ΑΡΧΙΣΕ το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και, όπως όλα δείχνουν, είναι πράγματι ένα συνέδριο, που θα ορίσει τελεσίδικα το ρόλο και την πορεία του Κινήματος και θα ολοκληρώσει τα οράματά του. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι και ο Στέφανος Μάνος «δούλεψε» τους συνέδρους. Τους «συντρόφους και συντρόφισσες», όπως είπε.

Επίσης, δίκιο είχε στην ομιλία του (εν μέρει) και ο Κώστας Σημίτης. Ο εχθρός του ΠΑΣΟΚ δε βρίσκεται μέσα στην αίθουσα του ΟΑΚΑ, όπου γίνεται το συνέδριο. Είναι έξω από αυτήν και, συγκεκριμένα, είναι ο ελληνικός λαός.

Οσο για τα περί «ισχυρής εντολής», νισάφι! Μαγείρεψαν που μαγείρεψαν τις αναλογίες οι «εκσυγχρονιστές», να τον καταψηφίσουν κιόλας θα ήταν πια κατάντια.

Πάντως, η δέσμευση του Γιάσερ Αραφάτ για να ονοματίσει ένα δρόμο με το όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου όταν δημιουργηθεί το παλαιστινιακό κράτος, δε νομίζουμε ότι βοηθά και πολύ. Τώρα, ο Σημίτης έχει ένα λόγο παραπάνω να συντάσσεται, όπως συντάσσεται, με τους Αμερικανούς.

Γιατί βέβαια (ό,τι κι αν λένε) δεν πιστεύει κανείς ότι επιδιώκουν οι ΗΠΑ την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους, αντιθέτως, δε σταματούν να ενισχύουν το στρατό κατοχής του Ισραήλ.

ΨΑΧΝΟΥΝ διάφοροι να βρούνε «άκρες» και διαφωνίες μέσα στους κόλπους του ΝΑΤΟ ανάμεσα σε Αμερική, Βρετανία και Γερμανία, ευελπιστώντας σε «ευρωπαϊκή αντίδραση» στην πολεμική λαίλαπα των ΗΠΑ που εξαπλώνεται στον πλανήτη. Ματαιοπονούν, δυστυχώς.

Βέβαια, δε λέμε, ποτέ δεν έλειψαν οι μεταξύ τους διαφωνίες. Και με τη Γιουγκοσλαβία είχαν και τώρα με το Αφγανιστάν πάλι έχουν. Μόνο που δε διαφωνούν, στο αν θα χτυπήσουν τους «τρομοκράτες» λαούς. Στα ζητήματα αυτά, είναι πλήρως σύμφωνοι.

Στο μοίρασμα της λείας διαφωνούν και τότε, δυστυχώς, γίνονται ακόμη χειρότεροι...