραγματικό κίνδυνο της ανατροπής της. Η επαναστατική κατάσταση έχει αντικειμενικό χαρακτήρα, δεν σχεδιάζεται, δεν προγραμματίζεται, όταν όμως ξεσπά, συνεπάγεται με την ένοπλη ταξική εμφύλια αναμέτρηση ανάμεσα στην εργατική τάξη, τον εξεγερμένο λαό από τη μία και την αστική τάξη με όλους τους μηχανισμούς της από την άλλη.

(...) Οι μαχητές του ΔΣΕ, και εδώ και σε όλη την Ελλάδα, μπορεί να μην είχαν την ευκαιρία να μελετήσουν τη θεωρία μας, πριν και κατά τα χρόνια της Κατοχής, την περίοδο της "λευκής τρομοκρατίας" και του Εμφύλιου, όμως η ανιδιοτέλεια και αυτοθυσία τους δεν προέκυψε από ένα απλό συναίσθημα, ούτε μόνο από το γεγονός ότι ήταν κυνηγημένοι. Αλλωστε, το σύστημα πάντα προσφέρει οδούς διαφυγής σε αυτούς που δειλιάζουν, υποχωρούν. Αυτό που τους έκανε ήρωες και ηρωίδες ήταν ο πόθος τους για μια νέα κοινωνία, χωρίς εκμετάλλευση και πόλεμο, μια κοινωνία που γέννησε ο 20ός αιώνας και που θα επανέλθει στο προσκήνιο, με τη νέα πείρα που μας έδωσε η πρώτη απόπειρα σοσιαλιστικής οικοδόμησης.

Αυτή η επιλογή είναι και σήμερα μοναδική για τον εργάτη και την εργάτρια, αυτούς που προλεταριοποιούνται, τους φτωχούς των μικροαστικών στρωμάτων, στην πόλη και στην ύπαιθρο. Ολοι αυτοί γίνονται κάθε μέρα όλο και πιο πολλοί».

Μετά την ομιλία έγιναν τα αποκαλυπτήρια αναμνηστικής πλάκας, στην οποία αναγράφεται: «Τιμή και δόξα στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Σ' αυτόν τον τόπο ιδρύθηκε στις 26 - 28 Οκτώβρη 1946 το Γενικό Αρχηγείο Ανταρτών. ΚΕ του ΚΚΕ».

Την εκδήλωση πλαισίωσε μουσικό συγκρότημα από τους Δ. Φωτιάδη (ηλεκτρικό πιάνο), Ν. Τσιμπίδα (κλαρίνο), Γ. Μούτο (τουμπελέκι), Γ. Πέτρου (κιθάρα - φωνή), Μαρία Φωτιάδου (φωνή).

• Εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στην εκδήλωση θα δημοσιευτούν σε επόμενο φύλλο του «Ριζοσπάστη».